Read ბიბლია 1მეფ. 2 Bible Online

1მეფ. 2 - ბიბლია bible

1მეფ. 2

¹ილოცა ხანამ და თქვა: „გამხიარულდა ჩემი გული უფლის წყალობით და ღვთის წყალობით რქა ამიმაღლდა. გამეხსნა ბაგე მტრების წინააღმდეგ, რადგან გავიხარე შენი შეწევნით.

²არავინ არის უფალივით წმიდა, რადგან არავინ არის ღმერთივით მფარველი.

³აღარ ილაპარაკებთ ქედმაღლურად, აღარ გამოვა თავხედური სიტყვები თქვენი ბაგიდან, რადგან ყოვლისმცოდნე ღმერთია უფალი, ყოველი საქმე მას აბარია.

⁴ძლიერთა მშვილდი მოზიდულია, უძლურნი ძალას შემოისარტყლავენ.

⁵მაძღარნი პურისათვის ქირაზე დადიან, მშიერნი კი აღარ შიმშილობენ. საშოდახშულმა შვიდი დაბადა, მრავალშვილიანი კი დაჭკნა.

⁶უფალი კლავს და აცოცხლებს, შავეთში ჩაჰყავს და ამოჰყავს.

⁷უფალი აღატაკებს და ამდიდრებს, ამდაბლებს და აღამაღლებს.

⁸გლახაკს მტვრიდან წამოაყენებს, სანაგვიდან აღამაღლებს უპოვარს, რათა დიდებულთა გვერდით დასვას. ტახტს დიდებისას დაუმკვიდრებს, რადგან უფლისაა დედამიწის საფუძველნი და სამყარო მათზე დაამყარა.

⁹თავის წმიდათა ნაბიჯებს იცავს, უკეთურები ბნელში ინთქმებიან, რადგან საკუთარი ძალით ვერ იმარჯვებს კაცი.

¹⁰უფალი შემუსრავს თავის წინააღმდგომთ და ციდან იგრგვინებს მათზე უფალი, განსჯის ქვეყნის კიდეებს და მისცემს ძალას თავის მეფეს, და თავის ცხებულს რქას აუმაღლებს.“

¹¹წავიდა ელკანა რამას, თავის სახლში, ყმაწვილი კი ყელი მღვდელთან დარჩა უფლის მსახურად.

¹²უღირსები იყვნენ ყელის ვაჟები: უფალს არ ცნობდნენ

¹³და არც მღვდლობის მოვალეობას ხალხის წინაშე: როცა კი ვინმე საკლავს დაკლავდა, მოვიდოდა ხორცის ხარშვისას ახალგაზრდა მღვდელი სამკაპით ხელში,

¹⁴ჩაჰკრავდა ავაზანში, ან ქვაბში, ან კოჭობში, ან კარდალში და ყველაფერი, რაც ჩანგალს ამოჰყვებოდა, მღვდელს მიჰქონდა. ასე ექცეოდნენ მთელს ისრაელს, შილოში მიმსვლელს.

¹⁵ქონის კმევამდეც მოდიოდა ახალგაზრდა მღვდელი და ეუბნებოდა საკლავის პატრონს: „მიეცი მღვდელს შესაწვავი ხორცი. მოხარშულს არ გამოგართმევს, უმი მიეცი.“

¹⁶თუ ეტყოდა ვინმე: „ქონს აკმევენ და მერე წაიღე, რაც გენებოს“, მიუგებდა: „არა, ახლა მომეცი, თორემ წაგართმევ.“

¹⁷ძალზე დიდი იყო ახალგაზრდა მღვდლების ცოდვა უფლის წინაშე, რადგან ბილწავდა ეს ხალხი უფლის ძღვენს.

¹⁸ყრმა სამუელი უფლის მსახური იყო, სელის ეფოდი ემოსა.

¹⁹პატარა წამოსასხამს უმზადებდა ხოლმე დედა და ყოველ წელიწადს ამოჰქონდა, როცა ქმართან ერთად ყოველწლიური მსხვერპლის შესაწირად ამოდიოდა.

