Read ბიბლია მეორე მაკაბელთა 6 Bible Online

მეორე მაკაბელთა 6 - ბიბლია bible

მეორე მაკაბელთა 6

¹ცოტა ხნის შემდეგ მეფემ ერთი ხანდაზმული ათენელი გაგზავნა, რათა ეიძულებინა იუდაელები მამა-პაპათა ადათ-წესებს განდგომოდნენ და ღვთის სჯულისამებრ აღარ ეცხოვრათ,

²შეებილწათ იერუსალიმის ტაძარი და ოლიმპიელი ზევსის სახელი ეწოდებინათ მისთვის, ხოლო უცხოელებით დასახლებული გერიზიმის ტაძრისთვის სტუმართმოყვარე ზევსის სახელი დაერქმიათ.

³მძიმე და გაუსაძლისი იყო ხალხისთვის თავსდატეხილი უბედურება.

⁴აღივსო ტაძარი აღვირახსნილობითა და წარმართთა უზნეობით, უზრუნველად რომ ატარებდნენ დროს მეძავებთან, ტაძრის უწმინდეს ადგილებში მრუშობდნენ და შიგ შეჰქონდათ ბევრი ისეთი რამ, რისი შეტანაც დაუშვებელი იყო.

⁵აღივსო სამსხვერპლოც უკეთური და აკრძალული შესაწირავით.

⁶აღარც შაბათს იცავდნენ და აღარც მამა-პაპეულ დღესასწაულებს იხდიდნენ, ასე რომ, იუდაელებიც აღარ ეთქმოდათ.

⁷ყოველთვიურად, მეფის დაბადების დღეს, ძალმომრეობით გამოჰყავდათ იუდაელები კერპთაყვანისმცემელთა წესის აღსასრულებლად, დიონისეს დღესასწაულზე კი აიძულებდნენ სუროს გვირგვინებით შუბლშემკულნი საზეიმო მსვლელობას შეერთებოდნენ და პატივი მიეგოთ დიონისესთვის.

⁸პტოლემეოსის კარნახით მეზობელ ელინურ ქალაქებსაც უბრძანეს ასევე ემოქმედათ იუდაელთა წინააღმდეგ და ეიძულებინათ ისინი კერპთმსახურებაში მიეღოთ მონაწილეობა,

⁹ხოლო ვინც არ მიიღებდა ბერძნულ წეს-ჩვეულებებს, დაეხოცათ.

¹⁰ორი ქალი, შვილების წინადაცვეთაში ბრალდადებულნი, მკერდზე მიკრული ჩვილებითურთ მთელი ხალხის წინაშე ჩამოატარეს ქალაქში და გალავნიდან გადაჩეხეს.

¹¹ზოგირთები, ახლომდებარე მღვიმეებს რომ შეაფარეს თავი, რათა მალულად აღენიშნათ მეშვიდე დღე, ფილიპეს წინაშე დააბეზღეს და დაწვეს, რადგანაც თავდაცვა არც კი უცდიათ, რათა წმიდა დღესასწაული არ შეებღალათ.

¹²ვისაც ეს წიგნი ჩაუვარდება ხელში, ვთხოვ, ნუ შეაკრთობს საზარელი უბედურების კითხვა; დაე, შეიგნოს, რომ ეს სასჯელი ჩვენი მოდგმის დასაღუპად კი არა, მის შესაგონებლად იყო გამიზნული.

¹³მკრეხელობას რომ დიდი დღე არ უწერია, არამედ სწრაფად თავს ატყდება სასჯელი, სწორედ ესაა დიდი წყალობის ნიშანი.

¹⁴რადგანაც ღმერთი ისე როდი გვექცევა, როგორც სხვა ხალხებს, დიდხანს რომ აყოვნებს მათ დასჯას, ვიდრე მთლიანად არ ჩაეფლობიან ცოდვებში; არა, ასე როდი გვექცევა ჩვენ;

¹⁵არ ელის, როდის ავივსებით ცოდვებით, რათა მერეღა დაგვსაჯოს.

¹⁶ამიტომაც არ მოუკლია ჩვენთვის მოწყალება, და თუმცა უბედურებას კი გვატეხდა თავს, მაინც არ გაუწირავს თავისი ხალხი.

¹⁷თუმცა ამას შესაგონებლად მოგახსენებთ, ამ მოკლე წიაღსვლის შემდეგ კი კვლავ მივუბრუნდები თხრობას.

