Read ქართული ბიბლია, სრული ვერსია Nehemiah 2 Bible Online

Nehemiah 2 - ქართული ბიბლია, სრული ვერსია bible

Nehemiah 2

¹და ერთხელ, ნისანის თვეში, ართახშასთა მეფის მეფობის მეოცე წელს, ღვინო იდგა მის წინ; ავიღე ეს ღვინო და მივართვი მეფეს; და მწუხარე სახით ვიდექი მის წინაშე,

²და მკითხა მეფემ: „რატომა გაქვს სახე სევდიანი? ცხადია, რომ ავად არა ხარ! ეს სხვა რა უნდა იყოს, თუ არა სევდა გულისა?“ და ძალზე შევშინდი.

³და ვუთხარი მეფეს: „იცოცხლოს მეფემ უკუნისამდე! როგორ არ მექნება სახე სევდიანი, როცა ქალაქი, სადაც ჩემი მამების საფლავები მეგულება, დანგრეულია და მისი კარიბჭენი ცეცხლშია დაბუგული?“

⁴და მითხრა მეფემ: „ახლა რას ითხოვ?“ და ვილოცე ცათა ღმერთის მიმართ.

⁵და ვუთხარი მეფეს: „თუ მეფე ინებებს და, თუ შენმა მსახურმა მადლი ჰპოვა შენს წინაშე, გამიშვი იუდაში, ჩემი მამების საძვალეთა ქალაქში, და ხელახლა გავაშენებ მას.“

⁶და მითხრა მეფემ, რომელსაც დედოფალიც ეჯდა გვერდით: „რამდენი ხანი მოუნდები ამას და როდის დაბრუნდები?“ და არ დაუშლია მეფეს ჩემთვის წასვლა და გამიშვა, რაკი მე დრო დავუთქვი.

⁷და ვუთხარი მეფეს: „თუ მეფე ინებებს, წერილები გამატანოს მდინარისგაღმელ განმგებლებთან, რათა მათ გზა მომცენ, ვიდრე იუდას მივაღწევდე.

⁸და ერთი წერილი ასაფთან გამატანოს, სამეფო ტყის მცველთან, რათა მომცეს ხე-ტყე ციხესიმაგრის კარიბჭეებისთვის, რომელიც ღვთის სახლთანაა, და ქალაქის კედლისათვის, და სახლისათვის, რომელშიც მე შევალ.“ და მიბოძა მეფემ, რადგან ღვთის კეთილი ხელი იყო ჩემზე.

⁹და მივედი მდინარისგაღმელ განმგებლებთან და გადავეცი მეფის წერილები. მეფემ მხედარმთავრები და მხედრები გამომაყოლა.

¹⁰და გაიგეს ეს სანბალატ ხორონელმა და ტობიამ, ყამონელმა მოხელემ, და დიდად ეწყინათ, რომ ისრაელის ძეთათვის სიკეთის საძიებლად მოვიდა კაცი.

¹¹და მივედი იერუსალიმში, და ვიყავი იქ სამი დღე.

¹²და ავდექი ღამით რამდენიმე კაცთან ერთად და არავისთვის არ მითქვამს, რისი გაკეთება ჩამიდო ღმერთმა გულში იერუსალიმისათვის, და არავითარი პირუტყვი არ მყოლია თან გარდა იმისა, რომელზეც ვიყავი ამხედრებული.

¹³და გავედი ღამით ნაღვარევის კარიბჭით და გავემართე გველეშაპის წყაროსკენ და სანაგვის კარიბჭისაკენ, და დავათვალიერე იერუსალიმის დარღვეული კედლები, მისი ცეცხლში გადაბუგული კარიბჭეები.

¹⁴და გავიარე წყაროს კარიბჭისა და მეფის აუზისაკენ, თუმცა არ იყო ადგილი, რომ იმ პირუტყვს გაევლო, რომელზეც ვიყავი ამხედრებული.

¹⁵და ასე ავუყევი ღამით ხევს, დავათვალიერე კედელი, უკან გამოვბრუნდი, მივედი ნაღვარევის კარიბჭესთან, და შინ დავბრუნდი.

¹⁶ქალაქის მოხელეებმა არ იცოდნენ, სად დავდიოდი და რას ვაკეთებდი; არც იუდაელებს, არც მღვდლებს, არც დიდებულებს, არც მოხელეებს, არც საქმის მკეთებელთ ჯერ არ ვუმხელდი.

¹⁷და მხოლოდ ვუთხარი: თქვენ ხედავთ-მეთქი, რა უბედურ დღეში ვართ, როგორაა იერუსალიმი მოოხრებული და როგორ არის ცეცხლში დაბუგული მისი კარიბჭენი; წავიდეთ და ავაშენოთ იერუსალიმის კედელი და ნუღარ ვიქნებით ასე შერცხვენილნი.

¹⁸და ვაუწყე მათ ჩემი ღვთის ხელზე, სასიკეთო რომ იყო ჩემთვის, აგრეთვე მეფის სიტყვებზე, მეფეს რომ ჰქონდა ჩემთვის ნათქვამი. და თქვეს: ავდგეთ და ავაშენოთო. და ხელი განიმტკიცეს სასიკეთოდ.

¹⁹და გაიგეს ეს სანბალატ ხორონელმა, ტობიამ, ყამონელმა მოხელემ, და გეშემ არაბმა, და დაგვცინეს, აბუჩად აგვიგდეს და თქვეს: „ამას რას შვრებით? მეფეს უჯანყდებით?“

²⁰და ვუპასუხე მათ: „ცათა ღმერთი შეგვეწევა. და ჩვენ, მისი მსახურნი, ავდგებით და ავაშენებთ! თქვენ კი იერუსალიმში არა გაქვთ წილი, არც უფლება და არც სახსენებელი.“