Read ბიბლია მეორე მაკაბელთა 4 Bible Online

მეორე მაკაბელთა 4 - ბიბლია bible

მეორე მაკაბელთა 4

¹ხოლო ზემოხსენებული სიმონი, საგანძურისა და სამშობლოს გამყიდველი, ცილს სწამებდა ონიასს, თითქოს მას წაექეზებინოს ჰელიოდოროსი და ბოროტების მიზეზიც ის ყოფილიყოს.

²იმასაც კი ბედავდა, რომ თვისტომებზე მზრუნველისა და კანონთა თავგამოდებული ქომაგისთვის ხელისუფლების მოწინააღმდეგე ეწოდებინა.

³მტრობა იქამდე მივიდა, რომ სიმონი, ერთი თავისი სანდო კაცის მეშვეობით, კაცის კვლასაც აღარ ერიდებოდა.

⁴ონიასი მიხვდა, რომ მტრობა სახიფათო იყო და რომ აპოლონიოსი, კოილე-სირიისა და ფინიკიის სარდალი, საავკაცოდ აქეზებდა სიმონს.

⁵ამიტომაც ეახლა მეფეს, არა როგორც თანამოქალაქეთა ბრალმდებელი, არამედ როგორც თითოეული თვისტომისა და მთელი თავისი ხალხის კეთილდღეობაზე მზრუნველი.

⁶რადგანაც ხედავდა, რომ მეფის ჩარევის გარეშე შეუძლებელი იქნებოდა საქმის მშვიდობიანად მოგვარება და არც სიმონი აიღებდა ხელს თავის შლეგურ ზრახვებზე.

⁷მაგრამ როდესაც სელევკოსი მიიცვალა და მის ნაცვლად ანტიოქოსი, ეპიფანედ ხმობილი, ავიდა ტახტზე, მაშინ იასონმა, ონიასის ძმამ, მოინდომა მღვდელმთავრობა ჩაეგდო ხელში.

⁸ეახლა მეფეს და სამას სამოცი ტალანტი აღუთქვა, და კიდევ ოთხმოცი ტალანტი ზოგიერთი სხვა შემოსავლიდან.

⁹გარდა ამისა, ას ორმოცდაათი ტალანტის გადახდაც იდო თავს, თუკი ნებას მისცემდნენ გიმნასიონი და ეფებეიონი დაეარსებინა, ხოლო იერუსალიმელები ანტიოქიის მოქალაქეებად ჩაეწერა.

¹⁰როგორც კი მეფე დაითანხმა და ძალაუფლება ჩაიგდო ხელში, მაშინვე შეეცადა ბერძნული ჩვევები დაენერგა თვისტომთა შორის.

¹¹აუქმებდა შეღავათებს, კაცთმოყვარე მეფეს რომ მიეცა იუდაელებისთვის ევპელემოსის მამის — იოანეს შუამდგომლობის წყალობით, რომელიც ელჩად წარეგზავნათ რომში მეგობრობისა და მოკავშირეობის დასამყარებლად; არღვევდა სჯულიერი ცხოვრების წესს და უსჯულოებას ამკვიდრებდა.

¹²განზრახ, ზედ ციხე-სიმაგრის პირას ააგო გიმნასიონი და აიძულებდა დიდგვაროვან ჭაბუკებს ბერძნული ქუდები ეტარებინათ.

¹³ასე იმძლავრა ელინიზმმა და უცხო ტომთა გავლენამ იასონის, ამ უღვთო და ცრუმღვდელმთავრის, მკრეხელური მოქმედების შედეგად.

¹⁴მღვდლებმა გული აიყარეს ღვთისმსახურებაზე, მოიძულეს ტაძარი და აღარას დაგიდევდნენ მსხვერპლშეწირვას; გატყორცნილი ბადროს ხმის გაგონებისთანავე მოედნისაკენ გარბოდნენ, რომ უსჯულო ასპარეზობაში მიეღოთ მონაწილეობა.

¹⁵აღარაფრად აგდებდნენ იმას, რასაც პატივად მიიჩნევდნენ მამა-პაპანი, და მხოლოდ იმაზე ეჭირათ თვალი, რაც სასახელოდ იყო შერაცხილი ბერძენთა შორის.

