Read ბიბლია 1მეფ. 25 Bible Online

1მეფ. 25 - ბიბლია bible

1მეფ. 25

¹და მოკვდა სამუელი, და შეიკრიბა მთელი ისრაელი. დაიტირეს და დამარხეს იგი თავის სახლში, რამაში. ხოლო დავითი ადგა და ფარანის უდაბნოში ჩავიდა.

²იყო კაცი ვინმე მაყონში და მამული ქარმელში ჰქონდა. და ძალზე მდიდარი იყო ეს კაცი: ჰყავდა სამი ათასი სული ცხვარი და ათასი თხა. ცხვრის პარსვისას ქარმელში იმყოფებოდა.

³და სახელად ამ კაცს ერქვა ნაბალი, მის ცოლს — აბიგაილი. კეთილგონიერი და ლამაზი შესახედავი იყო ეს ქალი, ხოლო კაცი უკმეხი და ავისმქნელი. ქალების გვარიდან იყო იგი.

⁴და შეიტყო დავითმა უდაბნოში რომ ცხვარს პარსავს ნაბალი.

⁵და გაგზავნა დავითმა ათი ჭაბუკი და დააბარა მათ: „ადით ქარმელში, მიდით ნაბალთან და მოიკითხეთ ჩემი სახელით.

⁶და უთხარით ასე: ‘იცოცხლე! მშვიდობა შენდა, მშვიდობა შენს სახლს, მშვიდობა მთელს შენს საბადებელს!

⁷ახლახან გავიგე, რომ პარსავ. შენი მწყემსები იყვნენ ახლახან ჩვენთან. არ დაგვიჩაგრავს ისინი, არაფერი დაჰკარგვიათ ქარმელში ყოფნისას.

⁸ჰკითხე შენს მსახურებს და მოგახსენებენ. იქნება მადლი ჰპოვონ ჩემმა მსახურებმა შენს თვალში, რაკი სასიხარულო დღეს მოვედით. მიეცი, რაც შეგიძლია შენს მსახურთ და შენს შვილს, დავითს.’“

⁹და წავიდნენ დავითის მსახურნი და მიუტანეს ნაბალს ეს სიტყვები და დაელოდნენ.

¹⁰და მიუგო ნაბალმა დავითის მსახურთ და უთხრა: „ვინ არის დავითი, ვინ არის იესეს ძე? გამრავლდნენ დღეს მსახურნი, თავიანთ ბატონებს რომ გაურბიან.

¹¹ავიღო ჩემი პური, წყალი და ღვინო, მპარსველებისთვის გამზადებული საკლავი, და მივცე კაცებს, რომელთა ასავალ-დასავალიც არ ვიცი?“

¹²უკან დაბრუნდნენ თავისი გზით დავითის მსახურნი, მივიდნენ დავითთან და მიუტანეს ეს სიტყვები.

¹³და უთხრა დავითმა თავის კაცებს: „ყველამ შეიბით მახვილები წელზე!“ ყველამ შეიბა მახვილი, შეიბა დავითმაც თავისი მახვილი და გაჰყვა დავითს ოთხასამდე კაცი, ორასი კაცი ადგილზე დარჩა.

¹⁴და მიუტანა ამბავი აბიგაილს, ნაბალის ცოლს, ერთმა მსახურთაგანმა და უთხრა: „მოციქულები გაუგზავნა დავითმა უდაბნოდან ჩვენს ბატონს და მოიკითხა, მაგრამ მან აბუჩად აიგდო ისინი.

¹⁵ძალიან კარგად გვეპყრობოდა ეს ხალხი, არ დავუჩაგვრივართ, არაფერი დაგვიკარგავს ველზე ყოფნისას, როცა მათთან ერთად დავდიოდით,

¹⁶ზღუდედ იყვნენ ჩვენთვის დღისით და ღამით სამწყემსურში, როცა მათთან ახლოს ვმწყემსავდით ფარებს.

¹⁷და ახლა აწონ-დაწონე, როგორ უნდა მოიქცე, რადგან სასჯელი ელის ჩვენს ბატონსა და მთელს მის სახლს. თავად ხომ უგვანი კაცია, მასთან ლაპარაკი არ იქნება.“

¹⁸და ისწრაფა აბიგაილმა, და აიღო ორასი პური, ორი ტიკი ღვინო, ხუთი გამზადებული ცხვარი, ხუთი სეა ქუმელი, ასი მტევანი ჩამიჩი, ორასი აცმა ლეღვის ჩირი და აჰკიდა სახედრებს.

¹⁹და უთხრა თავის მსახურებს: „თქვენ წინ წადით, მეც ახლავე უკან გამოგყვებით.“ არაფერი უთქვამს ნაბალისთვის, თავისი ქმრისთვის.

²⁰და როცა ვირზე მჯდარი ეშვებოდა ხეობაში, აჰა, დავითი და მისი კაცებიც გამოჩნდნენ და შეეგება მათ აბიგაილი.

²¹ამბობდა დავითი: „ტყუილად ვიცავდი ამ კაცის სარჩო-საბადებელს უდაბნოში. არაფერი დაუკარგავს ქონებიდან, მაგრამ ეს სიკეთე ბოროტად გადამიხადა.

²²ასე და ასე უყოს ღმერთმა დავითს მტრებთან და უარესიც, თუ მისი საბადებლიდან დილამდე ერთი კედელთან მიმდგომი დავტოვე.“

²³როგორც კი დაინახა აბიგაილმა დავითი, სასწრაფოდ ჩამოხდა ვირიდან და პირქვე დაემხო დავითის წინაშე და თაყვანისცა მდაბლად.

