Read ბიბლია მსაჯ. 11 Bible Online

მსაჯ. 11 - ბიბლია bible

მსაჯ. 11

¹იფთახ გილყადელი მამაცი კაცი იყო. და იყო იგი ძე მეძავი დიაცისა. გილყადმა შვა იფთახი.

²და გილყადის ცოლმაც უშვა მას ძეები. და დაიზარდნენ მისი ცოლის ძენი, და მათ გააძევეს იფთახი და უთხრეს მას: „შენ არ დაიმკვიდრებ მამაჩვენის სახლს, რადგან სხვა ქალის ძე ხარ.“

³და გაერიდა იფთახი თავის ძმებს და დამკვიდრდა ტობის ქვეყანაში. და უღირსმა კაცებმა მოიყარეს თავი იფთახთან და წავიდნენ მასთან ერთად.

⁴გამოხდა ხანი და შეებრძოლნენ ყამონის ძენი ისრაელს.

⁵და როცა ყამონის ძეთ ომი გაუმართეს ისრაელიანებს, წავიდნენ გილყადის უხუცესები, რათა იფთახი მოეყვანათ ტობის ქვეყნიდან.

⁶და უთხრეს იფთახს: „მოდი, გახდი ჩვენი მეთაური და შევებრძოლოთ ყამონის ძეთ.“

⁷და უთხრა იფთახმა გილყადის უხუცესებს: „თქვენ ხომ მომიძულეთ და გამომაძევეთ მამაჩემის სახლიდან და ახლა რატომ მომაკითხეთ, როცა გაგიჭირდათ?“

⁸და უთხრეს გილყადის უხუცესებმა იფთახს: „ახლა იმიტომ მოვბრუნდით შენთან, რომ წამოგვყვე და შეებრძოლო ყამონის ძეთ, და გილყადის ყველა მკვიდრის მეთაური გახდე.“

⁹და უთხრა იფთახმა გილყადის უხუცესებს: „თუ თქვენ დამაბრუნებთ ყამონის ძეებთან საბრძოლველად და უფალი ხელში ჩამიგდებს მათ, მე ვიქნები თქვენი მეთაური?“

¹⁰და უპასუხეს მას გილყადის უხუცესებმა: „უფალი იყოს მოწმე ჩვენს შორის, თუ შენი სიტყვისამებრ არ მოვიქცევით.“

¹¹და წავიდა იფთახი გილყადის უხუცესებთან ერთად, და ის დანიშნა ხალხმა მეთაურად და წინამძღვრად. და თქვა იფთახმა ყველა თავისი სიტყვა უფლის წინაშე მიცფაში.

¹²და გაუგზავნა იფთახმა მოციქულები ყამონის ძეთა მეფეს და უთხრა: „რა გვაქვს მე და შენ გასაყოფი, რომ მომიხდი ჩემს ქვეყანაში საბრძოლველად?“

¹³და ყამონის ძეთა მეფემ იფთახის მოციქულებს ასე უპასუხა: „რადგან ისრაელმა ჩემი ქვეყანა დაიკავა, როცა ეგვიპტიდან გამოვიდა — არნონიდან იაბოკამდე და იორდანემდე — ახლა მშვიდობიანად დამიბრუნე ისინი.“

¹⁴და კვლავ მიუგზავნა იფთახმა მოციქულები ყამონის ძეთა მეფეს,

¹⁵რათა ეთქვათ: „ასე ამბობს იფთახი: არ დაუკავებია ისრაელს მოაბის ქვეყანა და ყამონის ძეთა ქვეყანა,

¹⁶რადგან ეგვიპტიდან რომ გამოვიდნენ, იარა ისრაელმა უდაბნოში მეწამულ ზღვამდე, და კადეშს მიადგა.

¹⁷მაშინ გაუგზავნა ისრაელმა მოციქულნი ედომის მეფეს და სთხოვა: ‘გამატარე შენს ქვეყანაზე,’ და არ ისმინა ედომის მეფემ; და აგრეთვე მიუგზავნა მოაბის მეფეს და არც მან ინება; და ისრაელი კადეშში დამკვიდრდა.

¹⁸და წავიდა უდაბნოში და შემოუარა ედომის ქვეყანას და მოაბის ქვეყანას, და მივიდა მოაბის ქვეყნის აღმოსავლეთ საზღვართან; და დაიბანაკა არნონის გაღმა, და ფეხი არ შეუდგამთ მოაბის მიწა-წყალზე, რადგან არნონი იყო მოაბის საზღვარი.

¹⁹და გაუგზავნა ისრაელმა მოციქულნი სიხონს, ამორეველთა მეფეს, ხეშბონის მეფეს, და უთხრა მას ისრაელმა: ‘გთხოვ, გამატარე შენს ქვეყანაზე!’

²⁰და სიხონმა არ გაატარა ისრაელი თავის მიწა-წყალზე. და სიხონმა შეკრიბა მთელი თავისი ხალხი, და დაიბანაკეს იაჰცაში, და შეებრძოლნენ ისრაელს.