¹⁶ამიტომაც დაატყდათ თავს უბედურება და სწორედ ისინი შეიქნენ მათი მტრები და მტარვალნი, რომელთა ცხოვრების წესიც მოსწონდათ და კიდეც ბაძავდნენ,

¹⁷რადგანაც დაუსჯელად ვერავინ დაარღვევს ღვთის მიერ დადგენილ სჯულს, როგორც მომავალი გვიჩვენებს.

¹⁸როცა ტვიროსში მეფის თანდასწრებით დაიწყო თამაშობანი, ხუთ წელიწადში ერთხელ რომ იმართებოდა,

¹⁹ღვთისმგმობმა იასონმა მაყურებლებად გაგზავნა იერუსალიმში მცხოვრები ანტიოქელები, რათა სამასი ვერცხლის დრაქმა ჩაეტანათ ჰერაკლესთვის შესაწირად, მაგრამ თვით წარგზავნილებმა ითხოვეს, შესაწირად კი არ გამოეყენებინათ ეს თანხა, რაც მკრეხელობად მიაჩნდათ, არამედ სხვა მიზნით დაეხარჯათ იგი.

²⁰ასე რომ, იასონის მიერ ჰერაკლესთვის შესაწირი ეს თანხა, გაგზავნილების თხოვნით, ტრირემების მშენებლობას მოხმარდა.

²¹მას შემდეგ, რაც პტოლემეოს ფილომეტორის ტახტზე ასვლასთან დაკავშირებით ეგვიპტეში გაგზავნეს აპოლონიოსი, მენესთევსის ძე, ანტიოქოსმა მტრად მიიჩნია იგი და გადაწყვიტა თავი დაეზღვია მისგან; ამიტომაც იაფოს გაემგზავრა და იერუსალიმში ჩავიდა.

²²დიდი ზარ-ზეიმით შეეგებნენ იასონი და მოქალაქენი, ჩირაღდნებითა და ყიჟინით შეუძღვნენ ქალაქში; ხოლო იქიდან თავისი ლაშქრითურთ ფინიკიისაკენ იაღო გეზი.

²³სამი წლის შემდეგ გაგზავნა იასონმა ზემოხსენებული სიმონის ძმა — მენელაოსი, რათა ფული მიერთმია მეფისთვის და ზოგიერთი საჭირბოროტო საქმის ვითარებასაც გასცნობოდა.

²⁴როდესაც მეფეს წარუდგა, იმდენი ლიქნა, რომ მღვდელმთავრობას მიაღწია და იასონის შეპირებულზე სამასი ვერცხლის ტალანტით მეტი აღუთქვა მას.

²⁵მეფის დავალება რომ მიიღო, უკან დაბრუნდა, მაგრამ მღვდელმთავრობის ღირსი თან არა ჩამოუტანია რა, მხოლოდ ტირანის სისასტიკე და ველური მხეცის მძვინვარება.

²⁶ამრიგად, იასონი, ღვიძლი ძმა რომ გააცურა, თვითონვე იქნა გაცურებული სხვის მიერ და ლტოლვილმა ყამონელთა მხარეს მიაშურა.

²⁷მენელაოსმა ძალაუფლება კი ჩაიგდო ხელში, მაგრამ მეფისთვის აღთქმული ფული არ გადაუხდია,

²⁸თუმცა მოთხოვნას მოთხოვნაზე უგზავნიდა სოსტრატოსი, აკროპოლისის ეპარქოსი, ვისაც ეს საქმე ებარა, ამიტომაც იხმო მეფემ ორივე.

²⁹მენელაოსმა მღვდელმთავრობა თავის ძმას — ლისიმაქოსს გადააბარა, ხოლო სოსტრატოსმა ეპარქოსობა — კრატესს, კვიპროსელთა მთავარს.

³⁰ამ დროს დაიწყო ტარსუსელთა და მალოსელთა ამბოხება იმის გამო, რომ ისინი საჩუქრად უბოძეს ანტიოქისს, მეფის ხარჭას.

³¹ამიტომაც მეფე სასწრაფოდ გაემგზავრა საქმის მოსაგვარებლად, ხოლო თავის მოსაყდრედ ერთ-ერთი კარისკაცი — ანდრონიკე დატოვა.

³²მენელაოსმა გადაწყვიტა დრო ეხელთა, და ტაძრიდან ოქროს ჭურჭელი მიიტაცა, ნაწილი ანდრონიკეს აჩუქა, ნაწილი კი ტვიროსსა და მეზობელ ქალაქებში გაყიდა.

