Read ქართული ბიბლია, სრული ვერსია 2 Kings 6 Bible Online

2 Kings 6 - ქართული ბიბლია, სრული ვერსია bible

2 Kings 6

¹და უთხრეს წინასწარმეტყველთა ძეებმა ელისეს: „აჰა, გვევიწროვება ეს ადგილი, სადაც შენს წინაშე ვცხოვრობთ.

²იორდანეზე ჩავალთ, თითო მორს ავიღებთ და იქ ავიშენებთ სადგომს საცხოვრებლად.“ და უთხრა მან: ჩადითო.

³და უთხრა ერთმა: „იქნებ მოიღო წყალობა და შენც წამოგვყვე შენს მსახურთ.“ წამოგყვებითო, — უპასუხა მან.

⁴და წაჰყვა მათ. ჩავიდნენ იორდანეზე და შეუდგნენ ხეების ჭრას.

⁵ერთ მათგანს, მორს რომ ჭრიდა, ცულის ტარი წაუძვრა და ცული წყალში ჩაუვარდა, და იყვირა: ვაი, ბატონო! ნათხოვარი მქონდაო!

⁶და უთხრა ღვთისკაცმა: „სად ჩაგივარდა?“ და უჩვენა ადგილი. ღვთისკაცმა ნაფოტი აიღო და ისროლა იქითკენ, და ამოტივტივდა ცული.

⁷და თქვა: ამოიღეო. გაიწოდა მან ხელი და აიღო.

⁸ებრძოდა არამის მეფე ისრაელს და თათბირობდა თავის მსახურებთან: ამა და ამ ადგილას დავბანაკდებიო.

⁹და შეუთვალა ღვთისკაცმა ისრაელის მეფეს: მოერიდე ამ ადგილას გავლას, არამელები არიანო შემოპარული.

¹⁰და გზავნიდა ისრაელის მეფე ხალხს იმ ადგილას, რომელზეც ღვთისკაცი ეუბნებოდა და აფრთხილებდა; და არა ერთხელ და ორჯერ გადარჩენილა იქ.

¹¹და შეაშფოთა არამის მეფის გული ამ ამბავმა, უხმო თავის მსახურთ და უთხრა: „არ მეტყვით, ვინ მიდი-მოდის ჩვენიანებიდან ისრაელის მეფესთან?“

¹²და თქვა მსახურთაგან ერთმა: „არავინ, მეფე-ბატონო! ელისე, ისრაელის წინასწარმეტყველი, ატყობინებს ისრაელის მეფეს ყოველ სიტყვას, რასაც შენს საწოლ ოთახში ლაპარაკობ.“

¹³და თქვა: „წადით და გაიგეთ, სად არის ის. ხალხს გავაგზავნი და მოვაყვანინებ.“ და შეატყობინეს: დოთანში არისო.

¹⁴და გაგზავნა იქ ცხენები, ეტლები და დიდძალი ჯარი. და მივიდნენ ღამით და ალყა შემოარტყეს ქალაქს.

¹⁵ადგა დილაადრიანად ღვთისკაცის მსახური და გამოვიდა გარეთ; და, აჰა, ჯარია ქალაქის ირგვლივ, ცხენები და ეტლები. და უთხრა მისმა მსახურმა ბიჭმა: „ვაი, ბატონო, რა გვეშველება?“

¹⁶და თქვა: „ნუ გეშინია, რადგან ჩვენ უფრო ბევრი გვყავს, ვიდრე მათ.“

¹⁷და ილოცა ელისემ და თქვა: „უფალო! აუხილე თვალი, რომ დაინახოს.“ და აუხილა უფალმა თვალი მსახურ ბიჭს და მანაც დაინახა: აჰა, სავსეა მთა ელისეს გარშემო ცხენებითა და ცეცხლოვანი ეტლებით.

