Read ქართული ბიბლია, სრული ვერსია 2 Kings 18 Bible Online

2 Kings 18 - ქართული ბიბლია, სრული ვერსია bible

2 Kings 18

¹ისრაელის მეფის, ჰოშეაყ ელას ძის მესამე წელს გამეფდა ხიზკია, იუდას მეფის, ახაზის ძე.

²25 წლისა იყო, როცა გამეფდა, და 29 წელი იმეფა იერუსალიმში. დედამისი იყო ზაქარიას ასული აბი.

³სწორად იქცეოდა იგი უფლის თვალში, როგორც დავითი, მამამისი იქცეოდა.

⁴მან გააუქმა გორაკები და დალეწა სვეტები, და აჩეხა აშერა და დაამტვრია ბრინჯაოს გველი, მოსეს გაკეთებული, რადგან იმ დრომდე საკმეველს უკმევდნენ მას ისრაელიანები და ნეხუშთანს უწოდებდნენ.

⁵უფალს, ისრაელის ღმერთს ესავდა იგი; და არც მანამდე ყოფილა მისი მსგავსი იუდას მეფეთა შორის და არც მის მერე იქნება.

⁶და მიეწება იგი უფალს, და არ განდგომია მას, და იცავდა მის მცნებებს, მოსეს რომ ამცნო უფალმა.

⁷და უფალი იყო მასთან: და, სადაც კი წავიდოდა, ყველგან გონივრულად იქცეოდა. განუდგა იგი აშურის მეფეს, და აღარ ემსახურებოდა.

⁸მან დაამარცხა ფილისტიმელები ღაზამდე და მისი მხარე, საებგურო გოდლიდან ვიდრე გამაგრებულ ქალაქებამდე.

⁹მეფე ხიზკიას მეოთხე წელს, (ეს იყო, ისრაელის მეფის, ჰოშეაყ ელას ძის მეშვიდე წელი), წამოვიდა სამარიაზე შალმანესერი, აშურის მეფე, და ალყა შემოარტყა მას.

¹⁰და აიღო იგი სამი წლის შემდეგ; ხიზკიას მეექვსე წელს, ესე იგი, ისრაელის მეფის, ჰოშეაყის, მეცხრე წელს აიღეს სამარია.

¹¹და გადაასახლა აშურის მეფემ ისრაელიანები აშურში, და დაასახლა ხალახსა და ხაბორში, გოზანის მდინარესთან, და მიდიის ქალაქებში.

¹²იმის გამო, რომ არ ისმინეს უფლის, თავისი ღვთის ხმა და დაარღვიეს მისი აღთქმა, ყველაფერი, რაც უბრძანა მათ მოსემ, უფლის მსახურმა; არც ისმენდნენ და არც ასრულებდნენ.

¹³ხიზკიას მეთოთხმეტე წელს შეუტია აშურის მეფე სენახერიბმა იუდას ყველა გამაგრებულ ქალაქს და ხელთ იგდო ისინი.

¹⁴და შეუთვალა ხიზკიამ, იუდას მეფემ, აშურის მეფეს ლაქიშში: „დამნაშავე ვარ, გაბრუნდი ჩემგან; რასაც დამაკისრებ, ვიტვირთავ.“ და დააკისრა აშურის მეფემ ხიზკიას, იუდას მეფეს, 300 ტალანტი ვერცხლი და 30 ტალანტი ოქრო.

¹⁵და გასცა ხიზკიამ მთელი ვერცხლი, რაც კი უფლის ტაძრისა და მეფის სახლის საგანძურებში იპოვებოდა.

¹⁶იმ ხანად შემოაძრო ხიზკიამ უფლის ტაძრის კარებებს და მათ წირთხლებს ოქრო, რომლითაც თავად ხიზკიამ, იუდას მეფემ მოაჭედინა ისინი, და მისცა აშურის მეფეს.

¹⁷და გაგზავნა აშურის მეფემ ლაქიშიდან თართანი, რაბსარისი და რაბშაკე დიდძალი ჯარით მეფე ხიზკიასთან იერუსალიმში. და წავიდნენ და მივიდნენ იერუსალიმში და დადგნენ ზემო ტბორის წყალსადენთან, მრეცხავთა მინდვრის გზაზე რომ არის.

¹⁸და დაუძახეს მეფეს და გამოვიდნენ სასახლის მოურავი ელიაკიმ ხილკიას ძე, მწიგნობარი შებნა და მემატიანე იოახ ასაფის ძე.

¹⁹და უთხრა მათ რაბშაკემ: „უთხარით ხიზკიას: ასე ამბობს-თქო დიდი მეფე, მეფე აშურეთისა: რისი იმედი გაქვს, ასე რომ სასოებ?

