Read ბიბლია 1მეფ. 23 Bible Online

1მეფ. 23 - ბიბლია bible

1მეფ. 23

¹და შეატყობინეს დავითს: „აჰა, ფილისტიმელები დაესხნენ კეყილს და კალოებს ძარცვავენ.“

²და დაეკითხა დავითი უფალს: „თუ წავედი, დავამარცხებ იმ ფილისტიმელებს?“ და მიუგო უფალმა დავითს: „წადი და დაამარცხებ ფილისტიმელებს და იხსნი კეყილს.“

³და უთხრეს დავითს მისმა კაცებმა: „ჩვენ აქ, იუდაშიც, გვეშინია და კეყილში როგორღა წავიდეთ ფილისტიმელთა მხედრობის წინააღმდეგ?“

⁴და კვლავ დაეკითხა დავითი უფალს და მიუგო მას უფალმა და უთხრა: „ადექი და ჩადი კეყილში, რადგან ხელში ჩაგიგდებ ფილისტიმელებს.“

⁵და წავიდნენ დავითი და მისი კაცები კეყილს და შეებრძოლნენ ფილისტიმელებს, გამოირეკეს მათი საქონელი და სასტიკად დაამარცხეს. და იხსნა დავითმა კეყილის მკვიდრნი.

⁶როცა დავითთან გამოიქცა აბიათარი, ახიმელექის ძე, თან ეფოდი წამოიღო.

⁷და აცნობეს საულს, რომ კეყილში იყო დავითი მისული, და თქვა საულმა: „ხელში ჩამიგდო იგი უფალმა, რადგან კარიბჭეებიან და ურდულებიან ქალაქში შესვლით თვითონვე გამოიკეტა თავი.“

⁸და საომრად შეჰყარა საულმა მთელი ხალხი, რათა ჩასულიყვნენ კეყილში და ალყაში მოექციათ დავითი და მისი კაცები.

⁹და შეიტყო დავითმა, ავს რომ უპირებდა მას საული, და უთხრა აბიათარ მღვდელს: „მოიტანე ეფოდი!“

¹⁰და თქვა დავითმა: „უფალო, ღმერთო ისრაელისა! ნამდვილად იცის შენმა მსახურმა, რომ კეყილისაკენ მოდის საული, რათა ჩემს გამო გაანადგუროს ქალაქი.

¹¹თუ მიმცემენ მათ ხელს კეყილელნი? თუ ჩამოვა საული, როგორც შეიტყო შენმა მსახურმა? უფალო, ღმერთო ისრაელისა! გაუცხადე შენს მსახურს!“ და მიუგო უფალმა: „ჩამოვა.“

¹²და თქვა დავითმა: „თუ მიგვცემენ კეყილელნი მე და ჩემს ხალხს საულს?“ და თქვა უფალმა: „მიგცემენ.“

¹³და აიყარნენ დავითი და მისი კაცები, ექვსასამდე კაცი, და გავიდნენ კეყილიდან, და დადიოდნენ, სადაც კი შეიძლებოდა სიარული. ხოლო საულს ამცნეს, რომ გაიქცა დავითი კეყილიდან, და აღარ გამოვიდა საბრძოლველად.

¹⁴და ჩერდებოდა დავითი უდაბნოში, მიუვალ ადგილებში და შემდეგ მთაზე — ზიფის უდაბნოში. და მთელი დღეები ეძებდა მას საული, მაგრამ უფალმა არ მისცა მის ხელს.

¹⁵და დაინახა დავითმა, რომ გამოვიდა საული მის მოსაკლავად, და დარჩა დავითი ზიფის უდაბნოში, ერთ ტყეში.

¹⁶და ადგა იონათანი, საულის ძე, და მივიდა დავითთან ტყეში, და გაამხნევა ღვთის სახელით.

¹⁷და უთხრა: „ნუ გეშინია, ვერ მოგწვდება მამაჩემის, საულის, ხელი. შენ იმეფებ ისრაელზე, ხოლო მე შენს შემდეგ მეორე კაცი ვიქნები, მამაჩემმა საულმაც იცის ეს.“

¹⁸და შეკრეს კავშირი ორმა უფლის წინაშე. დარჩა დავითი ტყეში და იონათანი შინ დაბრუნდა.

¹⁹და მივიდნენ ზიფელები საულთან გიბყაში და უთხრეს: „აჰა, ჩვენთან იმალება დავითი, მიუვალ ადგილებში, ტყეში, ხაქილას გორაზე, იეშიმონის ხელმარცხნივ.

²⁰ახლა, შენს ნებაზეა, მეფეო, წახვალ თუ არა. ჩვენი ვალი კი ის არის, რომ მეფეს მივცეთ ის ხელში.“

²¹და თქვა საულმა: „უფალიმც გაკურთხებთ, რომ შემიბრალეთ!

²²წადით, ერთხელ კიდევ დაიბეჯითეთ და მიათვალიერ-მოათვალიერეთ ის ადგილები, სადაც კი ფეხი დაუდგამს, ან თუ ვინმეს უნახავს იქ, რადგან მითხრეს, ცბიერობსო.

²³ეძებეთ და დაჩხრიკეთ ყველა სამალავი, სადაც კი შეიძლება იმალებოდეს, და მართალი პასუხი მომიტანეთ. და წამოგყვებით და თუ ამ ქვეყანაში არის სადმე, იუდას ყველა ათასეულში დავუწყებ ძებნას.“

²⁴და ადგნენ და წავიდნენ საულზე ადრე ზიფში. ხოლო დავითი და მისი ხალხი ამ დროს მაყონის უდაბნოში იყვნენ, ყარაბაში, იეშიმონის მარცხნივ.

²⁵და წავიდა საული საძებნელად თავისი კაცებითურთ. და შეატყობინეს დავითს, და მივიდა იგი კლდესთან და დადგა მაყონის უდაბნოში. და შეიტყო ეს საულმა და დაედევნა დავითს მაყონის უდაბნოში.

²⁶და მიდიოდა საული მთის ერთ მხარეს, ხოლო დავითი თავისი კაცებითურთ მთის მეორე მხარეს. და გამალებით გაურბოდა დავითი საულს, ხოლო საული და მისი ხალხი ცდილობდნენ გზა მოეჭრათ დავითისა და მისი ხალხისთვის და შეეპყროთ ისინი.

²⁷ამ დროს მაცნე მოვიდა საულთან და მოახსენა: „იჩქარე და წადი, რადგან ფილისტიმელები დაესხნენ ქვეყანას.“

²⁸მიანება თავი დავითის დევნას საულმა და გაემართა ფილისტიმელებთან შესახვედრად. ამიტომ უწოდეს ამ ადგილს სელაყ-ჰამახლეკოთი.