Read ბიბლია 1მეფ. 17 Bible Online

1მეფ. 17 - ბიბლია bible

1მეფ. 17

¹და შეჰყარეს ფილისტიმელებმა საომრად ლაშქარი, და შეიკრიბნენ იუდეის სოქოთში და დაიბანაკეს სოქოთსა და ყაზეკას შორის, ეფეს-დამიმში,

²ხოლო საული და ისრაელი შეიყარნენ და დაბანაკდნენ მუხნარის ველზე, და დაეწყვნენ ფილისტიმელებთან საბრძოლველად.

³ფილისტიმელები ერთი მთის ფერდობზე იდგნენ, ისრაელიანები — მეორე მთის ფერდობზე. და ღელე იყო მათ შორის.

⁴და გამოვიდა ფილისტიმელთა ბანაკიდან მორკინალი კაცი, სახელად გოლიათი, გათელი. ექვსი წყრთა და ერთი მტკაველი იყო მისი სიმაღლე.

⁵და თავზე სპილენძის მუზარადი ეხურა და ჯაჭვის ჯავშანი ემოსა. და ჯავშნის წონა ხუთი ათასი შეკელი იყო.

⁶ფეხებზე სპილენძის საბარკულები ეკეთა და მხარზე სპილენძის ჰოროლი ჰქონდა გადებული.

⁷და მისი შუბის ტარი საქსოვი ლილვის ოდენა იყო. შუბის რკინის წვერი ექვსას შეკელს იწონიდა, წინ ფარის მტვირთველი მოუძღოდა.

⁸და მოდგა იგი და შესძახა ისრაელის რაზმებს: „რატომ გამოხვედით საბრძოლველად? განა მე ფილისტიმელი არა ვარ, ან თქვენ საულის მსახურნი არა ხართ? გამოარჩიეთ თქვენში კაცი და ჩამოვიდეს ჩემთან.

⁹თუ გამიმკლავდება და დამამარცხებს, თქვენი მსახურები გავხდებით. თუ მე გავუმკლავდი და დავამარცხე, თქვენ გაგვიხდით მსახურებად და გვემსახურეთ.“

¹⁰და თქვა ფილისტიმელმა: „სირცხვილს ვაჭმევ დღეს ისრაელის რაზმებს. გამომიყვანეთ კაცი ვინმე, რომ პირისპირ შევებათ ერთმანეთს.“

¹¹და გაიგონეს საულმა და მთელმა ისრაელმა ფილისტიმელის სიტყვები, და დაფრთხნენ და შეშინდნენ მეტისმეტად.

¹²დავითი იყო შვილი იმ ეფრათელისა, იუდას ბეთლემიდან, რომელსაც სახელად ერქვა იესე და რვა ვაჟიშვილი ჰყავდა. საულის დღეებში მოხუცებული იყო ეს კაცი, ხანდაზმული.

¹³და წაჰყვა საულს ბრძოლაში იესეს სამი უფროსი ვაჟიშვილი. ომში წასული მისი ვაჟიშვილების სახელები იყო: პირმშოსი — ელიაბი, მომდევნოსი — აბინადაბი, მესამესი — შამა.

¹⁴დავითი კი მათზე უმცროსი იყო. და წაჰყვა სამი უფროსი საულს.

¹⁵ხოლო დავითი მოდიოდა ხოლმე საულთან და უკან ბრუნდებოდა, რათა ემწყემსა მამამისის ფარა ბეთლემში.

¹⁶და გამოდიოდა ის ფილისტიმელი დილით და საღამოთი და ასე ცხადდებოდა ორმოცი დღე.

¹⁷და უთხრა იესემ დავითს, თავის ვაჟიშვილს: „აიღე ეს ერთი ეფა ხალი. ეს ათი პური, და სასწრაფოდ წაუღე შენს ძმებს ბანაკში.

¹⁸ხოლო ეს ათი თავი ყველი ათასისთავს წაუღე. მოიკითხე მშვიდობით შენი ძმები და მოიტანე მათი ამბავი.“

¹⁹საული და ისინი და მთელი ისრაელი მუხნარის ველზე იდგნენ და ემზადებოდნენ ფილისტიმელებთან საომრად.

²⁰დილაადრიანად ადგა დავითი, ცხვარი ყარაულს დაუტოვა, აიკიდა ტვირთი და წავიდა, როგორც იესეს ჰქონდა მისთვის ნაბრძანები, და მიადგა ბანაკს, როცა ჯარი ირაზმებოდა და საბრძოლო ყიჟინას სცემდა.

²¹და დაეწყვნენ რაზმებად ერთმანეთის პირისპირ ისრაელი და ფილისტიმელები.