¹⁸და როცა მისკენ დაეშვნენ არამელები, ილოცა ელისემ უფლისადმი და თქვა: „დააბრმავე ეს ხალხი!“ და დააბრმავა უფალმა ისინი ელისეს სიტყვისამებრ.

¹⁹და უთხრა მათ ელისემ: „აქ არ არის ის გზა და არც ის ქალაქი. გამომყევით და მიგიყვანთ იმ კაცთან, ვისაც ეძებთ.“ და წაუძღვა სამარიამდე.

²⁰და როცა სამარიაში მივიდნენ, თქვა ელისემ: „უფალო! აუხილე თვალი ამათ, რომ დაინახონ.“ აუხილა უფალმა მათ თვალი და დაინახეს, რომ სამარიაში არიან.

²¹უთხრა ისრაელის მეფემ ელისეს, როცა დაინახა ისინი: „დავხოცო, ჩემო მამავ?“

²²და უთხრა: „არ დახოცო. შენი მახვილით და მშვილდით ხომ არ დაგიტყვევებია, რომ ამოხოცო? მიეცი პური და წყალი. ჭამონ და სვან, და თავიანთ ბატონთან წავიდნენ.“

²³და გაუმართა დიდი პურობა. მათაც ჭამეს და სვეს და თავიანთ ბატონთან წავიდნენ. და ამის მეტად აღარ შემოსულან სათარეშოდ ისრაელის ქვეყანაში არამელები.

²⁴ამის შემდეგ შეკრიბა ბენ-ჰადადმა, არამის მეფემ, მთელი თავისი ლაშქარი, წამოვიდა და შემოადგა სამარიას.

²⁵და დიდი შიმშილობა იყო სამარიაში. და სანამ ალყაში იყო, ვირის თავი 80 ვერცხლი ღირდა, ხოლო კაბიწის მეოთხედი მტრედის სკინტლი — ხუთი ვერცხლი.

²⁶და გაიარა ერთხელ ისრაელის მეფემ გალავანზე და შეჰღაღადა ერთმა ქალმა: „მიშველეო, მეფე-ბატონო!“

²⁷და უთხრა: „თუ უფალმა არ გიშველა, მე რით გიშველო? კალოთი თუ საწნახლით?“

²⁸უთხრა მას მეფემ: „რა დაგემართა?“ უთხრა: ამ ქალმა მითხრა: მომეციო შენი შვილი, დღეს ის შევჭამოთ, ხვალ — ჩემიო.

²⁹და მოვხარშეთ ჩემი შვილი და შევჭამეთ. და ვუთხარი მეორე დღეს: მომეცი, ახლა შენი შვილი შევჭამოთ-მეთქი. მან კი გადამალა თავისი შვილი.

³⁰და როცა გაიგონა მეფემ ქალის ნათქვამი, სამოსელი დაიპო და გალავანზე გავიდა. და დაინახა ხალხმა, რომ ჯვალო ემოსა შიშველ ხორცებზე.

³¹და თქვა: „ასე და ასე მიყოს ღმერთმა და უარესიც დამმართოს, თუ საღამომდე თავი შერჩეს მხრებზე ელისე შაფატის ძეს!“

³²ელისე კი იჯდა თავის სახლში და უხუცესები უსხდნენ გვერდით. და გააგზავნა მეფემ თავისგან კაცი, და ვიდრე მოციქული მივიდოდა, ელისემ უთხრა უხუცესებს: „ხედავთ, კაცს მიგზავნის მკვლელის შვილი, რომ თავი მომკვეთოს? იცოდეთ, როცა მოციქული მოვა, ჩაკეტეთ კარი და მაგრად მიაწექით, რომ ვერ შემოვიდეს. აჰა, მისი ბატონის ფეხის ხმაც ისმის მის უკან!“

³³და ვიდრე მათ ელაპარაკებოდა, აჰა, მოვიდა მოციქულიც, და თქვა ელისემ: „აჰა, რა უბედურება დაგვატეხა უფალმა! რაღას უნდა მოველოდე უფლისგან?“