Read სბს–სტოკჰოლმი 2001 ესაია 57 Bible Online

ესაია 57 - სბს–სტოკჰოლმი 2001 bible

ესაია 57

¹იღუპება მართალი და არ არის კაცი, გულთან მიმტანი, და მადლის კაცები წაყვანილნი არიან. არავის ესმის, რომ ბოროტების გამოა წაყვანილი მართალი.

²ის შედის მშვიდობაში, განისვენებს თავის სარეცელზე, ვინც დადის თავის სწორ გზაზე.

³“მოახლოვდით აქ, გრძნეული ქალის ძენო, თესლო მრუშისა და მეძავისა.

⁴ვის დასცინით? ვისზე მოგირღვევიათ პირი, იგრძელებთ ენას? თქვენ ხომ დანაშაულის შვილები ხართ, სიცრუის თესლი?

⁵მუხებში, ყოველი აყვავებული ხის ძირას აღგზნებულნი, ხევებში და კლდეთა ნაპრალების ძირში ბავშვების მხოცველნი?

⁶ხევის სიპებშია შენი წილი, ისინია შენი ხვედრი. მათთვისაც უღვრიდი შენ საღვრელს, მიართმევდი ძღვენს. დავწყნარდები მე ამით?

⁷მაღალ და აღმართულ მთაზე მოაწყვე შენი საწოლი, იქაც ადიხარ მსხვერპლის შესაწირად.

⁸და კარებს უკან და წირთხლს უკან დასდე შენი სამახსოვრო ნიშნები; რადგან გამშორდი შენ და აღზევდი, ფართე ჰყავი შენი საწოლი და კავშირი დაამყარე მათთან, მათი საწოლიც შეიყვარე და იხილე მათი კაცობა.

⁹ეცხადებოდი მეფეს ზეთით გაპოხილი, და აუხვებდი შენს ნელსაცხებლებს, და გზავნიდი შენს მაცნეებს შორეთამდე და შავეთამდე მდაბლდებოდი.

¹⁰შენს გრძელ გზაზე იღლებოდი, მაგრამ არ გითქვამს: ‘ფუჭიაო!’ შენს ხელში სიცოცხლეს პოულობდი, ამიტომ არ ძაბუნდებოდი.

¹¹ვის უფრთხოდი და ვისი გეშინოდა, როცა მომატყუე და არ გამიხსენე? გულთან არ მიიტანე? რომ ვდუმდი დიდხანს, ამიტომ არ გეშინოდა ჩემი?

¹²მე გამოვაცხადებ შენს სიმართლეს და შენს საქმეებს, და სარგებლობას არ მოგიტანენ.

¹³როცა აყვირდები, გიშველოს შენი კერპების კრებულმა! მაგრამ მათ ყველას ქარი წაიღებს, ქროლვა გააქანებს, ჩემი მოიმედე კი დაიმკვიდრებს მიწას, და ჩემს წმიდა მთას დაეპატრონება.”

¹⁴და თქვა: “მოასწორეთ, მოასწორეთ, გაამზადეთ გზა, მოაშორეთ დაბრკოლება ჩემი ხალხის გზიდან!”

¹⁵რადგან განდიდებული და ამაღლებული ამბობს ასე, მარადმყოფი და რომლის სახელი წმიდაა: “მაღალ და წმიდა ადგილზე ვდგავარ მე, მაგრამ შემუსვრილთან და სულით თვინიერთან, რათა გამოაცოცხლოს თვინიერთა სული, და გამოაცოცხლოს შემუსვრილთა გული.

¹⁶რადგან საუკუნოდ არ ვიდავებ და არც უკუნისამდე ვიმრისხანებ მე, რადგან დაუძლურდება ჩემს წინაშე სული და სამშვინელნი, მე რომ შევქმენი.

¹⁷მისი სიხარბის ცოდვის გამო განვრისხდი და დავცხე მას, დავმალე სახე და ვმრისხანებდი, ის კი, განდგომილი, დადიოდა თვისი გულის გზით.

¹⁸მისი გზები ვიხილე მე, მაგრამ განვკურნავ მას და წავიყვან, ვანუგეშებ და გავამართლებ მის მგლოვიარეთ

¹⁹და გავაჩენ ბაგეთა ნაყოფს: მშვიდობა, მშვიდობა შორებელს და ახლობელს,” - ამბობს უფალი, - “და განვკურნავ მას!”

²⁰ბოროტეულნი კი ზღვასავით ბობოქრობენ, როცა ვერ ცხრება, და ანთხევს მისი წყალი შლამსა და ტალახს.

²¹“არაა მშვიდობა, - ამბობს ჩემი ღმერთი, - ბოროტეულთათვის!”.