Read სბს–სტოკჰოლმი 2001 იობი 31 Bible Online

იობი 31 - სბს–სტოკჰოლმი 2001 bible

იობი 31

¹“აღთქმა დავუდე ჩემს თვალებს, რომ ქალწულისთვის არ შემეხედა.

²და რა არის ღვთის წილხვედრი მაღლიდან, ან სამკვიდრო ყოვლადძლიერისა ზესკნელიდან?

³განა დაღუპვა არ არის უკეთურისათვის, და ავბედობა ბოროტმოქმედთათვის?

⁴განა არ ხედავს ის ჩემს გზებს, და არ ითვლის ყოველ ჩემს ნაბიჯს?

⁵თუ სიცრუით მევლოს და სამზაკვროდ ამჩქარებოდეს ფეხი,

⁶ამწონოს მე მართალ სასწორზე და გაიგოს ღმერთმა ჩემი უმწიკვლოება.

⁷თუ გზიდან გადაეხვიოს ჩემს ტერფს, ან თვალებს აჰყოლოდეს ჩემი გული, და ბიწი მოსცხებოდეს ჩემს ხელებს,

⁸მაშინ, დაე, მე ვთესო და სხვამ ჭამოს, და ამოიძირკვოს ჩემი მონაგარი.

⁹თუ ჩემი გული ოდესმე ცდუნებულიყოს დედაკაცივით, და ჩემი მოყვასის კართან მეთვალთვალოს,

¹⁰მაშინ სხვას უფქვას ჩემმა ცოლმა, და სხვებმა ჩაიმუხლონ მასზე.

¹¹რადგან ეს მრუშობაა და სამსჯავრო დანაშაული.

¹²რადგან ის ცეცხლი იქნებოდა აბადონამდე მშთანთქმელი, და ჩემი მოსავალის ფესვებამდე ჩამყოლი.

¹³თუ ოდესმე ჩემი მსახურისა და მხევლისთვის სამართალზე უარი მეთქვას, როცა დავა ჰქონიათ ჩემთან,

¹⁴მაშინ რაღა ვქნა, როცა ღმერთი აღდგება? როცა მომკითხავს, რა პასუხი გავცე?

¹⁵განა მან, ვინც დედის მუცელში შემქმნა, მანვე არ შექმნა იგი? განა ჩვენ ერთმა ღმერთმა არ გამოგვსახა საშოში?

¹⁶თუ ოდესმე უარი მეთქვას ღატაკთა სათხოვარზე, ან ქვრივის თვალები გამეწბილებინოს,

¹⁷ან თუ ჩემი პურის ლუკმა მარტოს მეჭამოს და ობლისათვის არ გამეყოს,

¹⁸რადგან ყრმობიდანვე ისე იზრდებოდა ჩემთან, როგორც მამასთან, და დედაჩემის მუცლიდანვე ვუძღვებოდი მას;

¹⁹თუ მენახოს მომაკვდავი უსამოსლოდ ან გლახაკი უმოსასხამოდ,

²⁰და მის საზარდულს არ დაველოცე და არ გამთბარიყო ჩემი ცხვრის მატყლით,

²¹თუ ობოლზე ხელი აღმემართოს, როცა კარიბჭესთან ჩემს შემწეს დავინახავდი,

²²მაშინ ბეჭს მოსწყდეს ჩემი მხარი და მკლავი იდაყვში გადამიტყდეს!

²³რადგან მაშინებს ღვთის რისხვა და მის სიმძიმეს ვერ გავუძლებ.

²⁴განა მიმიჩნევია ოქრო ჩემს სასოდ, ან ბაჯაღლო ოქრო იმედად დამისახავს?

²⁵განა გამიხარია იმით, რომ დიდძალი სიმდიდრე მაქვს? რომ ჩემმა ხელმა ბევრი მოიხვეჭა?

²⁶თუ დამენახოს მზე ან მთვარე დიდებულად მოარული,

²⁷და იდუმალ ცდუნებულიყოს ჩემი გული და ჩემს ბაგეებს ჩემი ხელისთვის ეკოცნოს,

²⁸ესეც სამსჯავრო დანაშაული იქნებოდა, რადგანაც მაღლა ღვთის უარმყოფელი ვიქნებოდი.

²⁹განა გამხარებია ჩემი მოძულის უბედურება? ან მიზეიმია მის ცუდ ამბავზე?

³⁰არ ჩამიდენინებია ცოდვა ჩემი სასისთვის, და წყევლით არ უთხოვია დაღუპვა მისი სულისა.

³¹განა არ უთქვამთ ჩემი კარვის კაცებს: ‘ვინ არ გამძღარა მისი ხორცით?’

³²მწირს გარეთ არ გაუთევია, კარი ღია მქონდა მგზავრისთვის.

³³განა დამიფარავს ჩემი დანაშაული ადამივით, რომ უბეში შემემალა ჩემი შეცოდება?

³⁴რადგან მზარავდა ხალხის სიმრავლე და საგვარეულოს ზიზღი მაშინებდა, ვდუმდი და კარში არ გავდიოდი.

³⁵ნეტავ ვინმე მომისმენდეს მე! აჰა, ესაა ჩემი ნიშანი! ყოვლადძლიერმა პასუხი გამცეს! ნეტავ საჩივრის წიგნი მომცა, ჩემი მოშუღლის ხელით ნაწერი!

³⁶განა მას ზურგით არ ვატარებდი? გვირგვინივით შემოვიხვევდი,

³⁷მოვახსენებდი ჩემს ყოველ ნაბიჯს, და როგორც მთავარს, ვეახლებოდი.

³⁸თუ ჩემზე ჩემს მიწას დაეჩივლოს და ხნულები ატირებულიყვნენ,

³⁹თუ მუქთად მეჭამოს მისი მოსავალი ან მის მეპატრონეთა სული შემეწუხებინოს,

⁴⁰მაშინ ნაცვლად ხორბლისა ეკალი ამოვიდეს, და ნაცვლად ქერისა - ღვარძლი!” ამით დასრულდა იობის სიტყვები.