²²და ჩააბარა დავითმა თავისი ტვირთი ბანაკის ყარაულს და მიაშურა რაზმს. და მივიდა და მშვიდობით მოიკითხა თავისი ძმები.

²³მათთან ლაპარაკში იყო, რომ გამოვიდა ფილისტიმელთა რაზმიდან მორკინალი კაცი, სახელად გოლიათი, ფილისტიმელი გათელი, და წინანდებურად იწყო ლაპარაკი. და ყველაფერი მოისმინა დავითმა.

²⁴როგორც კი დაინახეს ეს კაცი, გაიქცნენ მისგან ისრაელის ძენი, რადგან შეშინდნენ მეტისმეტად.

²⁵და ამბობდნენ ერთმანეთში ისრაელის ძენი: „ხედავთ ამ კაცს, რომ აღზევებულა? ისრაელის შესარცხვენად აღზევდა იგი. მის მძლეველს დოვლათით აავსებს მეფე, თავის ასულს მიათხოვებს ცოლად და მამამისის სახლს გაააზატებს ისრაელში.“

²⁶და უთხრა დავითმა ახლოს მდგარ კაცებს: „რა ბედი ეწევა კაცს, ვინც ამ ფილისტიმელს დაამარცხებს და სირცხვილს მოხოცავს ისრაელს? რადგან ვინ არის ეგ წინადაუცვეთელი ფილისტიმელი, ასეთ სირცხვილში რომ აგდებს დღეს ცოცხალი ღვთის რაზმებს?“

²⁷უთხრა მას ხალხმა იგივე სიტყვები: ასეთი და ასეთი ბედი ეწევა კაცს, ვინც მას დაამარცხებსო.

²⁸და გაიგონა ელიაბმა, მისმა უფროსმა ძმამ, ხალხს რომ ელაპარაკებოდა დავითი და განურისხდა მას ელიაბი, და უთხრა: „რისთვის ჩამოხვედი აქ? ვის დაუტოვე ის მცირე ფარა უდაბნოში? ვიცი შენი ამპარტავნებისა და შენი ავგულობის ამბავი, რადგან ბრძოლის საყურებლად ხარ ჩამოსული.“

²⁹და თქვა დავითმა: „რა გავაკეთე ახლა? მხოლოდ სიტყვა ვთქვი.“

³⁰და სხვა მხარეს გატრიალდა მისგან და იკითხა იგივე ამბავი. იგივე უპასუხა ხალხმა, რაც სხვებმა უთხრეს.

³¹და გაიგონეს დავითის ნათქვამი სიტყვები და მიუტანეს საულს, და მოაყვანინა იგი.

³²და უთხრა დავითმა საულს: „ნურავის გული ნუ შედრკება მის წინაშე. წავა შენი მსახური და შეებრძოლება ამ ფილისტიმელს.“

³³და უთხრა საულმა დავითს: „ვერ გახვალ საბრძოლველად მაგ ფილისტიმელთან, რადგან შენ ყმაწვილი ხარ, ის კი მებრძოლია სიყრმიდანვე.“

³⁴და უთხრა დავითმა საულს: „მწყემსავდა შენი მსახური თავისი მამის ფარას და, როცა დაეცემოდა ლომი ან დათვი და გაიტაცებდა ფარიდან ცხვარს,

³⁵გავეკიდებოდი, ვკლავდი და პირიდან გამოვგლეჯდი. თუ დამეცემოდა, ყბაში ჩავავლებდი ხელს და ვკლავდი.

³⁶ლომსაც და დათვსაც ამარცხებდა შენი მსახური. ამ წინადაუცვეთელ ფილისტიმელსაც იგივე დაემართება, რადგან სირცხვილში აგდებს იგი ცოცხალი ღვთის რაზმებს.“

³⁷და თქვა დავითმა: „უფალი, რომელსაც დავუხსნივარ ლომისაგან და დათვისაგან, ახლაც დამიხსნის ამ ფილისტიმელისაგან.“ და უთხრა საულმა დავითს: „წადი, უფალი იყოს შენთან!“

³⁸და შემოსა საულმა დავითი თავისი საკუთარი სამოსელით, თავზე სპილენძის მუზარადი დაახურა და ჯავშანი ჩააცვა.

³⁹და შემოირტყა მახვილი დავითმა სამოსელს ზემოდან და იწყო სიარული, რადგან ნაჩვევი არ იყო. და უთხრა დავითმა საულს: „არ შემიძლია ამაში სიარული, რადგან არა ვარ ნაჩვევი.“ და ჩამოიხსნა ისინი დავითმა.

