Read სბს–სტოკჰოლმი 2001 მათეს სახარება 22 Bible Online

მათეს სახარება 22 - სბს–სტოკჰოლმი 2001 bible

მათეს სახარება 22

¹და მიუგო იესომ ისევ იგავით და უთხრა მათ:

²“ცათა სასუფეველი ჰგავს მეფეკაცს, რომელმაც თავის ძეს ქორწილი გადაუხადა.

³გაგზავნა თავისი მონები ქორწილში მოწვეულთა დასაძახებლად, მაგრამ მათ არ ისურვეს მოსვლა.

⁴კვლავ გაგზავნა სხვა მონები და უთხრა: ‘უთხარით მოწვეულებს: აჰა, მოვამზადე ჩემი სერობა, ჩემი ხარები და ნასუქალი პირუტყვი დაკლულია, ყველაფერი მზად არის, გვეწვიეთ ქორწილში!’

⁵მაგრამ მათ ყური არ უგდეს და ზოგი თავის ყანაში წავიდა, ზოგი თავის სავაჭრო საქმეზე.

⁶სხვებმა კი შეიპყრეს მისი მონები, შეურაცხყვეს და დახოცეს.

⁷ეს რომ მეფემ გაიგო, განრისხდა, გაგზავნა თავისი ლაშქარი და ამოჟლიტა ის კაცისმკვლელნი, მათი ქალაქი კი ცეცხლს მისცა.

⁸მაშინ უთხრა მან თავის მონებს: ‘ეს ქორწილი მზად არის, მაგრამ მოწვეულები არ იყვნენ ღირსნი.

⁹ამიტომ გადით გზაჯვარედინებზე და ყველა, ვინც შემოგხვდეთ, მოიწვიეთ ქორწილში.’

¹⁰და გავიდნენ მონები გზებზე და შეკრიბეს ყველა, ვინც კი შემოხვდათ, ბოროტი თუ კეთილი, და საქორწილო დარბაზი აივსო სტუმრებით.

¹¹როცა მეფე შევიდა სტუმრების სანახავად და დაინახა იქ კაცი, რომელსაც საქორწილო სამოსელი არ ეცვა,

¹²უთხრა მას: ‘მეგობარო, აქ როგორ შემოხვედი, საქორწილო სამოსელი რომ არ გაცვია?’ ის კი დუმდა.

¹³მაშინ უთხრა მეფემ თავის მსახურებს: ‘გაუკარით მაგას ხელ-ფეხი და გადააგდეთ გარესკნელის ბნელში. იქ იქნება მოთქმა და კბილთა ღრჭენა.’

¹⁴ვინაიდან წვეული ბევრია, რჩეული კი ცოტა.”

¹⁵მაშინ ფარისევლები წავიდნენ და მოითათბირეს, როგორ დაეჭირათ იგი სიტყვაში.

¹⁶და მიუგზავნეს მას თავისი მოწაფეები ჰეროდიანებთან ერთად და უთხრეს: “მოძღვარო, ვიცით რომ ჭეშმარიტი ხარ, ჭეშმარიტებით ასწავლი ღვთის გზას და არავის ერიდები, რადგან არ უყურებ კაცთა გარეგნობას.

¹⁷ჰოდა, გვითხარი ჩვენ: როგორ ფიქრობ, უნდა ვაძლიოთ ხარკი კეისარს თუ არა?”

¹⁸იესომ იცოდა რა მათი მზაკვრობა, უთხრა მათ: “რატომ მცდით, თვალთმაქცნო?

¹⁹მიჩვენეთ სახარკო მონეტა.” და მიუტანეს მას დინარი.

²⁰უთხრა მათ: “ვისია ეს სახე და წარწერა?”

²¹უთხრეს მას: “კეისრისა!” მაშინ უთხრა მათ: “მიეცით კეისრისა კეისარსა და ღვთისა - ღმერთსა!”

²²ეს რომ გაიგონეს, გაუკვირდათ, მიატოვეს იგი და წავიდნენ.

²³იმ დღეს მივიდნენ მასთან სადუკეველნი, რომელნიც ამბობდნენ, აღდგომა არ არსებობსო, და ჰკითხეს მას:

²⁴“მოძღვარო, მოსემ თქვა: თუ ვინმე უშვილოდ მოკვდეს, მისმა ძმამ უნდა შეირთოს მისი ცოლი და აღუდგინოსო თესლი თავის ძმას.

²⁵ჩვენთან შვიდი ძმა იყო. პირველმა შეირთო ცოლი და მოკვდა. შთამომავალი არ ჰყავდა და თავისი ცოლი ძმას დაუტოვა.

²⁶ასევე მეორემაც, მესამემაც, მეშვიდემდე.

²⁷ყველას შემდეგ ქალიც მოკვდა.

²⁸ჰოდა, აღდგომას იმ შვიდიდან ვისი ცოლი იქნება იგი? ის ხომ ყველას ჰყავდა.”

²⁹მიუგო იესომ და უთხრა მათ: “ცდებით, ვინაიდან არც წერილები იცით და არც ღვთის ძალა.

³⁰ვინაიდან აღდგომისას არც ცოლს ირთავენ, არც თხოვდებიან, არამედ არიან, როგორც ანგელოზები ცაში.

³¹ხოლო მკვდართა აღდგომაზე ნუთუ არ წაგიკითხავთ ღვთისაგან თქვენთვის თქმული:

³²‘მე ვარ ღმერთი აბრაამისა, ღმერთი ისაკისა და ღმერთი იაკობისა?’ ღმერთი მკვდრებისა კი არაა, არამედ ცოცხლებისა.”

³³ესმოდა ეს ხალხს და უკვირდა მისი მოძღვრება.

³⁴როცა ფარისევლებმა გაიგეს, სადუკეველები გააჩუმაო, ერთად შეიკრიბნენ.

³⁵ერთმა მათგანმა, რჯულის მცოდნემ, გამოსაცდელად ჰკითხა მას:

³⁶“მოძღვარო, რომელი მცნებაა დიდი რჯულში?”

³⁷მან უთხრა მას: “‘შეიყვარე უფალი, ღმერთი შენი, მთელი შენი გულით, მთელი შენი სულით და მთელი შენი გონებით.’

³⁸ეს არის პირველი და დიდი მცნება.

³⁹და მეორე ამის მსგავსი: ‘შეიყვარე მოყვასი შენი, როგორც თავი შენი.’

⁴⁰ამ ორ მცნებაზე ჰკიდია მთელი რჯული და წინასწარმეტყველნი.”

⁴¹როცა ფარისევლები შეიკრიბნენ, იესომ ჰკითხა მათ:

⁴²“რას ფიქრობთ თქვენ ქრისტეზე? ვისი ძეა იგი?” მათ უთხრეს: “დავითისა.”

⁴³უთხრა მათ: “აბა როგორღა უწოდებს დავითი სულში მას უფალს, როცა ამბობს:

⁴⁴‘უთხრა უფალმა ჩემს უფალს: დაჯექი ჩემს მარჯვნივ, ვიდრე დავამხობდე შენს მტრებს შენს ფერხთა კვარცხლბეკად’?

⁴⁵თუ დავითი უფალს უწოდებს მას, მისი ძე როგორღაა?”

⁴⁶ვერავინ შეძლო მისთვის სიტყვის მიგება. იმ დღიდან მოკიდებული კითხვას ვეღარავინ უბედავდა.