Read ქართული ბიბლია, სრული ვერსია Deuteronomy 32 Bible Online

Deuteronomy 32 - ქართული ბიბლია, სრული ვერსია bible

Deuteronomy 32

¹„ისმინე, ცაო, რას ვამბობ! ისმინოს მიწამ სიტყვანი ჩემი პირისა!

²წვიმასავით წამოვა ჩემი სწავლება, ნამივით დაეპკურება ჩემი ნათქვამი, როგორც ისხარი მდელოზე და როგორც თქეში ბალახზე.

³ვადიდებ უფლის სახელს! დიდება მიაგეთ ჩვენს ღმერთს!

⁴სალი კლდეა იგი; სრულყოფილია საქმენი მისნი, და სამართლიანია ყოველი მისი გზა; სარწმუნოა ღმერთი და არაა მასში უსამართლობა; მართალი და წრფელია იგი;

⁵შესცოდეს მას, მისმა ბიწიერმა შვილებმა. გარყვნილი და გზასაცდენილი მოდგმაა ის!

⁶ასე მიუზღავ უფალს, ბრიყვო და უგუნურო ხალხო? ის ხომ მამაა შენი, შენი გამჩენი, შენ ხომ მან შეგქმნა და დაგამყარა!

⁷გაიხსენე გარდასული დღეები და გონებით გადახედე წინა თაობათა წლებს. ჰკითხე მამაშენს და გიამბობს; შენს უხუცესთ და ისინი გეტყვიან.

⁸როცა უზენაესი სამკვიდროებს უნაწილებდა ხალხებს, როცა მან დააცალკევა ადამის ძენი, საზღვრები დაუდგინა ხალხებს ისრაელიანთა რიცხვისამებრ.

⁹რადგან უფლის წილი მისი ხალხია. იაკობი სამემკვიდრო ხვედრია მისი.

¹⁰უდაბურ ქვეყანაში იპოვა უფალმა ეს ხალხი, გადახრუკულ ტრამალზე. თავს ევლებოდა იგი, თვალისჩინივით უფრთხილდებოდა მას;

¹¹როგორც ორბი ფხიზლობს თავის ბუდეზე, თავს დაჰბრუნავს მართვეებს, ფრთებს შლის, ზედ ისხამს მათ და ატარებს თავისი ფრთებით,

¹²ასე ატარებდა მათ უფალი — მარტო! უცხო ღმერთები არ ჰყოლია გვერდით.

¹³მან დაუმორჩილა მათ იმ ქვეყნის მთა-ბარი და კვებავდა მინდვრის ნაყოფით; პიტალო კლდეებიდან თაფლით და სალი კლდეებიდან ზეთით კვებავდა;

¹⁴ასმევდა ძროხის რძის ნაღებსა და ცხვრის რძეს, აჭმევდა ნასუქალ ბატკნებს, ბაშანურ ვერძებს და ვაცებს, ყუათიან პურს. და ღვინოს სვამდი, ყურძნის სისხლს.

¹⁵გასუქდა იეშურუნი და მოჰყვა ტლინკვას. გათქვირდა, ჩამრგვალდა და დაივიწყა ღმერთი, თავისი შემოქმედი, მოიძულა თავისი გადარჩენის ბურჯი.

¹⁶შური აღუძრეს მას უცხო ღმერთებით, სისაძაგლეებით განარისხეს იგი:

¹⁷დემონებს — ცრუღმერთს — სწირავენ მსხვერპლს, და არა თავის ღმერთს, არამედ ღმერთებს, რომელთაც არ იცნობდნენ, ახლებს, ახალმოსულთ, რომელთა შიში არ ჰქონია თქვენს მამა-პაპას.

¹⁸კლდე, შენ რომ გაგაჩინა, აღარ გახსოვს, და დაივიწყე ღმერთი, შენი შემოქმედი.

¹⁹დაინახა უფალმა, და რისხვით მოიძულა თავისი ძენი და ასულნი.

²⁰და თქვა: ‘დავუმალავ ჩემს სახეს და ვნახავ, რა ბოლო ექნებათ, რადგან უკუღმართი თაობაა ის, ძენი, რომლებშიც არ არის ერთგულება;

²¹მათ განმარისხეს თავისი არაღმერთით და გამამწარეს თავიანთი ამაოებით; და მეც განვარისხებ მათ არახალხით, უგუნური ხალხით გავამწარებ მათ.

²²რადგან ცეცხლი გაჩაღდა ჩემი მრისხანებით და გიზგიზებს ჯოჯოხეთის ქვესკნელამდე, ნთქავს დედამიწას და მის ნაყოფს, და ბუგავს მთათა საფუძვლებს.

²³თავზე დავატეხ მათ უბედურებას, მათზე გავცვეთ ჩემს ისრებს.

²⁴დაძაბუნდებიან შიმშილით, შთაინთქმებიან ციებ-ცხელებითა და მომსვრელი სენით. მხეცის ეშვს მივუშვებ მათზე, და გესლით სავსე მიწის ქვეწარმავალთ.

²⁵გარეთ მახვილმა მოსრას, შინ — ძრწოლამ ჭაბუკნი, ქალწულნი, ძუძუთა ყმაწვილნი, ჭაღარა მოხუცები.

