Read სბს–სტოკჰოლმი 2001 ნეემია 2 Bible Online

ნეემია 2 - სბს–სტოკჰოლმი 2001 bible

ნეემია 2

¹და ერთხელ, ნისანის თვეში, ართახშასთა მეფის მეფობის მეოცე წელს, მოართვეს მას ღვინო. და ავიღე ეს ღვინო და დავუსხი მეფეს; და თითქოს არ ვიყავი მწუხარე მის წინაშე,

²მაგრამ მკითხა მეფემ: “რატომა გაქვს სახე სევდიანი, ავად რომ არა ხარ? ეს სხვა რა უნდა იყოს, თუ არა სევდა გულისა?” და ძალზე შევშინდი.

³და ვუთხარი მეფეს: “იცოცხლოს მეფემ უკუნისამდე! როგორ არ მექნება სახე სევდიანი, როცა ქალაქი, სადაც ჩემი მამების საფლავები მეგულება, დანგრეულია და კარიბჭენი მისი ცეცხლშია დაბუგული?”

⁴და მითხრა მეფემ: “რას ითხოვ?” და ვილოცე ცათა ღვთის მიმართ

⁵და ვუთხარი მეფეს: “თუ მეფე ინებებს და, თუ შენმა მსახურმა მადლი ჰპოვა შენს წინაშე, მაშინ გამიშვი იუდაში, ჩემი მამების საფლავთა ქალაქში, და ხელახლა გავაშენებ მას.”

⁶და მითხრა მეფემ, რომელსაც დედოფალიც ეჯდა გვერდით: “რამდენი ხანი მოუნდები ამას და როდის დაბრუნდები?” და მოეწონა მეფეს ჩემი გაგზავნა და გამიშვა, და მე დავუთქვი დრო.

⁷და ვუთხარი მეფეს: “თუ მეფე ინებებს, წერილები გამატანოს მდინარისგაღმელ განმგებლებთან, რათა მათ გზა მომცენ, ვიდრე იუდას ქვეყანაში მივიდოდე.

⁸და ერთი წერილი ასაფთან გამატანოს, სამეფო ტყის მცველთან, რათა მომცეს ხე-ტყე ციხე-სიმაგრის კარიბჭეებისათვის, რომელიც ღვთის სახლთანაა და ქალაქის კედლისათვის და სახლისათვის, რომელშიც შევალ.” და მიბოძა მეფემ, რადგან ღვთის კეთილი ხელი იყო ჩემზე.

⁹და მივედი მდინარისგაღმელ განმგებლებთან და გადავეცი მეფის წერილები. მეფემ მხედარმთავრები და მხედრები გამომაყოლა.

¹⁰და გაიგეს ეს სანბალატ ხორონელმა და ტობიამ, ყამონელმა მოხელემ, და დიდად ეწყინათ, რომ ისრაელის ძეთათვის სიკეთის საძიებლად მოვიდა კაცი.

¹¹და მივედი იერუსალიმში, და ვიყავი იქ სამი დღე.

¹²და ავდექი ღამით რამდენიმე კაცთან ერთად და არავისთვის არ მითქვამს, რისი გაკეთება ჩამიდო ღმერთმა გულში იერუსალიმისათვის, და არავითარი პირუტყვი არ მყოლია თან გარდა იმისა, რომელზეც მე ვიჯექი.

¹³და გავედი ღამით ხევის კარიბჭით და გავემართე გველეშაპის წყაროსა და სანაგვის კარიბჭისაკენ, და დავათვალიერე იერუსალიმის დარღვეული კედლები, მისი ცეცხლში გადაბუგული კარიბჭეები.

¹⁴და გავიარე წყაროს კარიბჭისა და მეფის აუზისაკენ, თუმცა არ იყო ადგილი, რომ იმ პირუტყვს გაევლო, რომელზეც ვიჯექი.

¹⁵და ასე ავუყევი ღამით ხევს, დავათვალიერე კედელი, უკან გამოვბრუნდი, მივედი ხევის კარიბჭესთან, და შინ დავბრუნდი.

¹⁶ქალაქის მოხელეებმა არ იცოდნენ, სად დავდიოდი და რას ვაკეთებდი; არც იუდაელებს, არც მღვდლებს, არც დიდებულებს, არც მოხელეებს, არც საქმის მკეთებელთ ჯერ არ ვუმხელდი.

¹⁷და მხოლოდ ვუთხარი: “თქვენ ხედავთ, რა უბედურ დღეში ვართ, როგორაა იერუსალიმი მოოხრებული და როგორ არის ცეცხლში დაბუგული მისი კარიბჭენი; წავიდეთ და ავაშენოთ იერუსალიმის კედელი და ნუღარ ვიქნებით ასე შერცხვენილნი.

¹⁸და ვაუწყე მათ ჩემი ღვთის ხელზე, სასიკეთო რომ იყო ჩემთვის, აგრეთვე მეფის სიტყვებზე, მეფეს რომ ჰქონდა ჩემთვის ნათქვამი. და თქვეს: “ავდგეთ და ავაშენოთ!” ხელი განიმტკიცეს სასიკეთოდ.

¹⁹და გაიგეს ეს სანბალატ ხორონელმა, ტობიამ, ყამონელმა მოხელემ, და გეშემ არაბმა, და დაგვცინეს, აბუჩად აგვიგდეს და თქვეს: “ამას რას შვრებით? მეფეს უჯანყდებით?”

²⁰და ვუპასუხე მათ და ვუთხარი: “ღმერთი ზეცათა, ის შეგვეწევა ჩვენ. და ჩვენ, მსახურნი მისი, ავდგებით და ავაშენებთ! თქვენ არა გაქვთ წილი, მოწყალება და სახსენებელი იერუსალიმში!”