Read ბიბლია 1მეფ. 14 Bible Online

1მეფ. 14 - ბიბლია bible

1მეფ. 14

¹და უთხრა ერთ დღეს იონათანმა, საულის ძემ, მსახურს, თავის საჭურველთმტვირთველს: „წამოდი, გავიდეთ ფილისტიმელთა საყარაულოსთან, გაღმა მხარეს რომ არის.“ მამისთვის არაფერი უთქვამს.

²საული გიბყას ბოლოში იმყოფებოდა, ბროწეულის ხის ქვეშ, მიგრონში რომ დგას. თან ახლდა ხალხი, ექვსასამდე კაცი,

³და ახია, ძე ახიტუბისა, ძისა იქაბოდისა, ძისა ფინხასისა, ძისა ყელისა — შილოში უფლის მღვდელი რომ იყო და ეფოდს რომ ატარებდა. არ იცოდა ხალხმა, სად წავიდა იონათანი.

⁴და იმ ვიწროებში, საიდანაც უნდოდა იონათანს ფილისტიმელთა მოწინავე რაზმთან გასვლა, ერთ მხარესაც კლდის შვერილი იყო და მეორე მხარესაც: ერთის სახელი — ბოცეცი, მეორისა — სენე.

⁵ერთი შვერილი ჩრდილოეთის მხრიდან იყო აღმართული მიქმაშის გასწვრივ, მეორე — სამხრეთიდან, გებაყის გასწვრივ.

⁶და უთხრა იონათანმა მსახურს, თავის საჭურველთმტვირთველს: „წამოდი, გავიდეთ მაგ წინადაუცვეთელთა საყარაულოსთან, ეგების გაგვამარჯვებინოს უფალმა, რადგან უფლისათვის არ არის დაბრკოლება, ბევრი ხალხით იხსნის თუ მცირეთი.“

⁷და უთხრა მას მისმა საჭურველთმტვირთველმა: „გააკეთე, რაც გულში გაქვს. მიდი, და აჰა, მეც შენთანა ვარ, როგორც შენს გულს სურს.“

⁸თქვა იონათანმა: „აჰა, ჩვენ გავალთ მაგ ხალხთან და ვეჩვენებით მათ.

⁹თუ ასე გვეტყვიან: ‘შეიცადეთ, ვიდრე ჩვენ თქვენთან მოვიდოდეთ’, გავჩერდეთ ჩვენს ადგილზე და ნუ ავალთ მათთან.

¹⁰და თუ ასე გვეტყვიან: ‘ჩვენთან ამოდით’. ავიდეთ, რადგან ჩვენს ხელთ ჩაუგდია ისინი უფალს. ეს იქნება ჩვენთვის ნიშანი.“

¹¹და ეჩვენენ ორივენი ფილისტიმელთა ყარაულს და თქვეს ფილისტიმელებმა: „აჰა, ებრაელები გამოდიან ხეობიდან, სადაც დამალულები იყვნენ.“

¹²და გაეხმაურნენ მოყარაულენი იონათანს და მის საჭურველთმტვირთველს და უთხრეს: „ამოდით ჩვენთან და გაგაგებინებთ ამბავს.“ და უთხრა იონათანმა საჭურველთმტვირთველს: „მომყევი, რადგან ხელში ჩაუგდო ისინი უფალმა ისრაელს.“

¹³და ფორთხვით ავიდა ზევით იონათანი, უკან მისი საჭურველმტვირთველი მიჰყვა. და ეცემოდნენ იონათანის წინაშე, მისი საჭურველთმტვირთველი კი მის უკან ხოცავდა მათ.

¹⁴ეს პირველი შეტაკება იყო, რომლის დროსაც ოცამდე კაცს გაავლეს მუსრი იონათანმა და მისმა საჭურველთმტვირთველმა ნახევარ ქცევა მიწაზე.

¹⁵და შიშის ზარმა მოიცვა ბანაკი, ველი და მთელი საყარაულო. თვით მარბიელიც კი შეძრწუნდა. და შეიძრა მიწა და გარდამოვიდა ღვთის ზარი.

¹⁶და დაინახეს საულის მოთვალთვალეებმა ბენიამინის გიბყადან, რომ იფანტებოდა ჯარი და აქეთ-იქით აწყდება.