²¹და უფალმა, ისრაელის ღმერთმა, სიხონი და მთელი მისი ხალხი ხელში ჩაუგდო ისრაელს, და მოსრეს ისინი. და დაიმკვიდრა ისრაელმა ამორეველთა მთელი ქვეყანა;

²²და დაიმკვიდრეს ამორეველთა მთელი მიწა-წყალი არნონიდან იაბოკამდე და უდაბნოდან იორდანემდე.

²³და უფალმა, ისრაელის ღმერთმა, ასე აჰყარა ამორეველები თავისი ხალხის, ისრაელის, პირისაგან და შენ გინდა დაიმკვიდრო იგი?

²⁴განა იმას არა ფლობ, რაც ქამოშმა, შენმა ღმერთმა, დაგიმკვიდრა. და ყველას, ვინც უფალმა, ჩვენმა ღმერთმა, აჰყარა ჩვენი პირისაგან, ჩვენ დავიმკვიდრებთ.

²⁵და ახლა, რითი სჯობიხარ ბარაკ ციფორის ძეს, მოაბის მეფეს? მას ხომ ისრაელთან არც პაექრობით უპაექრია და არც ბრძოლით უბრძოლია?

²⁶უკვე სამასი წელია, რაც ისრაელი მკვიდრობს ხეშბონში და მის სოფლებში, ყაროყერში და მის სოფლებში, და ყველა ქალაქში, არნონის გაღმა-გამოღმა, იმხანადვე რატომ არ დაიბრუნე ისინი?

²⁷მე შენთვის არ შემიცოდავს, შენ კი ბოროტებას მიკეთებ, ჩემზე რომ მოდიხარ საომრად. განსაჯოს უფალმა, მსაჯულმა ისრაელის ძეთა და ყამონის ძეთა შორის!“

²⁸და არ მოისმინა ყამონის ძეთა მეფემ იფთახის სიტყვა, რომელიც მან შეუთვალა.

²⁹და იყო იფთახზე სული უფლისა, და გაიარა იფთახმა გილყადი და მენაშე, და გაიარა გილყადის მიცფა, და გილყადის მიცფადან წავიდა ყამონის ძეთა წინააღმდეგ.

³⁰და აღუთქვა იფთახმა აღთქმა უფალს, და თქვა: „თუ ყამონის ძეთ ხელში ჩამიგდებ,

³¹მაშინ ასე იქნება: ვინც ჩემი სახლის კართაგან გამომეგებება, როდესაც ყამონის ძეთაგან მშვიდობით დავბრუნდები, უფლისა იყოს იგი და აღვავლენ მას სრულადდასაწველად.“

³²და მივიდა იფთახი ყამონის ძეებთან საბრძოლველად, და ხელში ჩააგდებინა ისინი უფალმა.

³³და მოსრა ისინი ყაროყერიდან, ვიდრე მინითის შესასვლელამდე, ოცი ქალაქი, და ვიდრე აბელ-ქერამიმამდე, ძალზე დიდი მოსვრით; და დამორჩილებულ იქნენ ყამონის ძენი ისრაელის ძეთა წინაშე.

³⁴და მივიდა იფთახი მიცფას, თავის სახლში. და აჰა, მისი ასული გამოეგება სიმღერითა და როკვით; მხოლოდ ის ერთი ჰყავდა მას, იფთახს მის გარდა არც ვაჟი ჰყოლია არც ასული.

³⁵და მის დანახვაზე იფთახმა შემოიხია სამოსელი და თქვა: „ვაიმე, ჩემო ასულო! უბედურებით გამაუბედურე; და შენ იქმენ ჩემს მჭუნვარებად; და ბაგე გავხსენი უფლის წინაშე და ვეღარ გადავთქვამ.“

³⁶და ასულმა უთხრა მას: „მამაჩემო, შენ თუ უფლის წინაშე ბაგე გახსენი, მიყავ, როგორც შენმა ბაგემ წარმოთქვა, რადგან უფალმა შური გაძიებინა შენს მტრებზე, ყამონის ძეებზე.“

³⁷და უთხრა მამამისს: „ეს ერთი რამ შემისრულე: გამიშვი ორი თვით; წავალ და მთებში ავალ, რათა ჩემს დობილებთან ერთად გამოვიტირო ჩემი ქალწულობა.“

³⁸და უთხრა მას იფთახმა: „წადი.“ და გაუშვა იგი ორი თვით. და წავიდა ის თავის დობილებთან და ტიროდა მთაში თავის ქალწულობას.

³⁹და ორი თვის ბოლოს დაბრუნდა თავის მამასთან, და ისიც იმ აღთქმისამებრ მოიქცა, რომელიც აღთქმული ჰქონდა. და მას მამაკაცი არ შეუცვნია. ეს წესად დაიდო ისრაელში:

⁴⁰წლიდან წლამდე ისრაელის ძეთა ასულნი მიდიოდნენ, რათა დაეტირებინათ იფთახ გილყადელის ასული, ოთხ დღეს წელიწადში.