Read ქართული ბიბლია, სრული ვერსია 2 Kings 19 Bible Online

2 Kings 19 - ქართული ბიბლია, სრული ვერსია bible

2 Kings 19

¹როცა ეს გაიგონა ხიზკიამ, სამოსელი შემოიხია, ჯვალო ჩაიცვა და უფლის სახლში მივიდა.

²და გაგზავნა ელიაკიმი, სასახლის მოურავი, მწიგნობარი შებნა და ძაძებით მოსილი მღვდელმთავრები წინასწარმეტყველ ესაისთან, ამოცის ძესთან.

³და ასე უთხრეს მას: „ასე ამბობს ხიზკია: გაჭირვების, სასჯელისა და შერცხვენის დღეა ეს დღე, რადგან საშოს კარს არიან მომდგარი ბავშვები, მაგრამ არ არის შობის ძალა.

⁴ეგებ ისმინოს უფალმა, შენმა ღმერთმა, სიტყვები რაბშაკესი, აშურის მეფემ, მისმა ბატონმა რომ გამოგზავნა, რათა დაემცირებინა ცოცხალი ღმერთი და ეგინებინა სიტყვებით, რომლებიც ისმინა უფალმა, შენმა ღმერთმა. აღავლინე ლოცვა დარჩენილთათვის, ვინც ჯერ კიდევ ცოცხლები არიან.“

⁵და მივიდნენ მეფე ხიზკიას მსახურნი ესაიასთან.

⁶და უთხრა მათ ესაიამ: „ასე უთხარით თქვენს ბატონს: ასე ამბობს-თქო უფალი: ნუ გეშინია იმ სიტყვებისა, რომლებიც მოისმინე, რომლებითაც მლანძღავდნენ აშურის მეფის მსახურნი.

⁷აჰა, მე მოვუვლენ სულს და მოისმენს ამბავს, და თავის ქვეყანაში გაბრუნდება, და მისსავე ქვეყანაში მახვილით დავცემ.“

⁸და დაბრუნდა რაბშაკე, და აჰა, ლიბნას ეომება აშურის მეფე, რადგან გაიგო, რომ ლაქიშიდან დაიძრა იგი.

⁹თირჰაკაზე, ქუშის მეფეზეც გაიგო. მას უთხრეს: აჰა, შენთან საომრად გამოვიდაო. და ისევ გაუგზავნა მოციქულები ხიზკიას და დააბარა მათ:

¹⁰„ასე უთხარით ხიზკიას, იუდას მეფეს: არ შეგაცდინოს შენმა ღმერთმა, რომლის იმედიც გაქვს, და ფიქრობ: არ ჩავარდებაო იერუსალიმი აშურის მეფის ხელში.

¹¹ხომ გსმენია, რაც უყვეს აშურის მეფეებმა ყველა ქვეყანას, როგორ მოსპეს ისინი; და შენ გინდა გადარჩე?

¹²აბა, თუ უხსნიათ ღმერთებს თავისი ხალხი, რომლებსაც მუსრი გაავლეს ჩემმა მამებმა? თუ იხსნეს გოზანი, ხარანი, რეცეფი და ძენი ყედენისა, თელასარში რომ არის?

¹³სად არის მეფე ხამათისა და მეფე არფადისა და მეფე ქალაქ სეფარვაიმის, ჰენაყისა და ღივასი?“

¹⁴და გამოართვა ხიზკიამ წერილი მოციქულებს და წაიკითხა; ავიდა ხიზკია უფლის სახლში და უფლის წინაშე გაშალა წერილი.

¹⁵და ილოცა ხიზკიამ უფლის წინაშე და თქვა: „უფალო, ღმერთო ისრაელისა, ქერუბიმებზე ამხედრებულო, შენა ხარ ერთადერთი ღმერთი ქვეყნიერების ყველა სამეფოსი, შენ შეჰქმენ ცა და დედამიწა.

¹⁶ყური მოაპყარ, უფალო, და ისმინე! თვალი გაახილე, უფალო, და იხილე! ისმინე სენახერიბის სიტყვები, ცოცხალი ღმერთის საგინებლად რომ შემოთვალა!

¹⁷მართალია, უფალო, მოაოხრეს აშურის მეფეებმა ხალხები და მათი ქვეყნები,

¹⁸და ცეცხლს მისცეს მათი ღმერთები და გაანადგურეს; რადგან ღმერთები კი არ იყვნენ ისინი, არამედ — ხისგან და ქვისგან ადამიანის ხელით ნაკეთები საგნები.