¹⁷და უთხრა საულმა თავისთან მყოფ ხალხს: „მოათვალიერეთ და ნახეთ, ვინ არის წასული ჩვენიანებიდან.“ და მოათვალიერეს და აჰა, არც იონათანი ჩანს და არც მისი საჭურველთმტვირთველი.

¹⁸და უთხრა საულმა ახიას: „მოიტანე ღვთის კიდობანი.“ რადგან ისრაელის ძეთა შორის იყო იმ დღეს ღვთის კიდობანი.

¹⁹და ვიდრე მღვდელს ელაპარაკებოდა საული, კიდევ უფრო იმატა აურზაურმა ფილისტიმელთა ბანაკში. უთხრა საულმა მღვდელს: „დაუშვი ხელი.“

²⁰და შეგროვდნენ საული და მასთან მყოფი მთელი ხალხი და მოვიდნენ ბრძოლის ადგილზე. და აჰა, გაიმართა ხელჩართული ბრძოლა და შეიქმნა მეტისმეტი არეულობა.

²¹ებრაელები, ადრე რომ ფილისტიმელებთან იყვნენ და ყველგან დაჰყვებოდნენ მათ ბანაკს, ახლა ისრაელის ძეთ შეუერთდნენ, რომელნიც თან ახლდნენ საულსა და იონათანს.

²²ეფრემის მთებში მიმალულმა ყველა ისრაელის ძემ გაიგო ფილისტიმელების უკუქცევა და ისინიც გაჰყვნენ მათ ბრძოლაში.

²³იხსნა იმ დღეს უფალმა ისრაელი და ბეთ-ავენს გადასწვდა ბრძოლა.

²⁴გაიტანჯნენ იმ დღეს ისრაელიანები, რადგან დააფიცა საულმა ხალხი და უთხრა: „წყეულიმც იყოს, ვინც პური შეჭამოს საღამომდე, როცა შურს ვიძიებ მტრებზე.“ და მთელ ხალხს პირი არ დაუკარებია საჭმელისთვის.

²⁵მთელი ხალხი ტყეში წავიდა, და აჰა, თაფლი დევს მიწაზე.

²⁶და შევიდა ხალხი ტყეში და აჰა, თაფლის ღვარია, მაგრამ არავის მიუტანია ხელი პირთან, რადგან ფიცისა ეშინოდა ხალხს.

²⁷არ ჰქონდა გაგებული იონათანს, რომ დააფიცა მამამისმა ხალხი, გაიწოდა ჯოხი, ხელში რომ ეჭირა, ჩააწო მისი წვერი გოლეულში და პირთან მიიტანა ხელი, და გაუნათდა თვალები.

²⁸და მიუგო ერთმა კაცმა ხალხიდან და უთხრა: „ფიცით დააფიცა მამაშენმა ხალხი: წყეულიმც იყოს, ვინც პური ჭამოსო დღეს.“ და დაიქანცა ხალხი.

²⁹და თქვა იონათანმა: „გააწამა მამაჩემმა ქვეყანა. ხომ ხედავთ, თვალები გამინათდა, როგორც კი ეს ცოტა თაფლი გავსინჯე.

³⁰რა იქნებოდა, დღეს რამე ეჭამა ხალხს იმ ნადავლიდან, მტერს რომ დააგდებინა? უფრო დიდი არ იქნებოდა მაშინ ფილისტიმელთა მუსვრა?“

³¹და მუსრეს იმ დღეს ფილისტიმელები მიქმაშიდან აიალონამდე, და დაიქანცა ხალხი.

³²და მიცვივდა ხალხი ნადავლს, გამოასხა ცხვარ-ძროხა, ხბორები და დახოცა ისინი მიწაზე, და სისხლიანად ჭამდა ხალხი.

³³და შეატყობინეს საულს: „აჰა, სცოდავს ხალხი უფალს, სისხლიანად ჭამს.“ და თქვა: „ღალატი გაქვთ ჩადენილი. ახლა მოაგორეთ ჩემსკენ დიდი ლოდი.“

³⁴და თქვა საულმა: „გადით ხალხში და უთხარით: მომიყვანეთ ყველამ თითო ხარი და თითო ცხვარი, აქ დაკალით და ჭამეთ. ნუ სცოდავთ უფალს, სისხლიანად ნუ ჭამთ.“ და მოჰყავდა ყველას თავისი ხარი ღამით და კლავდა იქ.

