Read ქართული ბიბლია, სრული ვერსია Ecclesiastes 2 Bible Online

Ecclesiastes 2 - ქართული ბიბლია, სრული ვერსია bible

Ecclesiastes 2

¹ვუთხარი ჩემს თავს: „მოდი, გამოვცდი სიამეს, რათა გავიგო, რა მოაქვს მას.“ მაგრამ ესეც ამაოება იყო.

²სიცილზე ვთქვი: „სისულელეა.“ და სიამეზე: „რის მაქნისია?“

³ვიფიქრე, ღვინით გამეხალისებინა ჩემი სხეული, გონებას კი სიბრძნით ეფხიზლა; უგუნურებაც გამომეცადა, რათა მეხილა, რისი კეთება არის სასიკეთო კაცთათვის ცისქვეშეთში მათი სიცოცხლის დათვლილ დღეებში.

⁴დიდი საქმენი ვქმენ: ავიგე სახლები და გავაშენე ვაზი;

⁵გავიშენე ბაღები და წალკოტები და დავრგე იქ ყოველგვარი ხეხილი.

⁶მოვაწყვე წყალსატევები ნორჩი ტევრების მოსარწყავად.

⁷შევიძინე მონა-მხევალნი და შინ შობილი მონაც მრავლად მყავდა. ცხვარ-ძროხა უფრო მეტი მყავდა, ვიდრე მათ, ვისაც ჩემზე წინ უმეფია იერუსალიმში.

⁸მოვიხვეჭე ოქრო და ვერცხლი და უამრავი განძი ყოველთა მეფეთაგან და მხარეთა. გავიჩინე მგალობლები, კაცნი და ქალნი, და სიამენი ხორციელნი — მშვენიერი ხარჭანი.

⁹და განვდიდდი და გავმდიდრდი, გადავაჭარბე ყველას, ჩემზე ადრე მყოფს იერუსალიმში; და ჩემი სიბრძნეც არ მტოვებდა მე.

¹⁰და რასაც თვალი მომთხოვდა, არაფერზე ვიხევდი უკან; არცერთი სიამე არ მოვაკელი ჩემს გულს, რადგან ხარობდა იგი ჩემი ნაღვაწით, და ეს იყო საზღაური ჩემი შრომისა.

¹¹და გადავხედე ყველა ჩემს საქმეს, რაც გააკეთეს ჩემმა ხელებმა, ყველეფერს, რაც შრომით შევქმენი, და ყოველივე ამაოება და ქარის დევნა იყო, და სარგებელი ვერაფერი დავინახე მზისქვეშეთში.

¹²და ვიწყე განსჯა სიბრძნისა, სიშლეგისა და უგუნურებისა. რა უნდა გააკეთოს კაცმა, ვინც მოვა მეფის შემდგომ? მხოლოდ ის, რაც უკვე გაკეთებულია.

¹³და დავინახე, რომ უპირატესობა აქვს სიბრძნეს სიბრიყვესთან, ისევე როგორც სინათლეს — სიბნელესთან.

¹⁴ბრძენის თვალი მხედველია, ბრიყვი კი სიბნელეში დაეცეცება; თუმცა იმასაც მივხვდი, რომ ერთი ბოლო აქვთ ერთსაც და მეორესაც.

¹⁵და ვუთხარი ჩემს გულს: „რაც ბრიყვს მოელის, მეც იგივე მელის, მაშ რიღასათვის ვიყავი ბრძენი?“ და გულსავე ვუთხარ, რომ ესეც ამაოება ყოფილა;

¹⁶რადგან მარადიული არ იქნება ხსოვნა ბრძენისა, ისევე როგორც ხსოვნა ბრიყვისა; მომავლის დღენი ყველაფერს დავიწყებას აძლევენ. ვაგლახ, რომ ერთნაირად კვდებიან ბრიყვიც და ბრძენიც!

¹⁷და შევიძულე ცხოვრება, რადგან მწუხარე აღმოჩნდა ყველა საქმე, რაც მზისქვეშეთში ხდება, რადგან ყოველივე ამაოებაა და დევნა ქარისა.

¹⁸და შემძულდა მთელი ჩემი ნაღვაწი, რაც ვიღვაწე მზისქვეშეთში, რადგან უნდა დავუტოვო კაცს, რომელიც ჩემს შემდეგ მოვა.

¹⁹ვინ იცის, ბრძენი იქნება ის თუ უგუნური, რომელიც დაეპატრონება მთელ ჩემს ნაღვაწს, ჩემი შრომითა და სიბრძნით რომ მოვიპოვე მზისქვეშეთში. და აჰა, ესეც ამაოებაა.

²⁰და გულგატეხილად შევაქციე ზურგი მთელ ჩემს ნაღვაწს მზისქვეშეთში.

²¹რადგან ისე ხდება, რომ ადამიანი შრომობს ბრძნულად, ცოდნით და ნიჭიერებით, და ნაღვაწი კი სხვას ხვდება წილად, რომელსაც ამაზე არ უშრომია. და ესეც ამაოებაა და დიდი ბოროტება.

²²რადგან რა რჩება ადამიანს მთელი თავისი შრომიდან და თვისი გულისსწრაფვიდან, მზისქვეშეთში რომ იღწვის იგი?

²³დღენი მისნი ტანჯვითაა სავსე, საზრუნავი მისი — წუხილია; ღამითაც არ ისვენებს, უშფოთავს გული. აჰა, ესეც ამაოებაა.

²⁴განა უკეთესი არ არის კაცისთვის, რომ ჭამოს და სვას და დაიტკბოს სული თავისი შრომით? და დავინახე, რომ ესეც ღვთის ხელთაა;

²⁵რადგან ვის შეუძლია ჭამოს და დატკბეს მის გარეშე?

²⁶რადგან ადამიანს, რომელიც კეთილია მის წინაშე, აძლევს ის სიბრძნეს, ცოდნას და სიხარულს; ცოდვილს კი აძლევს საზრუნავს — შეკრიბოს და მოაგროვოს, რათა მისცეს მას, ვინც კეთილია უფლის წინაშე. ესეც ამაოებაა და ქარის დევნა.