¹⁹ახლა კი გვიხსენ, უფალო, ღმერთო ჩვენო, მისი ხელიდან, რათა გაიგოს ქვეყნიერების ყველა სამეფომ, რომ შენ, უფალო, ერთადერთი ღმერთი ხარ.“

²⁰და შეუთვალა ესაიამ, ამოცის ძემ ხიზკიას და დააბარა ეთქვათ: „ასე ამბობს უფალი, ღმერთი ისრაელისა: შევიწყნარე, რასაც მევედრებოდი აშურის მეფის, სენახერიბის წინააღმდეგო.

²¹ეს არის სიტყვა, რომელიც უფალმა ბრძანა მის წინააღმდეგ: დაგცინის, გამასხრებს ქალწული, ასული სიონისა. თავს აქნევს შენს უკან ასული იერუსალიმისა.

²²ვის ლანძღავდი, ვის აგინებდი? ვისზე აღიმაღლე ხმა? და ვისზე მიმართე მედიდურად თვალი? ისრაელის წმიდაზე!

²³შენი მოციქულების პირით ლანძღავდი უფალს და ამბობდი: ‘ჩემი უამრავი ეტლით ავედი მთის თხემზე, ლიბანის ფერდობზე, და გავჩეხე მისი მაღალი კედრები, რჩეული კვიპაროსები, და შევაღწიე მის უკიდურეს სამყოფელში, მის უღრან ტევრში,

²⁴და ამოვთხარე და შევსვიო უცხო წყალი, საკუთარი ფეხის ტერფებით ამოვაშრე ეგვიპტის მდინარეები.’

²⁵ნუთუ არ გსმენია, რომ ეს ძველთაგანვე გავამზადე, რომ წინარე დღეებში გადავწყვიტე? ახლაღა მოვაწიე, რომ ნანგრევებად ქცეულიყვნენ ციხე-ქალაქები.

²⁶მათი მცხოვრებნი დაძაბუნდნენ, და შეშინდნენ და სირცხვილში არიან, მინდვრის ბალახივით შეიქნენ, მწვანე ჯეჯილივით, ბანზე მოდებული ხავსივით, მომკამდე ატკრეცილი თავთავივით.

²⁷ვიცი, როგორ ზიხარ, როგორ გამოდიხარ და შედიხარ, როგორ მედიდგულები.

²⁸იმის გამო, რომ გამიდიდგულდი და მოსწვდა ჩემს ყურს შენი ამპარტავნება, ნესტოებში კაუჭს გაგიყრი და ყბებში ლაგამს ამოგდებ, და იმავე გზით დაგაბრუნებ, რომლითაც მოხვედი.

²⁹და ეს გქონდეს ნიშნად: ამ წელიწადს ნაგერალი ჭამეთ, მეორე წელიწადს — ველურად გაზრდილი, მესამე წელიწადს თესეთ და მოიმკეთ, და ჩაყარეთ ვაზი და ჭამეთ მათი ნაყოფი.

³⁰კვლავ გაიდგამს ქვემოთ ფესვს იუდას სახლის გადარჩენილი ნატამალი და მაღლა გამოიბამს ნაყოფს.

³¹რადგან იერუსალიმიდან გამოვა ნარჩომი, და ნატამალი — სიონის მთიდან. ცაბაოთ უფლის შური აღასრულებს ამას.

³²ამიტომაც ამბობს უფალი აშურის მეფეზე: ‘ვერ შევა ამ ქალაქში, ისრებს ვერ დაუშენს, ვერ მიეჭრება ფარმომარჯვებული, და მიწაყრილს ვერ აღუმართავს წინ.

³³უკან გაბრუნდება იმავე გზით, რომლითაც მოვიდა. და ვერ შევა ამ ქალაქში,’ — ამბობს უფალი, —

³⁴‘მე დავიფარავ ამ ქალაქს, რომ ვიხსნა იგი ჩემთვის და დავითისთვის, ჩემი მსახურისთვის.’“

³⁵იმ ღამით იყო, რომ გავიდა უფლის ანგელოზი და მუსრი გაავლო აშურის ბანაკში 185 ათასი კაცს. და ადგნენ დილით, და აჰა, მკვდარი იყო ყველა.

³⁶და აიყარა, და წავიდა, და გაბრუნდა სენახერიბი, აშურის მეფე, და ცხოვრობდა ნინევეში.

³⁷ერთხელ, როცა ლოცულობდა ნისროქის, თავისი ღმერთის სახლში, მახვილით მოკლეს იგი ადრამელექმა და სარეცერმა, მისმა შვილებმა, და არარატის ქვეყანას შეაფარეს თავი. მის ნაცვლად მისი ძე — ესარხადონი გამეფდა.