Read ქართული ბიბლია, სრული ვერსია Luke 6 Bible Online

Luke 6 - ქართული ბიბლია, სრული ვერსია bible

Luke 6

¹ისე მოხდა, რომ ერთ შაბათს, როდესაც ყანებზე გადიოდა, მისი მოწაფეები წყვეტდნენ თავთავებს, ხელზე იფშვნეტდნენ და ჭამდნენ.

²ფარისეველთაგან ზოგიერთებმა უთხრეს მათ: „რატომ აკეთებთ, რისი გაკეთებაც შაბათს ნებადართული არ არის?“

³მიუგო და უთხრა მათ იესომ: „ნუთუ არ წაგიკითხავთ, რა ქნა დავითმა, როდესაც მოშივდათ მას და მის თანმხლებთ?

⁴როგორ შევიდა ღმერთის სახლში, აიღო და შეჭამა საწინაშეო პურები და მის თანმხლებთაც დაურიგა, რისი ჭამის ნებაც არავის ჰქონდა, გარდა მღვდლებისა?“

⁵და უთხრა მათ: „კაცის ძე არის შაბათის უფალი.“

⁶და მოხდა ისე, რომ სხვა შაბათს შევიდა სინაგოგაში და ასწავლიდა მათ. იყო იქ კაცი, რომელსაც მარჯვენა ხელი გამხმარი ჰქონდა.

⁷მწიგნობარნი და ფარისეველნი უთვალთვალებდნენ მას, — შაბათს თუ განკურნავსო, რათა მიზეზი ეპოვათ მის დასადანაშაულებლად.

⁸მან იცოდა მათი ფიქრები და უთხრა კაცს, რომელსაც ხელი ჰქონდა გამხმარი: „ადექი და გამოდი შუაში!“ ისიც ადგა და დადგა შუაში.

⁹უთხრა მათ იესომ: „გეკითხებით თქვენ: შაბათ დღეს სიკეთის ქმნა ეგების, თუ ბოროტისა? სიცოცხლის ხსნა, თუ დაღუპვა?“

¹⁰და გადახედა ყველას და უთხრა მას: „გაიწოდე ხელი!“ ის ასეც მოიქცა და აღუდგა ხელი.

¹¹ისინი კი მრისხანებით აღივსნენ და ერთმანეთში თათბირობდნენ, რა ექნათ იესოსთვის.

¹²ისე მოხდა, რომ იმ დღეებში წავიდა იგი მთაზე სალოცავად და მთელი ღამე ღმერთის მიმართ ლოცვაში გაატარა.

¹³დღე რომ დადგა, დაუძახა თავის მოწაფეებს და ამოირჩია მათგან თორმეტნი, რომელთაც მოციქულები უწოდა:

¹⁴სიმონი, რომელსაც პეტრე შეარქვა, მისი ძმა ანდრია, იაკობი და იოანე, ფილიპე და ბართლომე,

¹⁵მათე და თომა, იაკობ ალფესი და სიმონი, ზელოტად წოდებული,

¹⁶იუდა იაკობისა და იუდა ისკარიოტელი, რომელიც გამცემი გახდა.

¹⁷და ჩავიდა მათთან ერთად და დადგა დავაკებულ ადგილას. იყო იქ მრავალი მისი მოწაფე და დიდძალი ხალხი იუდეიდან და იერუსალიმიდან, და ტვიროსისა და სიდონის ზღვისპირეთიდან,

¹⁸რომელნიც მოვიდნენ მის მოსასმენად და თავიანთ სნეულებათაგან განსაკურნებლად — უწმიდური სულით გატანჯულნიც — და იკურნებოდნენ.

¹⁹მთელი ხალხი ცდილობდა, შეხებოდა მას, რადგან მისგან ძალა გამოდიოდა და ყველას კურნავდა.

²⁰თვალი მიაპყრო თავის მოწაფეებს და უთხრა: „ნეტარნი ხართ თქვენ, გლახაკნი, რადგან თქვენია ღმერთის სასუფეველი;

²¹ნეტარნი ხართ, ვისაც ახლა გშიათ, რადგან გაძღებით; ნეტარნი ხართ, ვინც ახლა ტირის, რადგან იცინებთ;

²²ნეტარნი ხართ, როდესაც სძულხართ ადამიანებს, როდესაც გაძევებენ და გლანძღავენ, ხოლო თქვენს სახელს დევნიან, როგორც ბოროტებას, კაცის ძის გამო.

²³გაიხარეთ იმ დღეს და ილხინეთ, რადგან, აჰა, დიდია თქვენი საზღაური ცაში, რადგან ასევე ექცეოდნენ წინასწარმეტყველებს მათი მამები.

²⁴მაგრამ, ვაი თქვენ, მდიდრებო, რადგან უკვე მიიღეთ თქვენი ნუგეშისცემა.

²⁵ვაი თქვენ, ვინც ახლა მაძღარნი ხართ, რადგან მოგშივდებათ. ვაი თქვენ, ვინც ახლა იცინით, რადგან იგლოვებთ და იტირებთ.

