Read საპატრიარქო იობი 9 Bible Online

იობი 9 - საპატრიარქო bible

იობი 9

¹მიუგო იობმა და თქვა:

²ნამდვილად! ვიცი, რომ ასეა. როგორ უნდა ემართლებოდეს ადამიანი ღმერთს?

³თუ ვინმე გაუმართავს დავას, ათასში ერთზეც კი ვერ გასცემს პასუხს.

⁴გულბრძენია და ძალამორჭმული, ვინ გაჯიუტებია მას და მრთელი დარჩენილა?

⁵მან შეძრა მთები ისე, რომ არავინ უწყის; მან დაამხო ისინი თავისი რისხვით;

⁶მან მოარყია დედამიწა თავისი ადგილიდან და ირხევიან მისი სვეტები;

⁷ეტყვის მზეს და არ ამოდის, ვარსკვლავებს ეფარება;

⁸მან ერთმა გაშალა ცა და მიაბიჯებს ზღვის ხერხემალზე;

⁹მან შექმნა გუთანი, ორიონი და ხომლი და სამხრეთის პალატები,

¹⁰მან შექმნა გამოუკვლეველი დიდებულებანი და ურიცხვი საკვირველებანი.

¹¹აჰა, გადაივლის ჩემს თავზე და მე ვერ ვხედავ, ჩაივლის და ვერ შევამჩნევ;

¹²აჰა, მოიტაცებს და ვინ არის დამკავებელი? ვინ ეტყვის: რას აკეთებ?

¹³ღმერთი არ შეაბრუნებს თავის რისხვას, მის ქვეშ ემხობიან რაჰაბის თანამდგომნი.

¹⁴როგორ შევეპასუხო, როგორ შევარჩიო მისთვის სათქმელი?

¹⁵მართალიც რომ ვიყო, არ შევეპასუხები, მხოლოდ შევევედრები ჩემს მსაჯულს.

¹⁶თუ შევღაღადებდი და პასუხს გამცემდა, არ დავიჯერებდი, რომ მან ყურად იღო ჩემი ხმა.

¹⁷გრიგალივით მლეწავს და უმიზეზოდ მიმრავლებს ჭრილობებს;

¹⁸სულს არ მათქმევინებს, არამედ მაძღობს სიმწარით;

¹⁹თუ ძალზე მიდგა, აჰა, ძლიერია! თუ სამართალზე - ვინ მოსთხოვს პასუხს?

²⁰მართალიც რომ ვიყო, ჩემივე ბაგეები გამამტყუნებენ; უმწიკვლოც რომ ვიყო, გამაშავებენ.

²¹უმწიკვლო ვარ, მაგრამ არად ვაგდებ ჩემს თავს: სიცოცხლე მომძულდა.

²²სულერთია, ამიტომაც ვამბობ: უმწიკვლოს და ბოროტს ერთნაირად ღუპავს იგი.

²³როცა კლავს შოლტი ანაზდეულად, უბრალოთა განსაცდელს დასცინის იგი.

²⁴ქვეყანა ბოროტის ხელშია, ის უფარავს სახეს მის მსაჯულებს; თუ ის არ არის, მაშ ვინღა არის?

²⁵ჩემი დღეები მორბედის უსწრაფესია, გარბიან, სიკეთე არ უნახავთ;

²⁶მიქრიან ლერწმის ნავებივით, არწივივით, საკვებისკენ რომ მიისწრაფის.

²⁷თუ ვიტყვი, მოვეშვები ჩემს ჩივილს, უკუვიყრი მწუხარებას და გავმხნევდები-მეთქი,

²⁸მაინც მაშინებს ყველა ჩემი სატანჯველი, ვიცი, მაინც არ გამამართლებ.

²⁹მე გავმტყუნდები! რისთვის უნდა დავშვრე ამაოდ?

³⁰თუნდაც თოვლის წყალში განვიბანო თავი, თუნდაც ნაცარტუტით გავითეთრო ხელები,

³¹მაშინაც კი ორმოში ჩამძირავდი და ჩემსავე სამოსელს შევზიზღდებოდი;

³²რადგან ის ჩემსავით ადამიანი კი არის, რომ პასუხი მივაგო და ერთად წავიდეთ სამსჯავროში.

³³არ არის ჩვენს შორის შუამავალი, რომ ორივეს დაგვადოს თავისი ხელი.

³⁴გამარიდოს თავის კვერთხი და ნუღარ შემზარავს მისი შიშისზარი!

³⁵მაშინ ვილაპარაკებდი და არ შემეშინდებოდა მისი, რადგან ასე არა ვარ ჩემს თავთან.