Read ქართული ბიბლია, სრული ვერსია Ezekiel 20 Bible Online

Ezekiel 20 - ქართული ბიბლია, სრული ვერსია bible

Ezekiel 20

¹და იყო, მეშვიდე წელს, მეხუთე თვის მეათე დღეს, მოვიდნენ კაცები, ისრაელის უხუცესთაგან, რომ შეკითხოდნენ უფალს, და დასხდნენ ჩემს წინ.

²და იყო უფლის სიტყვა ჩემდამი თქმული:

³ადამის ძევ! ელაპარაკე ისრაელის უხუცესებს და უთხარი: ასე თქვა-თქო უფალმა ღმერთმა: ჩემთან მოხვედით საკითხავად? ცოცხალი ვარ მე, თუ გაკითხვინეთ! — ამბობს უფალი ღმერთი. —

⁴განსჯი მათ? განსჯი მათ, ადამის ძევ? მათი მამების სისაძაგლენი აუწყე მათ.

⁵და უთხარი მათ: ასე ამბობს-თქო უფალი ღმერთი: იმ დღეს, როდესაც მე ამოვარჩიე ისრაელი და ხელი აღვმართე იაკობის სახლის მოდგმისთვის, და გამოვეცხადე მათ ეგვიპტის ქვეყანაში, და აღვმართე მათთვის ჩემი ხელი და ვუთხარი, მე ვარ-მეთქი უფალი, თქვენი ღმერთი.

⁶იმ დღეს აღვმართე ჩემი ხელი ფიცით, რომ გავიყვანდი მათ ეგვიპტის ქვეყნიდან იმ ქვეყანაში, რომელიც გამოვძებნე მათთვის, სადაც მოედინება რძე და თაფლი და ქვეყნიერების მშვენება არის.

⁷და ვუთხარი მათ: ყოველმა თქვენგანმა თავიდან მოიშოროს-მეთქი სისაძაგლეები თვალწინ რომ უდგათ და ეგვიპტის კერპებით ნუ შეიბილწებით. მე ვარ უფალი, თქვენი ღმერთი.

⁸მაგრამ ისინი წინ აღმიდგნენ მე და არ ისურვეს ჩემი მოსმენა. არავინ მოიშორა თვალთაგან სისაძაგლეები და ეგვიპტის კერპები არ მიატოვა; და მე ჩავითქვი, გადმომენთხია ჩემი რისხვა და დამესრულებინა ჩემი წყრომა მათზე ეგვიპტის ქვეყანაშივე.

⁹მაგრამ მე ვმოქმედებდი ჩემი სახელის გულისთვის, რათა არ შებღალულიყო ის იმ ხალხების თვალში, რომელთა შორისაც ისინი იყვნენ, რომელთა თვალწინაც გამოვუცხადე მათ, რომ გამოვიყვანდი ეგვიპტის ქვეყნიდან.

¹⁰და მე გამოვიყვანე ისინი ეგვიპტის ქვეყნიდან და მივიყვანე უდაბნოში.

¹¹და მივეცი მათ ჩემი წესები და ჩემი სამართალი გამოვუცხადე, რათა შეესრულებინათ ისინი ადამიანებს და მათი მიხედვით ეცოცხლათ.

¹²და ჩემი შაბათებიც მივეცი მათ, რათა ისინი ყოფილიყო ნიშნად ჩემსა და მათ შორის, რათა სცოდნოდათ, რომ მე ვარ უფალი, მათი განმწმედელი.

¹³მაგრამ ისრაელის სახლი წინ აღმიდგა მე უდაბნოში, ჩემი წესებისამებრ არ იარეს და ჩემი სამართალი შეიზიზღეს, რომელიც უნდა შეესრულებინა ადამიანს და იმით ეცოცხლა. და ჩემი შაბათები შებღალეს მეტისმეტად. და მე ჩავითქვი, გადმომენთხია მათზე უდაბნოში ჩემი რისხვა, რათა ამომეწყვიტა ისინი.

¹⁴მაგრამ ვმოქმედებდი ჩემი სახელის გულისათვის, რათა არ შებღალულიყო იმ ხალხების თვალში, რომელთა თვალწინაც გამოვიყვანე ისინი.

¹⁵და აღვმართე ხელი უდაბნოში მათ წინააღმდეგ და დავიფიცე, რომ არ მივიყვანდი მათ იმ ქვეყანაში, სადაც მოედინება რძე და თაფლი, და ქვეყანა ქვეყნიერების მშვენება არის.