²⁴ფეხებში ჩაუვარდა და უთხრა: „ჩემზეა, ჩემო ბატონო, დანაშაული. ლაპარაკის ნება მიეცი შენს მხევალს და ისმინე შენი მხევლის სიტყვები.

²⁵ყურადღებას ნუ მიაქცევს ჩემი ბატონი იმ უგვან კაცს ნაბალს, რადგან როგორი სახელიცა აქვს, თავადაც ისეთია. ნაბალი ჰქვია მას და ბილწებით არის სავსე. მე, შენს მხევალს, არ მინახავს ჩემი ბატონის გამოგზავნილი კაცები.

²⁶ახლა, უფალსა და შენს თავს გაფიცებ, ჩემო ბატონო, უფალმა დაგაკაოს სისხლისღვრისა და შურისგებისაგან, ნაბალივით იქნენ ამიერიდან შენი მტრები. ავი რომ განუზრახავთ ჩემი ბატონისათვის.

²⁷აჰა, ეს მოსაკითხი, რომელიც შენს მხევალს მოუტანია ჩემი ბატონისთვის. მიეცეს ჭაბუკებს, ჩემი ბატონის ფეხს რომ დაჰყვებიან.

²⁸აპატიე დანაშაული შენს მხევალს. ნამდვილად მტკიცე სახლს დაუმყარებს უფალი ჩემს ბატონს, რადგან უფლის ომებს ეწევა ჩემი ბატონი, და ბოროტება არ იქნება შენში არასოდეს.

²⁹და თუნდაც აღდგეს კაცი და მოსაკლავად გდევვნოს, სიცოცხლის საკვრელით იქნება შეკრული უფალ ღმერთთან ჩემი ბატონის სული, ხოლო შენი მტრების სულს შურდულივით მოისვრის.

³⁰და როცა აღუსრულებს უფალი ჩემს ბატონს ყველაფერ სიკეთეს, რა სიკეთესაც დაჰპირდა, და ისრაელის მეფედ დაგადგენს,

³¹ნუ შეაწუხებს გულის ქენჯნა ჩემს ბატონს, რომ არ დაღვარა სისხლი ამაოდ, და შური არ იძია. როცა სიკეთეს უყოფს უფალი ჩემს ბატონს, მაშინ გამიხსენე შენი მხევალი.“

³²და უთხრა დავითმა აბიგაილს: „კურთხეულია უფალი, ღმერთი ისრაელისა, რომელმაც ჩემს შესახვედრად გამოგგზავნა დღეს.

³³და კურთხეული იყოს შენი გონიერება და კურთხეული იყავი შენ, რომ არ გამიშვი სისხლის ღვრამდე და შურისგებამდე.

³⁴მაგრამ ცოცხალია უფალი, ღმერთი ისრაელისა, რომელმაც ბოროტება არ გამაკეთებინა შენთვის, რადგან რომ არ აჩქარებულიყავ და არ შემხვედროდი, კედელთან მიმდგომიც არ გადაურჩებოდა ცოცხალი დილამდე ნაბალს.“

³⁵და მიიღო დავითმა აბიგაილის ხელიდან ყველაფერი, რაც მოტანილი ჰქონდა მისთვის აბიგაილს, და უთხრა: „მშვიდობით წადი შენს სახლში. ხომ ხედავ, ვისმინე შენი ხმა და პატივი მივაგე შენს სახეს.“

³⁶და მივიდა აბიგაილი ნაბალთან და, აჰა, ლხინი ჰქონდა სახლში, სამეფო ლხინის მსგავსი, და გული უხაროდა ნაბალს და ძალიან მთვრალიც იყო. და არაფერი უთქვამს მისთვის დილამდე აბიგაილს, არც მცირე, არც დიდი.

³⁷მეორე დილით, როცა ღვინო გამოუნელდა ნაბალს, ყველაფერი უამბო ცოლმა. და გული ჩაუკვდა მკერდში ნაბალს და გაქვავდა კაცი.

³⁸ათიოდე დღის შემდეგ დაჰკრა უფალმა ნაბალს და მოკვდა იგი.

³⁹და გაიგო დავითმა ნაბალის სიკვდილი და თქვა: „კურთხეულია უფალი, რომ უზღო ნაბალს ჩემი შეურაცხყოფისათვის, რომ აარიდა თავისი მსახური ბოროტის ქმნას; და ნაბალს მისივე ბოროტება თავზე დაატეხა უფალმა.“ მაშინ შეუთვალა დავითმა აბიგაილს, რომ ცოლად თხოულობდა მას.

⁴⁰და მივიდნენ დავითის კაცები აბიგაილთან ქარმელში და გამოუცხადეს: „დავითმა გამოგვგზავნა შენთან, რომ ცოლად წაგიყვანოს.“

⁴¹და ადგა აბიგაილი, მიწამდე თაყვანისცა და თქვა: „აჰა, მოახლედ წამოვა შენი მხევალი, რომ ფეხები დაბანოს ჩემი ბატონის მსახურებს.“

⁴²და ისწრაფა აბიგაილმა, ადგა და შეჯდა სახედარზე, თან ხუთი მხევალი წაიყოლა და მიჰყვა დავითის მოციქულებს. და გახდა მისი ცოლი.

⁴³და იზრეყელიდან ახინოყამი მოიყვანა დავითმა, და იყვნენ ეს ორნი მისი ცოლები.

⁴⁴ხოლო საულმა მიქალი, თავისი ქალიშვილი — დავითის ცოლი, ფალტის, ლაიშის ძეს, გალიმელ კაცს მიათხოვა.