Read ბიბლია მეორე მაკაბელთა 7 Bible Online

მეორე მაკაბელთა 7 - ბიბლია bible

მეორე მაკაბელთა 7

¹მოხდა ისე, რომ შეიპყრეს შვიდი ძმა დედასთან ერთად და მათაც აიძულებდა მეფე ეჭამათ სჯულით აკრძალული ღორის ხორცი შოლტითა და ძარღვებით დატანჯულთ.

²ერთი მათგანი საპასუხოდ გამოვიდა და თქვა: „რა გინდა გვკითხო, ან რა პასუხს მოელი ჩვენგან? მამა-პაპისეული სჯულის დარღვევას სიკვდილი გვიჯობს.“

³მაშინ გაშმაგდა მეფე და ბრძანა ტაფები და ქვაბები გაეხურებინათ.

⁴როგორც კი ტაფებსა და ქვაბებს ცეცხლი შეუნთეს, ბრძანა მოპასუხისათვის დედისა და ძმების თვალწინ ენა ამოეგლიჯათ, ტყავი გაეძროთ და ასო-ასო აექნათ.

⁵ასე დაჭრილ-დაჩეხილი, მაგრამ ჯერ კიდევ მფეთქავი, კოცონთან მიათრიეს და ტაფაზე დააგდეს და როცა ტაფიდან სქელი ოხშივარი ავარდა, ძმები დედასთან ერთად ერთმანეთს ამხნევებდნენ, რომ ღირსეულად შეხვედროდნენ სიკვდილს და ამბობდნენ:

⁶„უფალი ღმერთი მოგვხედავს და შეგვიწყალებს, როგორც გვაუწყა მოსემ თავის გალობაში ხალხის წინაშე: ‘უფალი შეიწყალებს თავის მორჩილთ.’“

⁷როცა პირველმა ძმამ სული დალია, ახლა მეორე გამოიყვანეს საწამებლად, თავზე თმებიანად ააძრეს ტყავი და თან ეუბნებოდნენ: „განა ჭამა არ გიჯობს ოთხში ამოღებას?“

⁸ხოლო მან თავის მშობლიურ ენაზე მიუგო მათ: „არა!“ ამიტომაც პირველი ძმასავით იქნა დასჯილი.

⁹სულთმობრძავმა თქვა: „შენ ამქვეყნიურ სიცოცხლეს გვართმევ, მტარვალო, სამყაროს მეუფე კი საუკუნო სიცოცხლისათვის აღგვადგენს მისი სჯულისათვის თავდადებულთ.“

¹⁰შემდეგ მესამეს მიადგნენ და როგორც კი ენის გამოყოფა უბრძანეს, მაშინვე გამოყო და წარბშეუხრელად გაუწვდინა ხელებიც.

¹¹და ღირსეულად თქვა: „ცამ მომმადლა ისინი და დაუნანებლად ვწირავ უფლის სჯულს, რადგანაც იმედი მაქვს, რომ მისგანვე მივიღებ უკან.“

¹²მეფე და მისი ამალა განცვიფრებულნი უყურებდნენ ჭაბუკის ქედუხრელობას, რადგანაც არაფრად ჩააგდო ტანჯვა-წამება.

¹³მანაც რომ განუტევა სული, მეოთხე ძმაც ასევე გვემეს და აწამეს.

¹⁴სიკვდილის პირას მყოფს აღმოხდა: „კაცთაგან მოკლულს სანეტაროდ მიჩანს მივენდო ღმერთს, რადგანაც ისევ აღმადგენს, შენ კი არ გიწერია სასიცოცხლოდ აღდგომა.“

¹⁵შემდეგ საწამებლად მოიყვანეს მეხუთე,

¹⁶რომელმაც მეფეს შეხედა და თქვა: „შენს ხელთაა ძალაუფლება და თვითონ მოკვდავს შეგიძლია, რაც გნებავს ის დამართო ადამიანებს, მაგრამ ნუ გგონია, რომ ჩვენს მოდგმაზე ხელი აიღო ღმერთმა.

¹⁷მოითმინე და დაინახავ, რაოდენ დიდია მისი ძალმოსილება და რა სასჯელს მოგივლენთ შენცა და შენს შთამომავლებსაც.“

¹⁸შემდეგ მოიყვანეს მეექვსე, რომელმაც სიკვდილის წინ თქვა: „ამაოდ ნუ მოიტყუებ თავს, რაცა გვჭირს, იმის გამო გვჭირს, რომ ჩვენს ღმერთს შევცოდეთ და ამიტომაც დაგვატყდა თავს ეს არნახული უბედურება.

¹⁹მაგრამ ნუ გგონია, რომ დაუსჯელი დარჩები, რაკიღა გაბედე წინ აღდგომოდი ღმერთს.

²⁰ხოლო მათი დედა, ყველაზე საოცარი და ნეტარხსენებული ქალი, რომელმაც თავისი თვალით იხილა, როგორ დაეღუპა ერთ დღეს შვიდი შვილი, უფლის იმედით დიდსულოვნად ითმენდა ამ საშინელებას.