²⁰ფუჭ სიტყვებს ლაპარაკობდი: თათბირი და სიმამაცე უნდაო ბრძოლას. შენ კი ვისი იმედით განმიდექი?

²¹დანდობილხარ მაგ გადამსხვრეულ ლერწმის ჯოხს, ეგვიპტეს, რომელსაც, თუ კაცი დაეყრდნობა, ხელში შეერჭობა და მტევანს გაუხვრეტს. ასეთია ფარაონი, ეგვიპტის მეფე, ყველასათვის, ვისაც კი მისი იმედი აქვს.

²²ხოლო თუ მეტყვით: უფლის, ჩვენი ღმერთის იმედი გვაქვსო, ეს ის ღმერთი ხომ არ არის, რომლის გორაკები და სამსხვერპლოები ხიზკიამ გააუქმა და უთხრა იუდას და იერუსალიმს: ამ სამსხვერპლოსთან ეცითო თაყვანი იერუსალიმში?

²³ახლა მოდი, და დაუზავდი ჩემს ბატონს, აშურის მეფეს. 2 ათას ცხენს მე მოგცემდი, მაგრამ მოგეძებნება კი მათზე შესასხდომად მხედრები?

²⁴როგორ გააბრუნებ თუნდაც ერთ მოხელეს ჩემი ბატონის უმცირეს მსახურთაგან, როცა ეგვიპტის ეტლებისა და ცხენების იმედითა ხარ?

²⁵მერედა, განა უფლის ნების გარეშე მოვადექი ამ ადგილს გასანადგურებლად? უფალმა მიბრძანა: შეუტიე მაგ ქვეყანას და გაანადგურეო.“

²⁶უთხრეს ელიაკიმ ხილკიას ძემ, შებნამ და იოახმა რაბშაკეს: „ელაპარაკე შენს მსახურთ არამის ენაზე, რადგან გვესმის. იუდეურად ნუ გველაპარაკები იმ ხალხის გასაგონად, გალავანზე რომ არიან.“

²⁷და უთხრა მათ რაბშაკემ: „მხოლოდ შენს ბატონთან და შენთან სალაპარაკოდ როდი გამომგზავნა ჩემმა ბატონმა, არამედ მაგ ხალხთანაც, გალავანზე რომ დამსხდარან, რომ თქვენთან ერთად ჭამონ თავისი სკორე და სვან თავისი ფსელი.“

²⁸და დადგა რაბშაკე და ხმამაღლა გაჰყვირა იუდეურად და თქვა: „ისმინეთ სიტყვა, დიდი მეფისა! აშურის მეფისა!

²⁹ასე ამბობს მეფე: არ შეგაცდინოთ ხიზკიამ, რადგან ვერ გიხსნით იგი ჩემი ხელიდანო.

³⁰ნუ გაიმედებთ ხიზკია უფლით და გეუბნებათ: გვიხსნისო უფალი და ხელთ არ ჩაუგდებსო ამ ქალაქს აშურის მეფეს.

³¹ნუ მოუსმენთ ხიზკიას, რადგან ასე ამბობს აშურის მეფე: დამიზავდით და გამოდით ჩემთან, დაე ჭამოს თითოეულმა ნაყოფი თავისი ვაზისა და თავისი ლეღვისა, და სვას თითოეულმა წყალი თავისი ჭისა,

³²ვიდრე მოვიდოდე და წაგიყვანდეთ თქვენი ქვეყნისნაირ ქვეყანაში, პურისა და ღვინის ქვეყანაში, ყანებისა და ვენახების ქვეყანაში, ზეთისხილისა და თაფლის ქვეყანაში, იცოცხლებთ და არ დაიხოცებით. ნუ უსმენთ ხიზკიას, რადგან გაცდუნებთ, რომ გეუბნებათ: უფალი გვიხსნისო.

³³როდის უხსნიათ ღმერთებს თავისი ქვეყნები აშურის მეფის ხელიდან?

³⁴სად არიან ხამათისა და არფადის ღმერთები? სად არიან სეფარვაიმის, ჰენაყისა და ღივას ღმერთები? თუ იხსნეს სამარია ჩემი ხელიდან?

³⁵რომელმა ღმერთმა იხსნა ამ ქვეყნის ღმერთებს შორის თავისი ქვეყანა ჩემი ხელიდან, რომ უფალმა იხსნას იერუსალიმი ჩემი ხელიდან?“

³⁶და დუმდა ხალხი და პასუხს არ აძლევდა, რადგან მეფისაგან ჰქონდათ ნაბრძანები: „არ გასცეთო პასუხი.“

³⁷და მივიდნენ სასახლის მოურავი, ელიაკიმ ხილკიას ძე, მწიგნობარი შებნა და იოახ ასაფის ძე — მემატიანე, ხიზკიასთან, შემოხეული ტანისამოსით და მოახსენეს მეფე რაბშაკეს სიტყვები.