³³ონიასმა დაწვრილებით გამოიძია ყველაფერი და ამხილა მენელაოსი, მერე კი ანტიოქიის მახლობლად დაფნეს შეაფარა თავი.

³⁴მაშინ მენელაოსმა დაიმარტოხელა ანდრონიკე და სთხოვა მოეკლა ონიასი; ისიც მივიდა, ხელი გაუწოდა, და თუმცა ონიასი ყოყმანობდა, მზაკვრული ფიცით დაიყოლია თავშესაფრიდან გამოსულიყო, მაგრამ გამოსვლისთანავე მოკლა, სამართლიანობის ურცხვად დამრღვევმა.

³⁵

³⁶როდესაც მეფე კილიკიიდან დაბრუნდა, ქალაქში მყოფმა იუდაელებმა და ბერძნებმა აღშფოთებით აუწყეს, ონიასი უდანაშაულოდ იქნაო მოკლული.

³⁷შეძრწუნებულმა და სიბრალულით გულშეძრულმა ანტიოქოსმა ცხარე ცრემლით დაიტირა მიცვალებულის კეთილგონიერება და პატიოსნება.

³⁸განრისხებულმა მაშინვე შემოაძარცვა ანდრონიკეს ძოწეული, ქიტონი შემოახია, ბრძანა მთელი ქალაქი შემოეტარებინათ და ზუსტად იმ ადგილას, სადაც მზაკვრულად მოკლა ონიასი, სიკვდილით დაესაჯათ; ასე მიაგო უფალმა დამსახურებული სასჯელი.

³⁹ხოლო როდესაც ქალაქში ლისიმაქოსის თაოსნობითა და მენელაოსის ნებართვით იმრავლა მკრეხელობამ და ყველაფერი აშკარა გახდა, აღშფოთებული ხალხი აუჯანყდა ლისიმაქოსს, რადგანაც უკვე დიდძალი ოქროს ჭურჭელი მიეტაცებინა ტაძრიდან.

⁴⁰როცა გაშმაგებული ხალხი აღსდგა, ლისიმაქოსმა შეაიარაღა სამი ათასამდე კაცი და დაიწყო უსამართლო ძალმომრეობა ვინმე ავრანოსის, ასაკითაც და უგუნურებითაც ხანდაზმული კაცის მეთაურობით.

⁴¹ლისიმაქოსის ძალმომრეობა რომ დაინახეს, ვინ ქვას დასტაცა ხელი, ვინ კომბალს, ვინ ნაცარი მოხვეტა და ლისიმაქოსის ხალხს დაუწყო სროლა;

⁴²ზოგი დაჭრეს, ზოგი დახოცეს, ზოგსაც კუდით ქვა ასროლინეს, ხოლო თვით მკრეხელი ზედ საგანძურს მიაკლეს.

⁴³ყოველივე ეს ბრალად წაუყენეს მენელაოსს.

⁴⁴და როცა მეფე ტვიროსში ჩავიდა, უხუცესთა საბჭოდან წარგზავნილი სამი კაცი საჩივრით ეახლა მას.

⁴⁵მენელაოსმა, რომელიც უკვე შეეპყროთ, დიდი ქრთამი შეაძლია პტოლემეოსს, დორიმენესის ძეს, ოღონდ მეფეს ჩემი შეწყალება გამოსთხოვეო.

⁴⁶დორიმენესმაც, ვითომცდა სულის მოსათქმელად, განზე გაიხმო მეფე და აზრი შეაცვლევინა.

⁴⁷მენელაოსი, მთელი ამ უბედურების მოთავე, გაათავისუფლეს, ხოლო იმ უბედურებს, რომლებსაც თვით სკვითებიც კი შეიწყალებდნენ, სიკვდილი მიუსაჯეს.

⁴⁸ასე უსამართლოდ დასაჯეს ქალაქის, ხალხისა და წმიდა ჭურჭლის დამცველნი.

⁴⁹ამ ამბით აღშფოთებულმა ტვიროსელებმა უხვად გაიღეს დახოცილთა დასამარხი ხარჯი.

⁵⁰მენელაოსმა კი, ამა ქვეყნის ძლიერთა ანგარების წყალობით, ძალაუფლება შეინარჩუნა და უფრო მეტად გაბოროტებული მოსისხლე მტრად მოევლინა თავის თანამოქალაქეთ.