Read ქართული ბიბლია, სრული ვერსია Isaiah 57 Bible Online

Isaiah 57 - ქართული ბიბლია, სრული ვერსია bible

Isaiah 57

¹კვდება მართალი და არ არის კაცი, გულთან რომ მიიტანოს ეს; მადლის კაცები წარიტაცებიან და არავის ესმის, რომ ბოროტების მიზეზით წარიტაცება მართალი.

²ის გადის სამშვიდობოს; სწორი გზით მავალნი საკუთარ სარეცლებზე დაისვენებენ.

³მოახლოვდით აქ, გრძნეული ქალის ძენო, მრუშისა და მეძავის თესლნო.

⁴ვის დასცინით? ვისზე მოგირღვევიათ პირი, წაგიგრძელებიათ ენა? თქვენ ხომ ცოდვის ძენი ხართ, სიცრუის თესლი!

⁵მუხათა შორის აღგეძვრებათ თქვენი გულისთქმა, ყოველი მწვანე ხის ქვეშ, თქვენს ბავშვებს კი მსხვერპლად სწირავთ კლდეთა ნაპრალებში!

⁶ხევის სიპ ქვებშია შენი წილი, ისინია შენი ხვედრი. სწორედ მათ უღვრიდი შენ საღვრელს, მიართმევდი ძღვენს. როგორ მოვითმინო ეს დამშვიდებით?

⁷მაღალ და აღმართულ მთაზე მოაწყვე შენი საწოლი, იქაც ადიხარ მსხვერპლის შესაწირად.

⁸კარსა და წირთხლებს უკან დასდე შენი სამახსოვრო ნიშნები; რადგან ჩემგან გაიშიშვლე თავი და მაღლა ახვედი, გააფართოვე შენი საწოლი და კავშირი შეჰკარი მათთან, მათი საწოლიც შეიყვარე და იხილე მათი კაცობა.

⁹ეცხადებოდი მეფეს ნელსაცხებლებით პოხილი, და აუხვებდი შენს ნელსაცხებლებს, და გზავნიდი შენს მაცნეებს შორეთამდე და ქვესკნელამდე იმდაბლებდი თავს.

¹⁰შენი გრძელი გზა გქანცავდა, მაგრამ არ გითქვამს: იმედი დავკარგეო; შენს სხეულში სიცოცხლეს გრძნობდი, ამიტომაც არ დაძაბუნდი.

¹¹ვის უფრთხოდი და ვისი შეგეშინდა, როცა მღალატობდი და აღარ გახსოვდი? გულთან რომ არ მიმიტანე? რაკი დიდხანს ვდუმდი, ალბათ ამიტომ არ გეშინოდა ჩემი.

¹²მე გამოვაცხადებ შენს სიმართლეს და შენს საქმეებს, და სიკეთეს არ მოგიტანენ ისინი.

¹³როცა აყვირდები, მაშინ გიშველოს შენი კერპების კრებულმა! მაგრამ მათ ყველას ქარი წაიღებს, მსუბუქი ქროლვაც კი, ჩემი მოიმედე კი დაიმკვიდრებს მიწას, და ჩემს წმიდა მთას დაეპატრონება.

¹⁴და თქვა: „მოასწორეთ, მოასწორეთ, გაამზადეთ გზა, მოაშორეთ დაბრკოლება ჩემი ხალხის გზიდან!“

¹⁵რადგან ასე ამბობს მაღალი და აღზევებული, მარადმსუფევი და წმიდა სახელიანი: „მე ვსუფევ მაღალში და სიწმიდეში, მაგრამ მე ვარ ტანჯულთანაც და სულით გლახაკთანაც, რათა გავაცოცხლო გლახაკთა სული და გავაცოცხლო ტანჯულთა გული.

¹⁶რადგან საუკუნოდ არ ვიდავებ და არც უკუნისამდე ვიმრისხანებ მე, რადგან დაუძლურდება ჩემს წინაშე სული და სამშვინელნი, მე რომ შევქმენი.

¹⁷მათი ანგარების ცოდვის გამო განვრისხდი და ვგვემე ისინი, დავმალე სახე და ვმრისხანებდი; ის კი, განდგომილი, მიდიოდა თვისი გულის გზით.

¹⁸მისი გზები ვიხილე მე, განვკურნავ მას და წავიყვან, ვანუგეშებ და გავამართლებ მგლოვიარეს.

¹⁹და გავაჩენ მათ ბაგეებში ქების სიტყვას. მშვიდობა, მშვიდობა — შორებელსა და ახლობელს! — ამბობს უფალი. — მე განვკურნავ მათ!“

²⁰ბოროტეულნი კი აღელვებულ ზღვას ჰგვანან, რომელიც ვერ ცხრება, და ანთხევს მისი წყალი შლამსა და ტალახს.

²¹„არაა მშვიდობა ბოროტეულთათვის,“ — ამბობს ჩემი ღმერთი.