Read ქართული ბიბლია, სრული ვერსია Isaiah 14 Bible Online

Isaiah 14 - ქართული ბიბლია, სრული ვერსია bible

Isaiah 14

¹უფალი შეიწყნარებს იაკობს, კვლავ აირჩევს ისრაელს და დააბრუნებს ისრაელიანთ თავიანთ მიწაზე; უცხოტომელნი შეუერთდებიან მათ და იაკობის ძეთ მიეტმასნებიან.

²ხალხები იაკობის ძეთ დააბრუნებენ თავიანთ სამშობლოში, და იქ, უფლის მიწაზე, ისრაელის მოდგმა ამ ხალხს თავის მონებად და მხევლებად აქცევს. დაატყვევებენ ისინი მათ, ვისი ტყვეებიც თავად იყვნენ და იხელმწიფებენ მათზე, ვინც მათ ჩაგრავდნენ.

³და იქნება იმ დღეს, როცა დაგასვენებს უფალი ტანჯვა-წამებისა და შიშისაგან, და მძიმე ჯაფისაგან, რომლითაც დამონებული იყავი,

⁴მაშინ წარმოსთქვამ შენ ამ დამცინავ სიმღერას ბაბილონის მეფეზე და იტყვი: აღარ არის მჩაგვრელი! და, აჰა, ბოლო მისი მრისხანებისა!

⁵გადატეხა უფალმა არგანი ბოროტეულთა, კვერთხი მბრძანებელთა,

⁶რისხვით რომ აყენებდა ხალხებს დარტყმას დარტყმაზე, ერებს რომ სჯიდა განრისხებული, უწყალოდ რომ ავიწროვებდა.

⁷ისვენებს მთელი დედამიწა, მშვიდადაა, მხიარული სიმღერები გაისმის.

⁸კვიპაროსებიც შეგხარიან, ლიბანის კედრები ამბობენ: რაც შენ დაზიანდი, ხის მჭრელი არ გამოჩენილაო აქ.

⁹ქვემოთ შეიძრა შავეთი შენს გამო, რომ შეგეგებოს შენი მისვლისას; შენთვის გამოაღვიძა მიძინებულნი, ქვეყნის ყველა წინამძღოლი; თავიანთი ტახტებიდან წამოაყენა ხალხთა ყველა მეფე.

¹⁰ყველანი მოგიგებენ და გეტყვიან: „ახლა შენც ჩვენსავით უძლური ხარ, ჩვენ დაგვემსგავსე.“

¹¹შავეთში ჩაეშვა შენი დიდება და ჟღერა შენი ებნებისა, შენი საწოლი ჭია-მატლისაა, ჭია-მატლისაა შენი საბანიც.

¹²როგორ ჩამოვარდი ციდან, მთიებო, განთიადის ძევ, მიწას დაენარცხე, ხალხთა მძლეველო!

¹³შენ კი ფიქრობდი: „ზეცაში ავალ, ღმერთის ვარსკვლავებს ზემოთ, მაღლა ავწევ ჩემს ტახტს, და დავჯდები საკრებულო მთაზე, ჩრდილოეთის კიდეებზე.

¹⁴მაღალ ღრუბლებზე ავალ, უზენაესს დავემსგავსები!“

¹⁵მაგრამ შავეთში ხარ ჩაგდებული, იქ, გათხრილ სამარეში.

¹⁶ყველა, ვინც შენ დაგინახავს, დაგაკვირდება და იტყვის: „ნუთუ ეს ისაა, ძრწოლას რომ ჰგვრიდა ქვეყანას, სამეფოებს რომ ანგრევდა?

¹⁷ქვეყნიერება რომ უდაბნოდ აქცია, ქალაქები — ნანგრევებად, ტყვეებს რომ უკან არ აბრუნებდა?“

¹⁸ხალხების ყველა მეფე პატივით განისვენებს, თითოეული თავის სამარხში.

¹⁹შენ კი უსამაროდ ხარ დატოვებული, დაგდებული, როგორც დამპალი ტოტი. შენ წევხარ მკვდრებში, მახვილით აჩეხილთა შორის, რომლებსაც ქვის ორმოებში ყრიან. შენს გვამს ფეხით თელავენ.

²⁰სხვებს დამარხავენ, შენ კი არა, რადგან შენ ააოხრე შენი ქვეყანა, გაწყვიტე შენი ხალხი. ბოროტმოქმედთა თესლი ნუმც მოიხსენება საუკუნოდ.

²¹სასაკლაო გაუმზადეთ მის ძეთ მათი მამების ურჯულოების გამო, თორემ მთელ დედამიწას დაიპყრობენ ისინი და ქვეყანა აივსება მათი ქალაქებით.

²²მე აღვდგები მათ წინააღმდეგ! — ამბობს ცაბაოთ უფალი, — და აღარ დარჩება ბაბილონს აღარც სახელი და აღარც კვალი, აღარც ბავშვები და აღარც მისი მოდგმა! — ამბობს ცაბაოთ უფალი.

²³და ვაქცევ ბაბილონს ზღარბთა სოროებად და ჭაობებად, და განადგურების ცოცხით გამოვხვეტავ! — ამბობს ცაბაოთ უფალი.

²⁴და დაიფიცა ცაბაოთ უფალმა: როგორც მე ჩავიფიქრე, ყველაფერი ისე იქნება, და როგორც მე განვიზრახე, ისე აღსრულდება.

²⁵შევმუსრავ აშურს ჩემს მიწაზე და გავთელავ ჩემს მთებზე! ჩემი ხალხი გადაიგდებს მის უღელს და მისი ტვირთი მათ მხრებს ჩამოეხსნება.

²⁶ესაა განაჩენი, გადაწყვეტილი მთელი ქვეყნის მიმართ და ესაა ხელი, დაღერებული ყველა ხალხებზე.

²⁷ცაბაოთ უფალმა გადაწყვიტა — ვინ დაარღვევს მის გადაწყვეტილებას? დაღერებულია მისი ხელი — ვინ შეაჩერებს მას?

²⁸მეფე ახაზის სიკვდილის წელს იყო ეს წინასწარმეტყველება:

²⁹ნუ გიხარია, ფილისტიმელთა ქვეყანავ, რომ დაიმსხვრა თქვენი მგვემელი კვერთხი! რადგან გველის ფესვიდან გამოვა ასპიტი და მისი ნაყოფი ფრთოსანი გველია.

³⁰ღატაკთა შვილები საზრდოს ჰპოვებენ ჩემს ველზე და ღარიბნი სამშვიდობოს დაიმყუდროვებენ; შიმშილით ამოვწყვეტ შენს ფესვს და მოვსპობ შენს ნატამალს.

³¹მოთქვამდეთ, კარიბჭენო! გოდებდე, ქალაქო! ძრწოდე, ფილისტიმელთა ქვეყანავ! რადგან ჩრდილოეთიდან კვამლი დაიძრა: მეომრები მოდიან და არავინ დატოვებს რიგებს.

³²რას ეტყვიან წარმართთა მაცნეებს? ეტყვიან, რომ უფალმა სიონი დააფუძნა და მასში ჰპოვებენ თავშესაფარს მისი ხალხის ჩაგრულნი.