⁴⁰და აიღო ხელში თავისი კომბალი, გამოარჩია ხუთი რიყის ქვა და ჩაყარა ისინი მწყემსის გუდაში, რომელსაც თან ატარებდა. და შურდულით ხელში გავიდა ფილისტიმელთან.

⁴¹და გამოვიდა ფილისტიმელიც და წავიდა დავითისაკენ. წინ ფარისმტვირთველი მიუძღოდა.

⁴²და დაინახა ფილისტიმელმა დავითი და სასაცილოდ აიგდო, რადგან ყმაწვილი იყო იგი და წითური, ლამაზი შესახედავიც.

⁴³და უთხრა ფილისტიმელმა დავითს: „ძაღლი ხომ არა ვარ, ჯოხით რომ გამოდიხარ ჩემთან.“ და დაწყევლა ფილისტიმელმა დავითი თავისი ღმერთების სახელით.

⁴⁴და უთხრა ფილისტიმელმა დავითს: „ახლოს მოდექი, რომ ცის ფრინველებს და ველის მხეცებს მივცე შენი გვამი.“

⁴⁵და უთხრა დავითმა ფილისტიმელს: „შენ ხმლით, შუბითა და ფარით გამოდიხარ ჩემთან, მე კი ცაბაოთ უფლის, ისრაელის მხედრობის ღმერთის სახელით გამოვდივარ, რომელიც შენ შეურაცხყავი.

⁴⁶დღეს ჩაგაგდებს უფალი ჩემს ხელში და დაგამარცხებ, და თავს მოგაცლი, ფილისტიმელთა ბანაკის გვამებს კი ცის ფრინველთ და მიწის მხეცებს მივცემ დღეს, და შეიტყობს მთელი ქვეყანა, რომ ჰყავს ისრაელს ღმერთი.

⁴⁷და შეიტყობს მთელი ქვეყანა, რომ არა მახვილითა და შუბით იხსნის უფალი, რომ უფლის ნებაზეა ომი, და ხელში ჩაგვიგდებს თქვენს თავს.“

⁴⁸როცა აღიმართა ფილისტიმელი და მოახლოვდა დავითთან შესახვედრად, ისწრაფა დავითმა და გაიქცა მწყობრისკენ ფილისტიმელთან შესახვედრად.

⁴⁹და ჩაჰყო ხელი დავითმა გუდაში და ამოიღო იქიდან ქვა, სტყორცნა შურდული და შიგ შუბლში მოარტყა ფილისტიმელს. და შუბლში ჩაეჭედა ქვა და პირქვე დაემხო ფილისტიმელი.

⁵⁰და სძლია დავითმა ფილისტიმელს შურდულითა და ქვით. დაამარცხა ფილისტიმელი და მოკლა იგი. და მახვილი არ სჭერია დავითს ხელში.

⁵¹და მიირბინა დავითმა და თავზე დაადგა ფილისტიმელს. და აიღო მისი მახვილი, ქარქაშიდან იშიშვლა და მახვილით მოსჭრა თავი. დაინახეს ფილისტიმელებმა, რომ მკვდარი იყო მათი გმირი, და გაიქცნენ.

⁵²მაშინ აღდგნენ ისრაელისა და იუდას მებრძოლები და ყიჟინით დაედევნენ ფილისტიმელებს ხეობამდე და ყეკრონის კარიბჭეებამდე, ეცემოდნენ განგმირული ფილისტიმელები შაყარაიმის გზაზე, გათამდე და ყეკრონამდე.

⁵³და მობრუნდნენ უკან ისრაელის ძენი ფილისტიმელთა მდევრიდან და გაძარცვეს მათი ბანაკი.

⁵⁴და აიღო დავითმა ფილისტიმელის თავი და წაიღო იერუსალიმში, მისი საჭურველი კი თავის კარავში დააწყო.

⁵⁵როცა დაინახა საულმა ფილისტიმელის წინააღმდეგ გასული დავითი, უთხრა აბნერს, მხედართმთავარს: „ვისი შვილია ეს ყმაწვილი, აბნერ?“ და უთხრა აბნერმა: „შენს სიცოცხლეს გეფიცები, არ ვიცი, მეფეო.“

⁵⁶თქვა მეფემ: „იკითხე, ვისი შვილია ეს ჭაბუკი.“

⁵⁷და დაბრუნდა დავითი ფილისტიმელის დამარცხების შემდეგ და ხელი მოჰკიდა მას აბნერმა და წარუდგინა საულს. და ხელში ფილისტიმელის თავი ეჭირა.

⁵⁸უთხრა საულმა: „ვისი შვილი ხარ, ყმაწვილო?“ უთხრა დავითმა: „შენი მსახურის, იესეს შვილი ვარ, ბეთლემელის.“