Read ბიბლია 1თეს. 2 Bible Online

1თეს. 2 - ბიბლია bible

1თეს. 2

¹თქვენ თავად იცით, ძმებო, რომ ჩვენი თქვენთან შემოსვლა არ იყო ამაო.

²ოღონდ მანამდე ფილიპეში გატანჯულებმა და გალანძღულებმა, როგორც იცით, გავბედეთ ჩვენს ღმერთში, რომ თქვენთვის გვექადაგა სახარება დიდი ბრძოლით.

³ვინაიდან ჩვენს შეგონებაში არ არის არც ცდუნება, არც უწმიდურება და არც ცბიერება.

⁴არამედ, როგორც ღვთისგან გამოვიცადეთ, რომ ჩვენთვის მოენდო სახარება, ისე ვლაპარაკობთ და ვაამებთ არა ადამიანებს, არამედ ღმერთს, რომელიც ცდის ჩვენს გულებს.

⁵რადგან არასოდეს გვილაპარაკია მოსაფერებელი სიტყვებით, როგორც იცით, ანგარების მიზნით. ღმერთია მოწამე.

⁶არც ვეძიებთ კაცთაგან დიდებას — არც თქვენგან, არც სხვებისგან.

⁷თუმცა კი შეგვეძლო მძიმე ტვირთად დაგწოლოდით, როგორც ქრისტეს მოციქულები, მაგრამ მშვიდად ვიქცეოდით თქვენს შორის, როგორც მეძუძური, თავის ბალღებს რომ შეფოფინებს.

⁸ასევე ჩვენც, თქვენდამი გულმხურვალთ, გვსურდა მოგვეცა თქვენთვის არა მარტო ღვთის სახარება, არამედ ჩვენი სულიც, იმიტომ რომ საყვარელნი გახდით ჩვენთვის.

⁹ხომ გახსოვთ, ძმებო, ჩვენი შრომა და ჯაფა: დღედაღამ ვშრომობდით, რათა არავის დავწოლოდით ტვირთად და ისე ვქადაგებდით თქვენს შორის სახარებას.

¹⁰თქვენ მოწმენი ხართ და ღმერთიც, თუ რა წრფელად, სამართლიანად და უმწიკვლოდ ვიქცეოდით თქვენდამი — მორწმუნეთა მიმართ.

¹¹რადგან, თქვენ იცით, როგორც მამა შვილებს, ისე შევაგონებდით თითოეულ თქვენგანს.

¹²განუგეშებდით და გარწმუნებდით, რომ გევლოთ ღვთის ღირსად, ვინც მოგიწოდებთ თავისი სასუფევლისა და დიდებისაკენ.

¹³ამისათვის ჩვენც განუწყვეტლივ ვმადლობთ ღმერთს, რომ თქვენ, როცა მიიღეთ ჩვენგან მოსმენილი ღვთის სიტყვა, მიიღეთ იგი არა როგორც კაცთა სიტყვა, არამედ როგორც ღვთის სიტყვა, როგორც სინამდვილეშია, რომელიც მოქმედებს კიდეც თქვენში, მორწმუნეებში.

¹⁴რადგან თქვენ გახდით, ძმებო, იუდეაში მყოფი ღვთის ეკლესიების მობაძვნი ქრისტე იესოში, ვინაიდან თქვენც იგემეთ ტანჯვა თქვენი თვისტომებისგან, იესევე, როგორც მათ — იუდეველთაგან,

¹⁵რომელთაც უფალი იესოც მოკლეს და მისი წინასწარმეტყველნიც და ჩვენც გამოგვრეკეს, ღმერთს არ აამებენ და ყველა ადამიანს ეწინააღმდეგებიან,

¹⁶გვაბრკოლებენ წარმართებთან ლაპარაკში, რომ არ ვიხსნათ ისინი, რითაც მუდამ ავსებენ თავიანთ ცოდვებს, მაგრამ მიეწევათ რისხვა საბოლოოდ.

¹⁷ჩვენ კი, ძმებო, მცირე ხნით რომ დაგშორდით სახით და არა გულით, მით უფრო მეტი წადილით ვესწრაფოდით თქვენი პირისხილვას.

¹⁸ამისათვის გვინდოდა, განსაკუთრებით კი მე, პავლეს, ერთი-ორჯერ, თქვენთან მოსვლა, მაგრამ სატანა გვაბრკოლებდა.

¹⁹რადგან რა არის ჩვენი სასოება, ან ჩვენი სიხარული, ან ჩვენი კვეხნის გვირგვინი? თუ არა თქვენ ჩვენი უფლის იესო ქრისტეს წინაშე მისი მოსვლისას?

²⁰ვინაიდან თქვენა ხართ ჩვენი დიდება და სიხარული.