Read ბიბლია მეორე მაკაბელთა 8 Bible Online

მეორე მაკაბელთა 8 - ბიბლია bible

მეორე მაკაბელთა 8

¹ხოლო იუდა მაკაბელმა და მისმა თანამდგომებმა მალულად დაიარეს სოფლები, მოუხმეს ნათესავებსა და იუდაელთა სჯულის ერთგულებს და შეკრიბეს ექვსი ათასამდე კაცი.

²შესთხოვა უფალს, მოწყალება მოეღო ყველას მიერ დაჩაგრულ ხალხზე და მწედ მოვლენოდა უწმინდურთაგან შებილწულ ტაძარს;

³შეეწყნარებინა განადგურებული ქალაქი, რომელიც შეიძლება მალე გაესწორებინათ მიწასთან, და ყურად ეღო მის მიმართ მღაღადებელი სისხლის ძახილი.

⁴გაეხსენებინა უღვთოდ დაღუპული უცოდველი ჩვილნი, მისი წმიდა სახლის გმობა, და რისხვად მოვლენოდა უკეთურთ.

⁵მრავალრიცხოვანი მომხრენი რომ შემოიკრიბა, იუდა უძლეველი შეიქნა წარმართთათვის, რადგანაც უფლის რისხვა წყალობად იქცა.

⁶მოულოდნელად ესხმოდა თავს სოფლებსა და ქალაქებს, ცეცხლს აძლევდა მათ, ხელსაყრელ ადგილებს იკავებდა, ამარცხებდა და კუდით ქვას ასროლინებდა მტერს;

⁷უპირატესად ღამეს ირჩევდა თავდასხმებისათვის, და გავრცელდა კიდით კიდემდე მისი გმირობის ამბავი.

⁸როდესაც ფილიპემ დაინახა, რომ ეს კაცი თანდათანობით ძალას იკრებს და ბედიც ხშირად უღიმის, პტოლემეოსს, კოილე-სირიისა და ფინიკიის მმართველს, მისწერა, სამეფო საქმეთა მოგვარებაში დამეხმარეო.

⁹მანაც დაუყოვნებლივ ამოირჩია ნიკანორი, პატროკლეს ძე, თავისი ერთ-ერთი უახლოესი მეგობარი, სათავეში ჩაუყენა სხვადასხვა ხალხებიდან შეკრებილ ოცი ათას კაცს, და გამოგზავნა იუდაელთა მთელი მოდგმის ამოსაწყვეტად; მას თან აახლა გორგიასიც, ბრძოლებში ნაცადი სარდალი.

¹⁰ნიკანორმა დაადგინა: ორი ათასი ტალანტის შესაგროვებლად, რომელიც მეფეს რომაელებისა ემართა, იუდაელი ტყვეები გაეყიდათ.

¹¹სასწრაფოდ დაგზავნა მაცნენი ზღვისპირა ქალაქებში და მოუწოდა მათ მონებად შეესყიდათ იუდაელნი: ტალანტად ოთხმოცდაათ ტყვეს იძლეოდა. არ იცოდა, რომ სანაცვლოდ ყოვლისმძლის მსჯავრი დაატყდებოდა თავს.

¹²ეუწყა იუდას ნიკანორის გამოლაშქრების ამბავი, და როცა თავის თანამდგომთ მტრის მოახლოვება ამცნო,

¹³ყველა ჯაბანმა, ვისაც ღვთის სამართალი არ სწამდა, თავისი ადგილი მიატოვა და გაქცევით უშველა თავს.

¹⁴სხვებმა კი ყველაფერი გაყიდეს, რაც ებადათ, და უფალს ევედრებოდნენ, ღვთისმგმობი ნიკანორისაგან ეხსნა ისინი, რომელნიც ჯერ კიდევ ბრძოლის დაწყებამდე იყვნენ გაყიდული,

¹⁵მათთვის თუ არა, მათ მამა-პაპასთან დადებული აღთქმების გულისთვის მაინც, და იმის გამოც, რომ ისინი მისი წმიდა და დიდებული სახელით იწოდებიან.

¹⁶ხოლო მაკაბელმა შეკრიბა თავისი ხალხი, ექვსი ათასამდე კაცი, და მოუწოდა, წარბშეუხრელად დახვედროდნენ მტერს, არ შემკრთალიყვნენ წარმართთა სიმრავლის წინაშე, უსამართლოდ რომ აღძრულან მათ წინააღმდეგ, არამედ ვაჟკაცურად ებრძოლათ;

¹⁷თავლწინ ჰქონოდათ მოძალადეთა მიერ წმიდა ადგილის შებღალვა, შეგინებული ქალაქების დაქცევა და ცხოვრების მამა-პაპური წესის მოშლა.