¹⁶რადგან შეიზიზღეს ჩემი სამართალი და ჩემი წესებით არ იარეს და შებღალეს ჩემი შაბათები, რადგან კერპებს მისტიროდა მათი გული.

¹⁷მაგრამ შეიბრალა ისინი ჩემმა თვალმა დასაღუპად და არ მოვსპე უდაბნოში.

¹⁸და მე ვუთხარი მათ ძეებს უდაბნოში: თქვენი მამების წესებით ნუ ივლით, მათი სამართალი არ დაიცვათ და მათი კერპებით თავს ნუ იბილწავთ-მეთქი.

¹⁹მე ვარ უფალი, თქვენი ღმერთი, ჩემი წესებით იარეთ და ჩემი სამართალი დაიცავით, და ის შეასრულეთ-მეთქი.

²⁰ჩემი შაბათები წმიდად დაიცავით და იყოს ისინი ნიშნად მე და თქვენს შორის იმის გასახსენებლად, რომ მე ვარ უფალი, თქვენი ღმერთი.

²¹მაგრამ წინ აღმიდგნენ მე ისრაელიანთა ძენი, ჩემი წესებით არ იარეს და ჩემი სამართალი არ დაიცვეს, არ შეასრულეს ისინი, რომელთა შესრულებითაც ადამიანმა უნდა იცოცხლოს. ჩემი შაბათები შებღალეს და მე ჩავითქვი, გადმომეღვარა მათზე ჩემი რისხვა, დამესრულებინა მათზე ჩემი გულისწყრომა უდაბნოში.

²²მაგრამ მე დავიფიცე და ვმოქმედებდი ჩემი სახელის გულისათვის, რათა არ შებღალულიყო იგი იმ ხალხების თვალში, რომელთა თვალწინაც გამოვიყვანე ისინი.

²³და აღვუმართე მათ ჩემი ხელი უდაბნოში და დავიფიცე, რომ გავფანტავდი მათ წარმართებში და გავფანტავდი ქვეყნებში.

²⁴რადგან ჩემი სამართალი არ შეასრულეს და ჩემი წესები შეიზიზღეს; ჩემი შაბათები შებღალეს და თავიანთი მამების კერპებისკენ ეჭირათ თვალი.

²⁵და თავად მეც მივეცი მათ ცუდი წესები და სამართალი, რითაც ვერ იცოცხლებდნენ,

²⁶და უწმიდურად გამოვაცხადე ისინი თავიანთი მსხვერპლებით (პირველშობილი ყრმების ცეცხლში დაწვით რომ ხდებოდა), რათა გამეჩანაგებინა ისინი, და გაეგოთ, რომ მე ვარ უფალი.

²⁷ამიტომ ელაპარაკე ისრაელის სახლს, ადამის ძევ, და უთხარი მათ: ასე ამბობს-თქო უფალი ღმერთი, რომ თქვენმა მამებმა იმითაც შემბღალეს, რომ ვერაგულად იქცეოდნენ ჩემს მიმართ.

²⁸და მოვიყვანე ქვეყანაში, რომლის მიცემასაც ხელის აპყრობითა და ფიცით შევპირდი, რომ მივცემდი მათ; და მათ კი მოძებნეს ყოველი სამსხვერპლო მაღლობი და ყოველი ხემხვივანი და სწირავდნენ იქ თავიანთ მსხვერპლს, მიჰქონდათ იქ თავიანთი შესაწირავები ჩემს გასარისხებლად, აკმევდნენ იქ კეთილსურნელებებას და უღვრიდნენ იქ თავიანთ საღვრელს.

²⁹და მე ვუთხარი მათ: რა არის ის მაღლობი, სადაც თქვენ დადიხართ-მეთქი? მას შემდეგ დღევანდელ დღემდე იმ ადგილს მაღლობი ეწოდება სახელად.

³⁰და ამიტომ უთხარი ისრაელის სახლს, ასე ამბობს-თქო უფალი ღმერთი: განა თქვენი მამების გზით არ იბილწებით და მათი სისაძაგლეების კვალობაზე არა მრუშობთ?

³¹თქვენი შესაწირავების მოტანით, თქვენს ძეთა ცეცხლში დაწვით არ იბილწებით მთელი თქვენი კერპებითურთ დღემდე? და კიდევ გინდათ, რომ მე გეკითხვინოთ, ისრაელის სახლო? ცოცხალი ვარ მე! — ამბობს უფალი ღმერთი, — თუ გეკითხვინოთ.