²⁰აკურთხა ყელიმ ელკანა და მისი ცოლი და უთხრა: „უფალი მოგცემს ამ ქალისგან შთამომავლობას აღთქმულის ნაცვლად, რომელიც უფალს აღუთქვი.“ და დაბრუნდნენ უკან.

²¹მოხედა უფალმა ხანას, დაორსულდა იგი და შვა სამი ვაჟი და ორი ასული. ყრმა სამუელი კი უფალთან იზრდებოდა.

²²ძალზე მოხუცდა ყელი. ესმოდა ყველაფერი, როგორ ექცეოდნენ მისი შვილები მთელს ისრაელს, რომ წვებოდნენ იმ ქალებთან, ვინც საკრებულო კარვის კართან სამსახურს ეწეოდა.

²³ეუბნებოდა მათ: „რატომ აკეთებთ ამას? ხალხისგან ხმები მესმის თქვენი უკეთურების ამბავი.

²⁴ნუ იზამთ, შვილებო! ცუდი ხმები მესმის. გზიდან აცდენთ უფლის ერს.

²⁵თუ კაცმა კაცს შესცოდა, მოსამართლეა ქომაგი. თუ უფალს შესცოდა კაცმა, ვინ გამოექომაგება?“ არ ისმინეს მამის სიტყვა, რადგან ინება უფალმა მათი დაღუპვა.

²⁶ყრმა სამუელი კი იზრდებოდა და სიკეთე ემატებოდა უფლისა და ხალხის წინაშე.

²⁷მივიდა ერთი ღვთისკაცი ყელისთან და უთხრა: „ასე თქვა უფალმა: ‘გამოვეცხადე მამაშენის სახლს ეგვიპტეში, ფარაონის სახლში ყოფნისას.

²⁸ჩემთვის გამოვარჩიე იგი ისრაელის ყველა შტოდან ჩემს მღვდლად, რომ ასულიყო ჩემს სამსხვერპლოზე საკმევლის საკმევად, ჩემს წინაშე ეფოდის სატარებლად. მე განვუკუთვნე მამაშენის სახლს ისრაელის ძეთა მთელი საცეცხლო მსხვერპლი.

²⁹რატომ თელავთ ჩემს მსხვერპლს და შესაწირავს, ტაძრისთვის რომ დავაწესე? რატომ ამჯობინე ჩემს თავს შენი შვილები, რომ სუქდებით ისრაელის, ჩემი ერის, შესაწირავის საუკეთესო წილით?’

³⁰ამიტომ ამბობს უფალი, ისრაელის ღმერთი: ნათქვამი მქონდა: უკუნისამდე ივლიან ჩემს წინაშე შენი სახლი და მამაშენის სახლი. ამიერიდან, — ამბობს უფალი, — არამც და არამც! რადგან ჩემს მადიდებელს განვადიდებ, ჩემი მოძულენი კი დამცირდებიან.

³¹აჰა, მოაწია ჟამმა და უნდა მოვკვეთო შენი ძალა და მამაშენის სახლის ძალა ისე, რომ მოხუცებული აღარ დარჩეს შენს სახლში.

³²დაინახავ მეტოქეს ტაძარში, როცა კეთილი დღე დაუდგება ისრაელს, შენს სახლში კი მოხუცებული არასოდეს იქნება.

³³ყველას არ მოგიკვეთ ჩემი სამსხვერპლოდან, რომ თვალები გევსებოდეს და სული გიწუხდეს. მაგრამ შენი სახლის მთელი ნამატი გაწყდება კაცობის ასაკში.

³⁴აჰა, ნიშანი, რომელიც აღსრულდება შენს ორ ვაჟზე — ხოფნიზე და ფინხასზე: ერთ დღეს დაიხოცებიან ორივენი.

³⁵აღვადგენ ჩემთვის სარწმუნო მღვდელს, რომელიც ჩემს ნებაზე მოიქცევა. ავუშენებ სარწმუნო სახლს, რათა სულ მუდამ ჩემი ცხებულის წინაშე დადიოდეს.

³⁶და მივა მასთან შენს სახლში დარჩენილი ვინმე და თაყვანს სცემს მას გროშისა და პურის ნატეხისათვის და ეტყვის: მომეცი სამღვდელო რამ ხარისხი, რომ ლუკმა პური ვჭამო.’“