¹⁸„მათ იარაღისა და მხნეობის იმედი აქვთ, — ამბობდა იუდა, — ჩვენ კი ყოვლისმძლე ღმერთისა, რომელსაც შეუძლია ერთ წამში გაავლოს მუსრი მომხვდურთაც და მთელ ქვეყნიერებასაც.“

¹⁹გაახსენა თავის თანამდგომთ, როგორ მოევლინათ ხსნა მათ წინაპრებს, და როგორ მოისრა სანხერიბის დროს ასოთხმოცდახუთი ათასი კაცი;

²⁰ისიც, თუ როგორ მოვიდა ბაბილონში გალატელებთან საომრად მხოლოდ რვა ათასი კაცი, ოთხი ათასი მაკედონელის თანხლებით, და როცა მაკედონელთა რიგები აირ-დაირია, როგორ გაანადგურა, ცით მოვლენილი შემწეობის წყალობით, ამ რვა ათასმა ასოცი ათასი კაცი და დიდძალი ნადავლიც ჩაიგდო ხელში.

²¹ასე ამხნევებდა და სჯულისა და მამულისათვის თავის გასაწირად ამზადებდა მათ, მერე კი ოთხ რაზმად დაყო თავისი ლაშქარი,

²²და რაზმებს, რომელთაგანაც თითოეული ათას ხუთას კაცს ითვლიდა, თავისი ძმები — სიმონი, იოსები და იონათანი ჩაუყენა სათავეში.

²³შემდეგ ელეაზარს უბრძანა, წაეკითხა წმიდა წერილი, და, ღვთის შეწევნის მოიმედემ, თვითონვე იკისრა მეწინავე რაზმის წინამძღოლობა და ჩაება ნიკანორთან ბრძოლაში.

²⁴რაკი მწედ ჰყავდათ ყოვლისმძლე, მოწინააღმდეგის ცხრა ათასზე მეტ კაცს გაავლეს მუსრი, ნიკანორის უფრო მეტი მოლაშქრე დაჭრილ-დასახიჩრებული ეყარა ბრძოლის ველზე, დანარჩენები კი უკუაქციეს.

²⁵ფულიც მოხვეტეს მათ საყიდლად მოსულთაგან, დიდ მანძილზე მისდიეს მტერს და ბოლოს შემობრუნდნენ, რადგანაც უკვე გვიანი იყო.

²⁶რაკიღა შაბათი დგებოდა, აღარ გაუგრძელებიათ მტრის დევნა.

²⁷მომხვდურთა იარაღი შეაგროვეს, აბჯარი აჰყარეს დახოცილთ და იდღესასწაულეს შაბათი; გულმხურვალე მადლს სწირავდნენ და ადიდებდნენ უფალს, იმ დღეს რომ იხსნა ისინი და დასაბამი დაუდო მათდამი გამოვლენილ გულმოწყალებას.

²⁸ნაშაბათევს ნადავლის ნაწილი ჩამოურიგეს სახიჩრებსა და ქვრივ-ობლებს, დანარჩენი კი ერთმანეთში დაინაწილეს და არც შვილები დავიწყებიათ.

²⁹ამას რომ მორჩნენ, ერთხმად შესთხოვეს მოწყალე უფალს, საბოლოოდ შეეწყნარებინა თავისი მორჩილნი.

³⁰და როცა ტიმოთე და ბაკქიდესი ერთად დაესხნენ თავს, ოცი ათასზე მეტი კაცი მოუკლეს მომხვდურს და მაღალი ციხე-სიმაგრენი ადვილად ჩაიგდეს ხელში. მერე მთელი ნადავლი თანაბრად გაიყვეს ერთმანეთში, დაჭრილ-დასახიჩრებულთა და ქვრივ-ობოლთა შორის, და მხცოვანთაც მიიღეს წილი.

³¹თავი მოუყარეს ნაალაფარ იარაღს, საგულდაგულოდ დააწყვეს ხელმისაწვდომ ადგილას, დანარჩენი ნადავლი კი იერუსალიმში წაიღეს.

³²ამ ბრძოლაში მოკლულ იქნა ტიმოთეს ლაშქრის სარდალი, უუკეთურესი კაცი, ურიცხვი უბედურება რომ დაატეხა თავს იუდაელებს.

³³მერე თავიანთ მამულში იზეიმეს გამარჯვება. კოცონზე დაწვეს კალისთენესი და სხვებიც, ცეცხლი რომ წაუკიდეს წმიდა კარიბჭეს და ერთ-ერთ სახლს შეაფარეს თავი. ასე რომ, მათ თავიანთი მკრეხელობის გამო მიეზღოთ საკადრისი საზღაური.

³⁴ხოლო სამგზის წყეული ნიკანორი, ათასი ვაჭარი რომ მოიყვანა იუდაელთა საყიდლად,

³⁵უფლის შეწევნით, მათ მიერ იქნა დამცირებული, ვისაც თვითონ არარად თვლიდა, ძვირფასი სამოსი შემოიძარცვა, გაქცეული მონასავით მარტოდ-მარტო გადალახა მთელი ქვეყანა და ანტიოქიას მიაღწია, თავისი ლაშქრის განადგურებით სასომიხდილმა.

³⁶იმან, ვინც იერუსალიმელ ტყვეთა ხარჯზე აპირებდა რომაელებისათვის მისართმევი ხარკის აკრეფას, თვითონვე აღიარა, რომ იუდაელებს ღმერთი მფარველობს და მათ ვერავინ მიაყენებს ზიანს, რადგანაც ღვთის მიერ დადგენილი სჯულის ერთგულნი არიან.