Read სბს–სტოკჰოლმი 2001 ლუკას სახარება 17 Bible Online

ლუკას სახარება 17 - სბს–სტოკჰოლმი 2001 bible

ლუკას სახარება 17

¹უთხრა თავის მოწაფეებს: “შეუძლებელია არ მოვიდეს ცდუნებები, მაგრამ ვაი მას, ვისი მეშვეობითაც მოვა.

²მისთვის უმჯობესი იქნებოდა წისქვილის ქვა დაეკიდათ კისერზე და ზღვაში გადაეგდოთ, ვიდრე ერთი ამ მცირეთაგანი ეცდუნებინა.

³ფრთხილად იყავით: თუ შენმა ძმამ შეგცოდოს, გაუწყერი მას. თუ მოინანიოს, მიუტევე.

⁴დღეში შვიდჯერ რომ შეგცოდოს და შვიდჯერვე მოიქცეს და გითხრას, ვინანიებო, მიუტევე.”

⁵უთხრეს მოციქულებმა უფალს: “მოგვიმატე რწმენა.”

⁶თქვა უფალმა: “მდოგვის მარცვლისოდენა რწმენაც რომ გქონდეთ და უთხრათ ამ ლეღვის ხეს: აღმოიფხვერი და ზღვაში გადაინერგეო, გაგიგონებდათ.

⁷რომელიმე თქვენგანს მონა რომ ჰყავდეს - მხვნელი ანდა მწყემსი, მინდვრიდან დაბრუნებისას ნუთუ ეტყვის: წადი ჩქარა, სუფრას მიუჯექიო?

⁸განა არ ეტყვის: მომიმზადე ვახშამი და სარტყელშემორტყმული მემსახურე, ვიდრე ვჭამ და ვსვამ, მერე კი შენც ჭამე და სვიო?

⁹ნუთუ მადლობას ეტყვის მონას იმისათვის, რომ მისი ბრძანება შეასრულა? არა მგონია.

¹⁰ასევე თქვენც, როცა შეასრულებთ ყველაფერს, რაც ნაბრძანები გქონდათ, თქვით: უბრალო მონები ვართ, რადგან გავაკეთეთ ის, რაც უნდა გაგვეკეთებინა.”

¹¹ერთხელ იერუსალიმს მიმავალმა სამარიასა და გალილეას შორის გაიარა.

¹²ერთ სოფელში რომ შედიოდა, ათი კეთროვანი კაცი შემოხვდა, რომლებიც მოშორებით გაჩერდნენ.

¹³ხმა აღიმაღლეს და ამბობდნენ: “შეგვიწყალე, იესო მოძღვარო!”

¹⁴ისინი რომ დაინახა, უთხრა: “წადით, ეჩვენეთ მღვდლებს.” როგორც კი წავიდნენ, განიწმიდნენ.

¹⁵ერთი მათგანი, რომ დაინახა განვიკურნეო, მობრუნდა და მაღალი ხმით ადიდებდა ღმერთს.

¹⁶პირქვე დაემხო მის ფერხთით და მადლი შესწირა. ის კაცი სამარიელი იყო.

¹⁷მიუგო იესომ და თქვა: “ნუთუ ათივენი არ განიწმიდნენ? ცხრა სადღა არის?

¹⁸როგორ მოხდა, რომ უცხოტომელის გარდა არავინ დაბრუნდა ღვთის სადიდებლად?”

¹⁹უთხრა მას: “ადექი და წადი! შენმა რწმენამ გიხსნა.”

²⁰ჰკითხეს მას ფარისევლებმა: “როდის მოვა ღვთის სასუფეველი?” მიუგო და უთხრა მათ : “ღვთის სასუფეველი არ მოვა თვალსაჩინოდ.

²¹არც იტყვიან: აგერ, აქ არისო, ან: აგერ, იქ არისო. ვინაიდან, აჰა, თვითონ თქვენშია ღვთის სასუფეველი.”

²²უთხრა მოწაფეებს: “დადგება დღეები, როცა ინატრებთ, თუნდაც ერთი დღით იხილოთ ძე კაცისა და ვერ იხილავთ.

²³გეტყვიან: აგერ, აქ არისო, ან: აგერ, იქ არისო. ნუ წახვალთ და ნუ გაედევნებით.

²⁴ვინაიდან, როგორც ელვა ელავს ცის ერთი კიდიდან და ანათებს მეორე კიდემდე, ასევე იქნება ძე კაცისა თავის დღეს.

²⁵ოღონდ თავდაპირველად მისი ხვედრია მრავალი ტანჯვის ატანა და უარყოფა ამ მოდგმის მიერ.

²⁶და როგორც ნოეს დღეებში იყო, ასევე იქნება კაცის ძის დღეებშიც:

²⁷ჭამდნენ, სვამდნენ, ცოლს ირთავდნენ, თხოვდებოდნენ იმ დღემდე, ვიდრე ნოე კიდობანში შევიდოდა. მერე მოვიდა წარღვნა და ყველა დაღუპა.

²⁸ისევე, როგორც ლოტის დროს იყო: ჭამდნენ, სვამდნენ, ყიდდნენ, ყიდულობდნენ, რგავდნენ და აშენებდნენ.

²⁹ხოლო იმ დღეს, როცა ლოტი სოდომიდან გავიდა, ცეცხლმა და გოგირდმა იწვიმა ზეციდან და ყველა დაღუპა.

³⁰ასევე იქნება იმ დღესაც, როცა ძე კაცისა გამოჩნდება.

³¹იმ დღეს, ვინც ერდოზე იქნება, ხოლო მისი ნივთები სახლში, ნუ ჩამოვა ასაღებად; ვინც ყანაში იქნება, უკან ნუ გაბრუნდება.

³²გაიხსენეთ ლოტის ცოლი.

³³ვინც ცდილობს თავისი სული შეინარჩუნოს, დაღუპავს მას. ხოლო ვინც დაღუპავს თავის სულს, შეინარჩუნებს მას.

³⁴თქვენ გეუბნებით: იმ ღამეს ორნი იქნებიან ერთ საწოლზე: ერთს წაიყვანენ და მეორე დარჩება.

³⁵ორნი დაფქვავენ ერთად: ერთს წაიყვნენ, მეორე დარჩება.

³⁶ორნი იქნებიან მინდორში: ერთს წაიყვანენ, მეორე დარჩება.”

³⁷მიუგეს და უთხრეს მას: “სად, უფალო?” ხოლო მან უთხრა მათ: “ლეში სადაც არის, იქ მოგროვდებიან ორბები.”