²⁶ვაი თქვენ, როდესაც ყველა ადამიანი კარგს ილაპარაკებს თქვენზე. ასევე ექცეოდნენ ცრუწინასწარმეტყველებს მათი მამები.

²⁷ხოლო თქვენ, ვინც მისმენთ, გეტყვით: გიყვარდეთ თქვენი მტრები და სიკეთე უყავით თქვენს მოძულეებს.

²⁸აკურთხეთ თქვენი მაწყევრები და ილოცეთ თქვენს შეურაცხმყოფელთათვის.

²⁹ვინც ლოყაში გაგარტყამს, მეორეც მიუშვირე. ვინც მოსასხამს გართმევს, პერანგსაც ნუ დაუკავებ.

³⁰ყველას, ვინც გთხოვს, მიეცი, და ვინც გამოგართმევს, უკან ნუღარ მოსთხოვ.

³¹როგორც თქვენ გინდათ, რომ მოგექცნენ ადამიანები, თქვენც ისევე მოექეცით მათ.

³²თუ თქვენი მოყვარულნი გეყვარებათ, თქვენთვის რა მადლია? რადგან ცოდვილთაც უყვართ თავიანთი მოყვარულნი.

³³თუ სიკეთეს გაუკეთებთ თქვენს კეთილისმყოფელთ, თქვენთვის რა პატივია? ცოდვილნიც ასევე იქცევიან.

³⁴თუ სესხს აძლევთ იმას, ვისი იმედიც გაქვთ, რომ უკან დაგიბრუნებთ, ეს რა მადლია? ცოდვილებიც ასესხებენ ცოდვილებს, რომ დაიბრუნონ იმდენივე.

³⁵ხოლო თქვენ გიყვარდეთ თქვენი მტრები, სიკეთე უყავით და გაასესხეთ და ნურაფერს მოელით, და დიდი იქნება თქვენი საზღაური: უზენაესის ძენი იქნებით, რადგან იგი კეთილია უმადურთა და ბოროტთა მიმართ.

³⁶იყავით მოწყალენი, ისევე როგორც თქვენი მამაა მოწყალე.

³⁷ნუ განსჯით და არ განისჯებით; ნუ განკიცხავთ და არ განიკიცხებით; მიუტევეთ და მოგეტევებათ.

³⁸მიეცით და თქვენც მოგეცემათ: კარგი საწყაო, დატკეპნილი, გატენილი და პირთამდე სავსე, მოგეცემათ თქვენსავე კალთაში. რადგან რომელი საწყაოთიც მიუწყავთ, იმავეთი მოგეწყვებათ.“

³⁹უთხრა მათ იგავიც: „განა შეუძლია ბრმას ბრმის მეგზურობა? განა ორივენი ორმოში არ ჩაცვივდებიან?

⁴⁰არ არის მოწაფე მოძღვარზე მეტი, ხოლო განსწავლული იქნება, როგორც მისი მოძღვარი.

⁴¹რად უყურებ წველს შენი ძმის თვალში, საკუთარ თვალში კი დირეს ვერ ამჩნევ?

⁴²როგორ ეუბნები შენს ძმას: ‘ძმაო, შენი თვალიდან წველი ამომაღებინე,’ საკუთარ თვალში კი დირეს ვერ ხედავ? თვალთმაქცო, ჯერ შენი თვალიდან ამოიღე დირე და მერე დაინახავ, როგორ უნდა ამოუღო შენს ძმას თვალიდან წველი.

⁴³რადგან არ არსებობს კარგი ხე, ცუდი ნაყოფი რომ მოისხას, არც ცუდი ხე — კარგი ნაყოფი რომ მოისხას.

⁴⁴რადგან ყოველი ხე თავისი ნაყოფით იცნობა: ხომ ვერ მოკრეფენ ეკალზე ლეღვს და ვერც მაყვლის ბუჩქებზე — ყურძენს.

⁴⁵კეთილ კაცს თავისი გულის კეთილი საუნჯიდან სიკეთე გამოაქვს, ბოროტ კაცს კი ბოროტისგან — ბოროტი, რადგან გულის სავსებისაგან მეტყველებს მისი პირი.

⁴⁶რატომ მეძახით: ‘უფალო, უფალო,’ და იმას კი არ აკეთებთ, რასაც გეუბნებით?

⁴⁷ყველა, ვინც ჩემთან მოდის და ჩემს სიტყვებს ისმენს და ასრულებს, მინდა გიჩვენოთ, ვის ჰგავს ის.

⁴⁸იგი ჰგავს სახლის მშენებელ კაცს, რომელმაც ამოთხარა, ჩააღრმავა და კლდეზე დადო საძირკველი. წყალდიდობისას მდინარე ეკვეთა იმ სახლს და ძვრა ვერ უყო, რადგან კარგად იყო ნაშენები.

⁴⁹ხოლო ვინც ისმენს და არ ასრულებს, იგი ჰგავს კაცს, რომელმაც უსაძირკვლოდ ააშენა მიწაზე სახლი და როდესაც მდინარე ეკვეთა, მყისვე დაინგრა, და დიდი იყო იმ სახლის დაქცევა.“