Read საპატრიარქო ფსალმუნები 77 Bible Online

ფსალმუნები 77 - საპატრიარქო bible

ფსალმუნები 77

¹მოძღვრება ასაფისა. ისმინე, ხალხო ჩემო, ჩემი კანონი; ყური მოაპყარით ჩემთა ბაგეთა ნათქვამს.

²იგავით გავხსნი პირს, ავამეტყველებ გამოცანებს დასაბამისა.

³რაც მიავისმინეთ და გავიგეთ, და ჩვენმა მამებმა გვიამბეს,

⁴არ დავუმალავთ ჩვენ მათს შვილებს, მომავალ თაობას ვუამბობთ უფლის ქება- დიდებას და მის ძლიერებას, და მის სასწაულებს, რაც მოიმოქმედა.

⁵დაუდგინა წესდება იაკობს და რჯული დაუდო ისრაელს, რაც დაუწესა ჩვენს მამებს საუწყებლად მათთა შვილთათვის.

⁶რათა შეიტყოს მომავალმა თაობამ, შვილებმა, რომელნიც დაიბადებიან, ვინძლო ადგნენ და გაუცხადონ თავიანთ შვილებს.

⁷და დაამყარონ ღმერთზე თავიანთი იმედი, და არ დაივიწყონ ღმერთის საქმენი, და დაიცვან მისი აღთქმანი.

⁸და არ ემსგავსონ თავიანთ მამებს, გულარძნილთა და ურჩთა თაობას, თაობას, რომ არ აწაღმართა გული თავისი და ურწმუნო-ჰყო უფლის მიმართ თავისი სული.

⁹ძენი ეფრემისა, აღჭურვილნი და მშვილდმოზიდულნი, უკუიქცნენ ბრძოლის დღეს.

¹⁰მათ არ დაიცვეს აღთქმა უფლისა და მის მცნებაზე სიარული აღარ ისურვეს.

¹¹გადაივიწყეს მისი საქმენი და სასწაულნი, მათ რომ მოუვლინა.

¹²მათი მამების თვალწინ მოიმოქმედა სასწაული ეგვიპტის ქვეყანაში, ცოყანის ველზე.

¹³გააპო ზღვა და შიგ გაატარა ისინი, და კედელივით წამომართა წყლები.

¹⁴და უძღოდა დღისით ღრუბლით და მთელი ღამე - ცეცხლის შუქით.

¹⁵გააპო კლდენი უდაბნოში და დაარწყულა ვით უფსკრულის წყალსატევიდან.

¹⁶გადმოადინა ნაკადები კლდისაგან და წამოვიდნენ წყლები მდინარეებივით.

¹⁷ისინი კი განაგრძობდნენ შეცოდებას მის მიმართ, აბრაზებდნენ უზენაესს უდაბნოში.

¹⁸ცდიდნენ ღმერთს თავიანთ გულში, როს ხორაგეულს მოითხოვდნენ თავის სულისთვის.

¹⁹და ლაპარაკობდნენ ღმერთზე, ამბობდნენ: შეიძლებს ღმერთი უდაბნოში ტაბლის გამართვას?

²⁰ჰა, კლდეს დაჰკრა და გადმოსკდა წყალი და გადმოინთხა ნაკადები. პურის მოცემაც თუ ძალუძს? ხორცს თუ მოუმზადებს თავის ხალხს?

²¹ამიტომაც, მოისმინა უფალმა და განრისხდა, და მოედო ცეცხლი იაკობს, და ისრაელზე აღზევდა რისხვა.

²²რადგან არ დაუჯერეს ღმერთს და მის შველაზე არ დაამყარეს იმედი.

²³და უბრძანა ღრუბლებს მაღლიდან და გახსნა ცათა ბჭეები.

²⁴და გადმოაწვიმა მათზე მანანა საზრდოდ და ციური პური მისცა მათ.

²⁵ძლიერთა პურსა ჭამდა კაცი; საზრდოს უგზავნიდა მათ მაძღრისად.

²⁶აღძრა აღმოსავლეთის ქარი ზეცაზე და წარმართა თავისი ძალით სამხრეთის ქარი.

²⁷და აწვიმა მათზე ხორცი, ვითარცა მტვერი, და ვითარცა ზღვის ქვიშა - ფრთოსანი ფრინველი.

²⁸და ჩამოჰყარა მათი ბანაკის სიახლოვეს, გარშემო მათი საცხოვრისებისა.

²⁹ჭამეს და გაძღნენ მეტისმეტად, და შეუსრულა სურვილი მათი.

³⁰ჯერ არ მოყირჭებოდათ სურვილი, საჭმელი კიდევ პირში ჰქონდათ;

³¹რომ ღმერთის რისხვა აღიძრა მათზე და ამოხოცა სხვებზე მსუქნები და ჩააჩოქა რჩეულები ისრაელისა.

³²მაინც შესცოდეს კიდევ და არ ირწმუნეს მისი სასწაულები.

³³და დაასრულა ამაოებით მათი დღეები და მათი წლები ძრწოლით.

³⁴როცა ხოცავდა, მაშინ მოიძიებდნენ მას. და ბრუნდებოდნენ და მიმართავდნენ ღმერთს.

³⁵და იხსენიებდნენ, რომ ღმერთი მათი სიმაგრეა და უზენაესი ღმერთი მათი მხსნელია.

