Read ქართული ბიბლია, სრული ვერსია 1 Kings 17 Bible Online

1 Kings 17 - ქართული ბიბლია, სრული ვერსია bible

1 Kings 17

¹და უთხრა ელია თიშბელმა, გალაადის მცხოვრებმა, ახაბს: „ვფიცავ უფალს, ისრაელის ღმერთს, რომლის წინაშეც ვდგავარ, რომ არ იქნება ამ წლებში არც ცვარი და არც წვიმა, თუ არა ჩემი სიტყვით.“

²და გამოეცხადა უფლის სიტყვა:

³„წადი აქედან და აღმოსავლეთისაკენ იარე და ჩაიმალე ქერითის ხევში, იორდანეს პირდაპირ რომ არის.

⁴ამ ხევის წყალი სვი, ყორნებს კი მე ვუბრძანე, რომ გამოგკვებონ იქ.“

⁵წავიდა ის და უფლის სიტყვისამებრ მოიქცა; წავიდა და ჩაჯდა ქერითის ხევში, იორდანეს პირდაპირ რომ არის.

⁶და მოჰქონდათ დილა-საღამოს ყორნებს მისთვის პური და ხორცი, წყალს კი ხევისას სვამდა.

⁷გამოხდა ხანი და დაშრა ხევი, რადგან წვიმა არ მოდიოდა ქვეყანაზე.

⁸და იყო უფლის სიტყვა მის მიმართ:

⁹„ადექი და წადი ციდონის ცარეფათში, და იქ დარჩი. მე ერთ იქაურ ქვრივ დედაკაცს შევუთვალე, რომ საჭმელი გაძლიოს.“

¹⁰და ადგა და წავიდა ცარეფათში. ქალაქის კარიბჭეს რომ მიადგა, აჰა, ქვრივი დედაკაცი შეშას აგროვებს. დაუძახა და უთხრა: „ცოტა წყალი მომიტანე ჭურჭლით, რომ დავლიო.“

¹¹და როცა ის ამოსახაპად წავიდა, მან მიაძახა: პურის ნატეხიც გამოაყოლეო.

¹²და თქვა მან: „უფალს, შენს ღმერთს ვფიცავ, რომ ერთი ხმიადიც არ გამაჩნია, მხოლოდ ერთი მუჭა ფქვილი თუ მექნება საფქვილეში და ცოტაოდენი ზეთი — საზეთეში. აგერ, ორ გუდურა ფიჩხს შევაგროვებ, წავალ და გამოვაცხობ ჩემთვის და ჩემი ბიჭისთვის; იმას შევჭამთ და მერე, ალბათ, შიმშილით დავიხოცებით.“

¹³და უთხრა ელიამ: „ნუ გეშინია, წადი და, როგორც თქვი, ისე მოიქეცი; ოღონდ ჯერ ჩემთვის გამოაცხვე პატარა ხმიადი და მომიტანე. შენთვის და შენი შვილისთვის მერე გამოაცხობ რამეს,

¹⁴რადგან ასე ამბობს უფალი, ისრაელის ღმერთი: საფქვილესა შენსა არა მოაკლდეს ფქვილი და საზეთესა შენსა არა მოაკლდეს ზეთი, ვიდრე უფალი წვიმას არ მოიყვანსო ამ მიწაზე.“

¹⁵და წავიდა დედაკაცი და ისე გააკეთა, როგორც ელიამ უთხრა. და ჭამდა თვითონ, მისი სახლიც და ელიაც ერთხანს.

¹⁶ფქვილი საფქვილეში არ ილეოდა და ზეთი დოქში არ იკლებდა, უფლის სიტყვისამებრ, როგორც ნათქვამი ჰქონდა ელიას პირით.

¹⁷ამ ამბების შემდეგ ავად გახდა იმ დედაკაცის — ოჯახის უფროსის ბიჭი. ძალზე მძიმე იყო მისი სენი, იმდენად რომ, სიცოცხლის ნიშანწყალი აღარ ეტყობოდა.

¹⁸და უთხრა დედაკაცმა ელიას: „რა გინდა ჩემგან, ღვთისკაცო? ეტყობა, ჩემი ცოდვების მოსაკითხად და ჩემი ბიჭის მოსაკლავად მოხვედი.“

¹⁹და უთხრა მან დედაკაცს: „მომეცი შენი ვაჟი.“ და უბიდან გამოართვა დედას ბავშვი, და ზემოთვალში აიყვანა, სადაც თვითონ ცხოვრობდა, და თავის საწოლზე დააწვინა.

²⁰და შეჰღაღადა უფალს და უთხრა: „უფალო, ღმერთო ჩემო! ნუთუ ამ ქვრივ ქალსაც, რომელთანაც მწირადა ვარ, ბოროტს უზამ და შვილს მოუკლავ?“

²¹და სამგზის გადაემხო ბავშვს და შეჰღაღადა უფალს: „უფალო, ღმერთო ჩემო! ჩააბრუნე ამ ყრმის სული მასში.“

²²და ისმინა უფალმა ელიას ღაღადი და ჩაბრუნდა ყრმაში მისი სული, და გაცოცხლდა იგი.

²³აიყვანა ელიამ ყრმა და ჩამოიყვანა ზემო თვალიდან, მიაწოდა დედას და უთხრა: „ნახე, ცოცხალია შენი ძე.“

²⁴და უთხრა დედაკაცმა ელიას: „ახლა კი მივხვდი, რომ ღვთისკაცი ხარ და შენს ბაგეებში ჭეშმარიტად უფლის სიტყვაა.“