Read საპატრიარქო იობი 7 Bible Online

იობი 7 - საპატრიარქო bible

იობი 7

¹კაცის ცხოვრება ჯარის სამსახურია ამქვეყნად, მისი დღეები ქირისკაცის დღეებია.

²როგორც მონას სწყურია ჩრდილი და როგორც ქირისკაცი ელის გასამრჯელოს,

³ასე მხვდა წილად ფუჭი თვეები და მძიმე ღამეები მომეთვალა.

⁴თუ ვწევარ, ვამბობ, როდის ავდგები? გრძელია ღამე და გამძღარი ვარ ფორიაქით განთიადამდე;

⁵მატლებით არის ჩემი ხორცი შემოსილი და მიწის მტვერით, სკდება ჩემი კანი და იხრწნება;

⁶ჩემი დღეები ჯარაზე სწრაფია და უიმედოდ იწურებიან;

⁷გახსოვდეს, ქარია ჩემი სიცოცხლე, არ მობრუნდება ჩემი თვალი სიკეთის სანახავად;

⁸ვეღარ მიხილავს ჩემი დამნახველი თვალი, თვალს მომკრავ და, აჰა, აღარა ვარ!

⁹განქარდება ღრუბელი და მიდის, ასე ჩადის შავეთში და აღარ ამოდის,

¹⁰აღარ ბრუნდება თავის სახლში და ვეღარ ცნობილობს მას მისი ადგილი.

¹¹მეც აღარ დავაყენებ ჩემს პირს, ვილაპარაკებ სულშეჭირვებული, ვიღაღადებ სიცოცხლეგამწარებული.

¹²განა ზღვა ვარ ან გველეშაპი, ყარაული რომ დამიყენე?

¹³როცა ვიტყვი, მანუგეშებს ჩემი საწოლი-მეთქი, ამატანინებს მწუხარებას ჩემი სარეცელი-მეთქი,

¹⁴მაშინ მაფრთხობ სიზმრებით და მოჩვენებებით მაშინებ,

¹⁵დახრჩობას ირჩევს ჩემი სული და სიკვდილს - ჩემი ძვლები!

¹⁶მომძულდა! არ ვიცოცხლებ სამარადისოდ. დამეხსენი, რადგან ფუჭია ჩემი სიცოცხლე.

¹⁷რა არის ადამიანი, რომ ასე განადიდე და მისკენ მიგიპყრია გულისყური?

¹⁸რომ მოინახულებ ყოველ დილით და გამოსცდი ყოველ წამს?

¹⁹როდის მომაშორებ მზერას, როდის მომეშვები, რომ ნერწყვი მაინც გადავყლაპო?

²⁰თუ შევცოდე, შენ რა დაგიშავე, ადამის მოდგმის მცველო? რისთვის დამისვი შენს სამიზნედ, რისთვის შევიქენი ტვირთად ჩემივე თავისთვის?

²¹რატომ არ მომიტევებ შეცოდებას და არ წარმიხოცავ დანაშაულს? რადგან ახლა მიწაში რომ ვიწვე, დილით დამიწყებდი ძებნას და აღარ ვიქნებოდი.