³⁵და აუგო საულმა სამსხვერპლო უფალს. ამით დაიწყო უფლისთვის სამსხვერპლოების შენება.

³⁶და თქვა საულმა: „დავესხათ ფილისტიმელებს ამ ღამით და გათენებამდე ვარბიოთ, რომ ერთი მათგანიც არ გადარჩეს.“ და უთხრეს: „როგორც გენებოს, ისე მოიქეცი.“ და თქვა მღვდელმა: „მივმართოთ აქ ღმერთს.“

³⁷და დაეკითხა საული ღმერთს: „დავესხა ფილისტიმელებს? თუ ჩააგდებ მათ ისრაელის ხელში?“ და პასუხი არ გაუცია იმ დღეს.

³⁸და თქვა საულმა: „აქ მოდით, ერის თავკაცებო, და გაარკვიეთ, რა ცოდვა იყო დღეს ჩადენილი.

³⁹რადგან, ვფიცავ უფალს, ისრაელის მხსნელს, თუ ჩემს ძეს, იონათანს, აწევს ცოდვა, მოკვდება!“ და პასუხი არავის არ გაუცია ხალხიდან.

⁴⁰და უთხრა მთელს ისრაელს: „თქვენ ერთ მხარეს იყავით, ხოლო მე და ჩემი ძე იონათანი მეორე მხარეს ვიქნებით.“ მიუგო ხალხმა: „როგორც გენებოს, ისე მოიქეცი.“

⁴¹და თქვა საულმა: „უფალო, ღმერთო ისრაელისა! აბა, ვინ არის უბრალო?“ და დაკავდნენ იონათანი და საული, ხალხი კი გაშვებულ იქნა.

⁴²და თქვა საულმა: „წილი გვიყარეთ მე და ჩემს ძეს იონათანს.“ და დაკავდა იონათანი.

⁴³და უთხრა საულმა იონათანს: „გამომიტყდი, რა ჩაიდინე?“ და გამოუტყდა იონათანი და უთხრა: „ჩემი ჯოხის წვერით, ხელში რომ მეჭირა, ცოტაოდენი თაფლი გავსინჯე. აჰა, მოვკვდები.“

⁴⁴და თქვა საულმა: „ასე და ასე მიყოს ღმერთმა, დღესვე თუ არ მოკვდე, იონათან!“

⁴⁵და უთხრა ხალხმა საულს: „ნუთუ უნდა მოკვდეს იონათანი, რომელმაც ასეთი დიდი გმირობა ჩაიდინა ისრაელში? ეს არ მოხდება! უფალს ვფიცავთ, თმის ერთი ღერიც არ დავარდება მისი თავიდან მიწაზე, რადგან ღვთით მოქმედებდა დღეს იგი.“ და იხსნა ხალხმა იონათანი და არ მოკვდა იგი.

⁴⁶და დაბრუნდა საული ფილისტიმელთა დევნიდან, და დაბრუნდნენ ფილისტიმელები თავიანთ ადგილზე.

⁴⁷და იპყრა საულმა მეფობა ისრაელზე და ებრძოდა ირგვლივ ყველა მტერს: მოაბს, ყამონიანებს, ედომს, ცობას მეფეებს, ფილისტიმელებს და, საითკენაც გასწევდა, ყველგან იმარჯვებდა.

⁴⁸და შექმნა ლაშქარი და დაამარცხა ყამალეკი, და იხსნა ისრაელი მძარცველებისაგან.

⁴⁹საულის ვაჟები იყვნენ: იონათანი, იშვი და მალქიშუაყი. მის ორ ასულს ერქვა: პირმშოს — მერაბი, უმცროსს — მიქალი.

⁵⁰საულის ცოლი იყო ახინოყამი, ახიმაყაცის ასული. მისი მხედართმთავარი — აბნერი, ძე ნერისა, საულის ბიძისა.

⁵¹კიში, საულის მამა, და ნერი, აბნერის მამა, აბიელის შვილები იყვნენ.

⁵²სასტიკი ბრძოლები იყო ფილისტიმელებთან საულის დროს. და დაინახავდა საული მაგარსა და გულად ვაჟკაცს და თავისთან მიჰყავდა.