²¹თითოეულ მათგანს მშობლიურ ენაზე ამხნევებდა, კაცური სულით განამტკიცებდა ქალურ განსჯას და ეუბნებოდა:

²²„არ ვიცი, როგორ ჩაისახეთ ჩემს საშოში, მე როდი მოგეცით სუნთქვის უნარი და სიცოცხლე, ჩემი წყალობით როდი შეითხზა თქვენი სხეული.

²³ასე რომ, სამყაროს შემოქმედი, რომელმაც დასაბამი დაუდო ადამიანს და ყოვლის საწყისს, კვლავ მოწყალებით მოგმადლებთ სუნთქვას და სიცოცხლეს, რადგანაც ახლა მისი სჯულისათვის გაწირეთ თავი.“

²⁴ანტიოქოსს კი ეგონა, ვეზიზღებითო, და ეს სიტყვებიც თავის გმობად მიიჩნია, ამიტომ ცოცხლად დარჩენილ უმცროს ძმას არა მარტო სიტყვით, არამედ ფიცითაც აღუთქვა, რომ გაამდიდრებდა და გააბედნიერებდა, თუკი განუდგებოდა მამა-პაპის სჯულს, დაიმეგობრებდა და წყალობას არ მოაკლებდა.

²⁵მაგრამ როცა ჭაბუკმა არაფრად ჩააგდო მისი სიტყვები, მეფემ დედა მოიხმო და უთხრა, ურჩიე შენს შვილს, თავს გაუფრთხილდესო.

²⁶ბევრი რჩევის შემდეგ ქალი დათანხმდა, როგორმე დაეყოლიებინა შვილი,

²⁷მისკენ გადაიხარა და მტარვალის დასაცინად თავის მშობლიურ ენაზე უთხრა: „შვილო, შეიბრალე დედაშენი, ცხრა თვე მუცლით რომ გატარებდა, სამი წელი ძუძუს გაწოვებდა და ამ ხნის მოგყარა.

²⁸გემუდარები, საყვარელო, შეხედე ცასა და მიწას, დაუკვირდი ყოველივე ციურსა და მიწიერს, იცოდე, რომ ყოველივე ეს არაფრისაგან შექმნა ღმერთმა და კაცთა მოდგმაც ამდაგვარადვეა შექმნილი.

²⁹ნუ შეუკრთები ამ კაცისმკვლელს, ღირსი იყავი შენი ძმებისა და მათსავით წარბშეუხრელად შეეგებე სიკვდილს, რათა ღვთის მადლით კვლავ შეგიძინო შენს ძმებთან ერთად.“

³⁰სიტყვა არ დაემთავრებინა, რომ ჭაბუკმა თქვა: „რაღას უყურებთ? მეფის ბრძანებას კი არ ვუსმენ, არამედ სჯულს ვემორჩილები, მოსეს მიერ რომ გადმოეცა ჩვენს წინაპრებს.

³¹შენ კი, ებრაელთა მტარვალო, სად წაუხვალ ღვთის ხელს?

³²ჩვენ მხოლოდ ჩვენი ცოდვების გამო ვევნებით.

³³თუ ჩვენსავ შესაგონებლად და დასასჯელად ცოტა ხნით შემოგვწყრა ცოცხალი უფალი, კვლავ მოწყალებით გადმოხედავს თავის მორჩილთ.

³⁴შენ კი, კაცთა შორის უუწმინდურესო და უბილწესო, ამაოდ ნუ ზეობ და ნურც ფუჭი იმედით იტყუებ თავს, თითქოს შეგეძლოს მამაზეციერის შვილებზე აღმართო ხელი.

³⁵რადგანაც ჯერ კიდევ წინ გელის ყოვლისმძლე და ყოვლისმხილველი ღვთის მსჯავრი.

³⁶ჩემი ძმები ხანმოკლე წამების შემდეგ ღვთის მიერ აღთქმულ წარუვალ სიცოცხლეს ეზიარნენ, შენ კი სამართლიან მსჯავრს მოგაგებს ღმერთი მზვაობისათვის.

³⁷ხოლო მე, ჩემი ძმებივით, სულსა და სხეულს ვწირავ მამა-პაპისეულ სჯულს, რათა უფალმა მალე მოიბრუნოს გული ჩვენს ხალხზე, შენ კი სასტიკი ტანჯვა-წამებით აღიარო, რომ მხოლოდ ის არის ღმერთი.

³⁸დაე, ჩემი და ჩემი ძმების წამებით დასრულდეს ყოვლისმძლის რისხვა, სამართლიანად რომ დაატყდა თავს ჩვენს მოდგმას.“

³⁹ამანაც ასევე წმიდად დაასრულა სიცოცხლე მთელი არსებით ღმერთს მინდობილმა.

⁴⁰შვილების შემდეგ კი დედაც აღესრულა.

⁴¹საკმარისია რაც ითქვა საკერპო მსხვერპლსა და საზარელ წამებაზე.