²⁶და ვთქვი: გავფანტავ-მეთქი მათ, წავშლი კაცთა მოდგმიდან მათ სახსენებელს,

²⁷მტრის ღვარძლს რომ არ ვერიდებოდე, რომ მისი წინაღმდგომნი არ გაკადნიერდნენ და არ თქვან: დიდია ჩვენი ძალა, უფალს არ გაუკეთებიაო ეს ყველაფერი.’

²⁸რადგან ისრაელიანთ განსჯა აღარ აქვთ.

²⁹სიბრძნე რომ ჰქონოდათ, მიხვდებოდნენ ამას, განჭვრეტდნენ თავიანთ ბოლოს.

³⁰ერთი როგორ განდევნის ათასს და ორნი როგორ გააქცევენ ათი ათასს? თუ მათმა კლდემ არ გაწირა, თუ უფალმა არ ჩაუგდო ხელში?

³¹რადგან მათი კლდე არ ჰგავს ჩვენს კლდეს. და თავად ჩვენი მტრები განსჯიან ამას.

³²რადგან სოდომის ვენახებიდანაა მათი ვაზი, და გომორადანაა მათი ლერწი; მათი ყურძენი ნაღველივითაა და მწარეა მისი მტევანი.

³³მათი ღვინო გველეშაპის გესლია და ასპიტთა უკურნებელი გესლი.

³⁴ის ხომ ჩემთანაა დამარხული, ჩემს საგანძურებშია დაბეჭდილი,

³⁵მე მივაგებ შურს, მე მივუზღავ, როცა წაიფორხილებენ, რადგან ახლოა მათი დაღუპვის დღე, ისწრაფვის მათი ბედისწერა.

³⁶რადგან თავად უფალი განიკითხავს თავის ერს და შეიწყალებს თავის მსახურთ, როცა დაინახავს, რომ ღონე მიხდილი აქვთ და აღარ არის აღარც მონა, აღარც აზატი.

³⁷და იტყვის იგი: ‘სად არიან მათი ღმერთები, კლდე, რომლითაც ისინი სასოობდნენ?

³⁸რომლებიც ჭამდნენ მათ მსხვერპლთა ლურთებს და სვამდნენ მათი ზედაშეს ღვინოს? აბა, ადგნენ და მოგეშველონ, მფარველად გაგიხდნენ!

³⁹იხილეთ ახლა, რომ მე ვარ ერთი, და არ არის სხვა ღმერთი, ჩემს გარდა! მე ვკლავ და ვაცოცხლებ, მე ვგმირავ და ვკურნავ, და ვერავინ დაიხსნის ჩემი ხელიდან.

⁴⁰რადგან ხელს აღვმართავ ზეცისკენ და ვამბობ: მე ცოცხალი ვარ უკუნისამდე!

⁴¹როცა გავლესავ ჩემს ელვარე მახვილს და ხელს მივყოფ განკითხვას, ჩემს მტრებს შურს მივაგებ და ჩემს მოძულეებს მივუზღავ.

⁴²სისხლით დავათრობ ჩემს ისრებს, გაძღება ხორცით ჩემი მახვილი, დახოცილთა და ტყვეთა სისხლით, მტრის მთავართა თავებით.’

⁴³წარმართნო, ადიდეთ მისი ერი; რადგან აიღებს თავის მონათა სისხლს, და შურს მიაგებს თავის მტრებს, და შეუნდობს თავის მიწას და თავის ერს.“

⁴⁴და მივიდა მოსე და წარმოთქვა ამ სიმღერის ყოველი სიტყვა მათ გასაგონად. და მასთან იყო იესო,[6] ნავეს ძე.

⁴⁵და როცა დაასრულა მოსემ ყოველი ამ სიტყვის წარმოთქმა მთელი ისრაელის მიმართ,

⁴⁶კვლავ უთხრა მათ: „გულში ჩაიბეჭდეთ ყოველი სიტყვა, რომელსაც მე გიმოწმებთ დღეს, რათა უბრძანოთ თქვენს ძეებს, რომ დაიცვან და შეასრულონ ამ რჯულის ყოველი სიტყვა.

⁴⁷რადგან ეს არ არის ფუჭი სიტყვა თქვენთვის, არამედ ეს არის თქვენი სიცოცხლე და ამით იდღეგრძელებთ იმ მიწაზე, რომლის დასამკვიდრებლადაც გადადიხართ იორდანეზე.“

⁴⁸და ელაპარაკა უფალი მოსეს იმავე დღეს და უთხრა:

⁴⁹„ადი ყაბარიმის მთებში — ნებოს მთაზე, რომელიც მოაბის ქვეყანაშია, იერიხოს პირდაპირ, და გადახედე ქანაანის ქვეყანას, რომელსაც სამფლობელოდ ვაძლევ ისრაელიანთ.

⁵⁰და მოკვდი მთაზე, რომელზეც ახვალ, და შეეძინე შენს ერს, როგორც მოკვდა აარონი, შენი ძმა, ჰორის მთაზე, და შეეძინა თავის ერს,

⁵¹იმის გამო, რომ მიმტყუნეთ ისრაელიანთა შორის, მერიბათ-კადეშის წყლებთან, ცინის უდაბნოში, იმის გამო, რომ არ მომეპყარით, როგორც წმიდას ისრაელის ძეთა შორის.

⁵²რადგან შორიდან დაინახავ ქვეყანას, იქ კი ვერ შეხვალ, იმ ქვეყანაში, რომელსაც მე ვაძლევ ისრაელიანთ.“