¹⁸ელეაზარს, ერთ-ერთ პირველ მწიგნობარს, უკვე ხანდაზმულ, მაგრამ ჯერ კიდევ ახოვანსა და სილამაზით გამორჩეულ კაცს, ძალით გააღებინეს პირი და აიძულეს ღორის ხორცი ეჭამა.

¹⁹მან კი სახელოვანი სიკვდილი არჩია ნაძრახ სიცოცხლეს და თავისი ნებით სასიკვდილოდ გადადო თავი.

²⁰უკანვე აფურთხებდა ხორცს, როგორც შეშვენის კაცს, რომელსაც, მიუხედავად სიცოცხლის სიყვარულისა, გამბედაობა ჰყოფნის პირი არ დააკაროს იმას, რისი ჭამაც აკრძალულია.

²¹იმათ, ვისაც ამ უსჯულო მსხვერპლშეწირვის აღსრულება ჰქონდა მინდობილი, დიდი ხნის ნაცნობობა აკავშირებდა ელეაზართან; ამიტომაც განზე გაიხმობდნენ და სთხოვდნენ, მოეტანა მისივე ხელით დამზადებული ხორცი, რაც შეიძლებოდა ეჭამა, თავი კი ისე მოეჩვენებინა მტრებისთვის, თითქოს მეფის მიერ შეთავაზებულ ხორცს ჭამდა;

²²გაეხსენებინა ძველი მეგობრობა, მათი კაცთმოყვარეობით ესარგებლა და ამით თავი დაეღწია სიკვდილისათვის.

²³მაგრამ ელეაზარმა მტკიცე გადაწყვეტილება მიიღო, მის ასაკს, ღირსეულ მხცოვანებას და სპეტაკ ჭაღარას, უპირატესად კი საღვთისმოსაო აღზრდას რომ ეკადრებოდა, და ამისდა კვალად ასე მიუგო მათ: სიკვდილი მიჯობსო;

²⁴„ჩემს ასაკს თვალთმაქცობა არ შეჰფერის, რადგანაც ახალგაზრდობა რომ გაიგებს, ოთხმოცდაათი წლის ელეაზარმა წარმართობა მიიღოო,

²⁵ვაითუ, ჩემი თვალთმაქცობის მხილველი, ცთუნებას აჰყვეს ამ უდღეური და უბადრუკი სიცოცხლისათვის, და ამრიგად, სირცხვილი დავიტეხო თავზე და ჩირქი მოვცხო ჩემს მხცოვანებას;

²⁶იქნებ ახლა კი დავაღწიო თავი კაცთა სასჯელს, მაგრამ ყოვლისმძლის ხელს ან ამ ქვეყნად და ან სიკვდილის შემდეგ სად გავექცევი?

²⁷ამიტომ, თუ მამაცურად დავდებ თავს, ჩემი მხცოვანების ღირსიც ვიქნები,

²⁸ახალგაზრდობას კი კეთილშობილურ მაგალითს დავუტოვებ — ღირსეულად და წარბშეუხრელად შეეგებონ სიკვდილს წმიდა და სათაყვანო სჯულისათვის.“ ამის თქმა იყო და უყოყმანოდ გაემართა საწამებლად.

²⁹ამან თვით იმათაც კი, ვინც წამების გზაზე მიაცილაბდა, სულ ცოტა ხნის წინ მისდამი გამოჩენილი კეთილგანწყობილება სიძულვილად უქცია, რადგანაც სიშლეგედ მიიჩნიეს მისი სიტყვები.

³⁰ხოლო ცემით სიკვდილის პირას მიყვანილმა ელეაზარმა ესღა ამოიგმინა: „ყოვლისმცოდნე ღმერთმა ხომ იცის, რომ შემეძლო სიკვდილისაგან მეხსნა თავი, მაგრამ ვარჩიე ნაგვემი სხეულით დამეთმინა ტანჯვა, სულით კი ხალისით ვითმენ მას, უფლის მოშიში.“

³¹ასე განუტევა სული და თავისი სიკვდილით არა მარტო ახალგაზრდობას, არამედ თავისი ხალხის უმეტეს ნაწილსაც სახსოვრად დაუტოვა სიმამაცის ნიმუში და კეთილშობილების ძეგლი დაიდგა.