Read მცხეთური ხელნაწერი–გ. მთაწმინდელი ეკლესიასტე 7 Bible Online

ეკლესიასტე 7 - მცხეთური ხელნაწერი–გ. მთაწმინდელი bible

ეკლესიასტე 7

¹კეთილ არს სახლი უფროჲს ზეთისა, კეთილ არს დღე სიკუდილისაჲ უფროჲს დღისა შობისა მისისასა.

²კეთილ არს სლვად სახლსა შინა გლოვისასა ვიდრე სლვად სახლსა შინა სუმისასა, ვინაჲთგან ესე აღსასრული ყოვლისა კაცისაჲ, და ცოცხალმან მისცეს კეთილი გულსა შინა მისსა.

³კეთილ არს გულისწყრომაჲ უფროჲს სიცილისა, რამეთუ შეჭმუნვასა შინა პირისასა ისანატრიელოს გული.

⁴გული ბრძენთაჲ სახლსა შინა გლოვისასა, და გული უგუნურთაჲ სახლსა სიხარულისასა.

⁵კეთილ არს სმენად შერისხვასა ბრძნისასა, უფროჲს კაცისა მსმენელისა სიმღერისა უგუნურთა.

⁶ვითარცა ჴმაჲ ეკალთაჲ ქუეშე სიავისა, ეგრეთვე სიცილი უგუნურთაჲ, და ესეცა ამაოებაჲ.

⁷რამეთუ ცილისწამებაჲ შეაშფოთებს ბრძენსა და წარსწყმედს გულსა კეთილშობილობისა მისისასა.

⁸კეთილ არს უკუანაჲსკნელი სიტყუაჲ უფროჲს დასაბამისა მისისა, კეთილ არს სულგრძელი უფროჲს მაღლისა სულითა.

⁹ნუ მოსწრაფე ხარ სულსა შინა თჳსითა გულისწყრომად, რამეთუ გულისწყრომაჲ წიაღთა შინა უგუნურთა განისუენებდეს.

¹⁰ნუ იტყჳ: «რაჲ იქმნა, რამეთუ დღენი პირველნი კეთილნი იყვნეს უფროჲს ამათსა?» რამეთუ არა სიბრძნით იკითხეა მისთჳს?

¹¹კეთილ არს სიბრძნე დამკჳდრებით და აღმატება მხედველთა მზისათა.

¹²რამეთუ აჩრდილსა შინა მისსა სიბრძნე, ვითარცა აჩრდილსა ვეცხლისასა, და აღმატება მეცნიერებისაჲ სიბრძნისაჲ ცხოველ-ჰყოფს, რომელია მისგან.

¹³იხილენ ქმნილნი ღმრთისანი, რამეთუ ვის ძალ-უც შემკობად, არს შემკობად მათ, რომელიცა უკუეთუ ღმერთმან გარდააქციოს?

¹⁴დღესა შინა კეთილობისა მისისა ცხონდი კეთილსა შინა და იხილე დღესა შინა ბოროტისასა, და იხილე ამით თანა შეთქმით, ესე ქმნა ღმერთმან თქმათათჳს, რაჲთა არა პოოს კაცმან უკანით მისა არარა.

¹⁵ყოველნივე ვიხილენ დღეთა შინა ამაოებისა ჩემისასა; არს მართალი წარწყმედილი სიმართლესა შინა თჳსსა და არს არაწმიდა გებულ სიბოროტესა შინა თჳსსა.

¹⁶ნუ იქმნები მართალი ფრიად და ნუ ჰბრძნობ ნამეტავად, ნუთუ არა ოდეს განცჳფრდე.

¹⁷და ნუ არაწმიდებ ფრიად, ნუ იქმნები ფიცხელ, რაჲთა არა მოჰკუდე თჳნიერ ჟამსა შინა შენსა.

¹⁸კეთილ არს დაპყრობად მისი, და ამისგან ნუ შეამწიკულებ ჴელსა შენსა, რამეთუ მოშიში ღმრთისაჲ მოასწრებს ყოველსა.

¹⁹სიბრძნე შეეწევის ბრძენსა უფროჲს ათთა ჴელმწიფეთა ქალაქსა შინა.

²⁰რამეთუ არა არს კაცი მართალი ქუეყანასა ზედა, რომელმან ქმნეს კეთილი და არა ცოდოს.

²¹ყოველთა შინა სიტყუათა, რომელთა აღმოიტყჳიან არაწმიდანი, ნუ დაიდებ გულსა შენსა, რაჲთა არა ისმინო მონისა შენისა მწყევარისა შენისა.

²²რამეთუ მრავალგზის ბოროტებს შენ ზედა და მოსლვითა განაბოროტოს გული შენი, და ვითარცა შენ სწყევ სხუათა მრავალთა.

²³ყოველნი ესე გამოვიცადენ სიბრძნესა შინა და ვთქუ: «განვბრძნდი».

²⁴და ესე განმეშორა ჩემგან შორს უფროჲს, ვიდრე იყვნეს და უფსკრულსა სიღრმისასა ვინ იპოოს იგი?

²⁵გარემოვიცევ მე და გულმან ჩემმან რომელ ცნობად, რომელ მიხედვად, და რომელ ძიებად სიბრძნისა და მეცნიერებისა, და რომელ ცნობად არაწმიდისა უმეცრებისა, და გულფიცხელობისა და საცთურისა.

²⁶და ვპოებ მე მას, ვარქუ: «უმწარეს უფროჲს სიკუდილისა დედაკაცისა, რამეთუ არს მომნადირებელ და საფრჴე გული მისი და საკრველი ჴელთა შინა მისთა», კეთილი წინაშე პირსა ღმრთისასა მიიღების მისგან და მცოდველი მიღებულ იქმნეს მისგან.

²⁷«აჰა, ესერა, ვპოვე, - თქუა ეკლესიასტე, - ერთიერთისა რომელ პოვნად გულისსიტყჳსაჲ,

²⁸რომელი იძია სულმან ჩემმან და არა ვპოვე; და მამაკაცი ერთი ათასისაგან ვპოე და დედაკაცი ამათ ყოველთა შორის არა ვპოე,

²⁹გარნა ესე ვპოე, რომელი შექმნა ღმერთმან კაცისა წრფელისა. და ამათცა მოიძიეს გულისსიტყუათა მრავალნი, ვინ უწყნის ბრძენნი.