³⁶და ელაქუცებოდნენ მას პირით და ენით ეცრუებოდნენ მას.

³⁷ხოლო არ იყო მათი გული წრფელი მასთან და არც მის აღთქმას ერწმუნებოდნენ.

³⁸და ის, გულმოწყალე, შეუნდობს ცოდვას და არ მოსპობს, მრავალჯერ უკუაგდებს თავის რისხვას და არ აღაგზნებს მთელ თავის გულისწყრომას.

³⁹გაიხსენებს, რომ ხორციელნი არიან ისინი, სული, რომელიც გარდავა და აღარ ბრუნდება.

⁴⁰რამდენჯერ გაუჯიუტდნენ უდაბნოში, განარისხეს უკაცრიელ ადგილას.

⁴¹ბრუნდებოდნენ და სცდიდნენ უფალს და შეურაცხყოფდნენ სიწმიდეს ისრაელისას.

⁴²არ გაიხსენეს ხელი მისი, დღე, როცა დაიხსნა ისინი გასაჭირიდან.

⁴³როცა მოიმოქმედა ეგვიპტეში სასწაულები თავისი და საოცრებანი ცოყანის ველზე.

⁴⁴და გადააქცია სისხლად მდინარეები და ნაკადები მათი, რომ ვეღარ ესვათ.

⁴⁵მიავლინა მათთან მწერნი, რომ დაეკბინათ ისინი და მყვარნი, რომ დაეღუპათ ისინი.

⁴⁶და მისცა მუხლუხს მათი მოსავალი და მათი ნაჯაფი - კალიას.

⁴⁷სეტყვით მოსრა ვენახი მათი და ლეღვსულელნი მათნი - თრთვილით.

⁴⁸და მისცა სეტყვას მათი პირუტყვი და ხორშაკ ქარებს - ჯოგები მათი.

⁴⁹მიავლინა მათთან თავისი რისხვის ალი, მრისხანება, მძვინვარება და გაჭირვება, როს წარმოგზავნა უკეთური ანგელოზები.

⁵⁰გზა გაუკვალა თავის რისხვას, არ დაინდო სიკვდილისაგან მათი სული და მათი ცხოველები ჭირს მისცა.

⁵¹განგმირა ყოველი პირმშო ეგვიპტეში, პირველშობილნი - ხამის კარვებში.

⁵²წაიყვანა ცხვარივით ხალხი თავისი და უდაბნოში, როგორც ფარას, ისე წარუძღვა.

⁵³უძღოდა მათ იმედიანად და არ ეშინოდათ, ხოლო მათი მტრები ზღვამ დაფარა.

⁵⁴მოიყვანა თავის წმიდა საზღვარზე, მთაზე, რომელიც მოიხელთა მისმა მარჯვენამ.

⁵⁵განდევნა მათი გულისათვის ხალხები და გაუნაწილა მათი მამულები სამკვიდრებლად, და დაასახლა მათს კარვებში ტომები ისრაელისა.

⁵⁶კვლავ გამოსცადეს და გაუჯიუტდნენ ღმერთს უზენაესს და მისი მცნებანი არ დაიცვეს.

⁵⁷იხევდნენ და ღალატობდნენ თავიანთი მამების მსგავსად, უკან ბრუნდებოდნენ ყალბი მშვილდივით.

⁵⁸განარისხეს იგი თავიანთი სამსხვერპლოებით და თავიანთი კერპებით გააღვიძეს მისი შური.

⁵⁹მოისმინა ღმერთმა და განრისხდა და მეტისმეგად შეიძულა ისრაელი.

⁶⁰მიატოვა შილოს სავანე, სადაც ადამიანებთან ერთად იყო დამკვიდრებული.

⁶¹და მისცა ტყვედ სიმაგრე თვისი და დიდება თვისი - მტრის ხელთ.

⁶²და გასწირა სამახვილოდ ხალხი თავისი და თავის მემკვიდრეობაზე განრისხდა.

⁶³მისი ჭაბუკები ცეცხლმა შეჭამა და მისი ქალწულები ვერ გათხოვდნენ.

⁶⁴მისი მღვდლები ხმლით დაეცნენ და მის ქვრივებს არ უტირიათ.

⁶⁵და გაიღვიძა, ვითარცა მძინარემ, უფალმა, როგორც დევგმირმა, ღვინისაგან გამოფხიზლებულმა.

⁶⁶და განგმირა მისი მტრები ზურგში, სამუდამო სირცხვილი მიანიჭა მათ.

⁶⁷დაიწუნა იოსების კარავი და ეფრემის ტომი არ ამოირჩია.

⁶⁸ამოირჩია ტომი იუდასი, მთა სიონისა, რომელიც უყვარდა.

⁶⁹მოაწყო ცასავით ტაძარი თვისი, დედამიწასავით სამუდამოდ დააფუძნა.

⁷⁰ამოირჩია მორჩილი თვისი დავითი და წამოიყვანა იგი ცხვრის ფარებიდან.

⁷¹მეწველი ჯოგიდან მოიყვანა იგი იაკობის - თავისი ხალხის და ისრაელის - თავისი სამკვიდრებლის სამწყემსად.

⁷²და მწყემსა ისინი თავისი სპეტაკი გულით და თავის ხელთა გონიერებით უძღოდა მათ.