³²არ ახდება, რაც თქვენ გუნებაში მოგივიდათ, რომ ამბობთ: ვიქნებით სხვა ხალხებივით, სხვა ქვეყნების ტომებივით ვემსახურებით ხესა და ქვასაო.

³³ცოცხალი ვარ მე! — ამბობს უფალი ღმერთი, — თუ ძლიერი ხელითა და აღმართული მკლავით და რისხვის გადმონთხევით არ ვიმეფო თქვენზე!

³⁴გამოგიყვანთ ძლიერი ხელითა და აღმართული მკლავით ხალხებიდან და შეგკრებთ იმ ქვეყნებიდან, სადაც გაფანტულნი ხართ, გადმოვანთხევ რისხვას,

³⁵და მიგიყვანთ ხალხთა უდაბნოში და განგსჯით იქ პირისპირ.

³⁶როგორც განვსაჯე თქვენი მამები ეგვიპტის ქვეყნის უდაბნოში, ისევე განგსჯით თქვენ! — ამბობს უფალი ღმერთი. —

³⁷და გაგატარებთ კვერთხქვეშ და შეგიყვანთ დათვლილს[5].

³⁸და გამოვყოფ თქვენგან მეამბოხეებსა და ჩემს ურჩებს. მათი ხიზნობის ქვეყნიდან გამოვიყვან, მაგრამ ისრაელის მიწაზე ვერ მივლენ. და მიხვდებით, რომ მე ვარ უფალი!

³⁹და შენ, სახლო ისრაელისა, — ასე ამბობს უფალი ღმერთი, — თითოეული თავის კერპთან წადით და ემსახურეთ მას, და მერე, თუ არ მომისმენთ, ჩემს წმიდა სახელს მეტად ვეღარ შებღალავთ თქვენი შესაწირავებითა და თქვენი კერპებით.

⁴⁰რადგან, ჩემს წმიდა მთაზე, ისრაელის მაღალ მთაზე, — ამბობს უფალი ღმერთი, — უნდა მემსახუროს მთელი ისრაელის სახლი, ყველა ერთობლივ, ვინც კი არის ქვეყანაზე; იქ მოვისურვებ მათ და იქ მოვითხოვ თქვენს შეწირულობებს და პირველნაყოფს თქვენი მოსავლისა ყველა თქვენს სიწმიდეებთან ერთად.

⁴¹კეთილსურნელებად შეგიტკბობთ თქვენ, როდესაც გამოგიყვანთ ხალხებიდან და შეგკრებთ ქვეყნებიდან, რომლებშიც გაიფანტეთ, და ჩემს სიწმიდეს გამოვაჩენ თქვენში ხალხების თვალწინ.

⁴²და მიხვდებით, რომ მე ვარ უფალი, როდესაც მიგიყვანთ თქვენ ისრაელის მიწაზე, ქვეყანაში, რომლის მიცემასაც შევპირდი ხელის აღმართვით თქვენს მამებს.

⁴³და გაიხსენებთ იქ თქვენს გზებს და ყველა თქვენს ნამოქმედარს, რომლითაც შეიბილწეთ, და შეგძაგდებათ თქვენი თავი ყველა იმ სიბოროტის გამო, რაც ჩაიდინეთ.

⁴⁴და მიხვდებით, რომ მე ვარ უფალი, როდესაც მოგექცევით ჩემი სახელის გულისათვის, არა თქვენი ბოროტი გზებისა და თქვენი შერყვნილი ნამოქმედარისამებრ, ისრაელის სახლო! — ამბობს უფალი ღმერთი.

⁴⁵და იყო სიტყვა უფლისა ჩემს მიმართ ნათქვამი:

⁴⁶ადამის ძევ! მიმართე შენი პირი თემანის გზისაკენ და უქადაგე სამხრეთს და იწინასწარმეტყველე სამხრეთის ველის ტყეზე.

⁴⁷და უთხარი სამხრეთის ტყეს: ისმინე სიტყვა უფლისა; ასე ამბობს-თქო უფალი ღმერთი: ცეცხლს შეგინთებ და შეჭამს შენში ყველა ნედლსა და ყველა გამხმარ ხეს. არ ჩაქრება აბრიალებული ალი და გადაიბუგება ყველაფერი სამხრეთიდან ჩრდილოეთამდე.

⁴⁸და იხილავს ყოველი ხორციელი, რომ მე, უფალმა, გავაღვივე ის და არ ჩაქრება!

⁴⁹და მე ვთქვი: „ოჰ, უფალო, ღმერთო! ისინი ამბობენ ჩემზე: ზღაპრებსა ყვებაო?“