Read სბს–სტოკჰოლმი 2001 ლუკას სახარება 18 Bible Online

ლუკას სახარება 18 - სბს–სტოკჰოლმი 2001 bible

ლუკას სახარება 18

¹უთხრა მათ იგავი იმის შესახებ, რომ ყოველთვის უნდა ილოცონ და არ მობეზრდეთ.

²თქვა: “ერთ ქალაქში იყო ერთი მსაჯული, ღვთისა არ ეშინოდა და ხალხისა არ რცხვენოდა.

³იმავე ქალაქში ცხოვრობდა ერთი ქვრივი. მივიდა მასთან და უთხრა: ‘დამიცავი ჩემი მოქიშპისაგან.’

⁴დიდხანს უარობდა. მერე თავისთვის თქვა: ‘მართალია, ღვთისა არ მეშინია და ხალხისა არ მრცხვენია,

⁵მაგრამ, რაკი ეს ქვრივი მოსვენებას არ მაძლევს, დავიცავ, რომ აღარ მოვიდეს და თავი არ მომაბეზროს.’”

⁶თქვა უფალმა: “გესმით, რას ამბობს უსამართლო მსაჯული?

⁷განა ღმერთი არ დაიცავს თავის რჩეულთ, რომელნიც დღედაღამ მას შეღაღადებენ, და არ იქნება სულგრძელი მათდამი?

⁸თქვენ გეუბნებით: მალე დაიცავს მათ. მაგრამ, როცა ძე კაცისა მოვა, ნეტა ჰპოვებს ამქვეყნად რწმენას?”

⁹ზოგიერთებს, ვისაც სჯეროდა, რომ მართალნი იყვნენ, სხვებს კი ამცირებდნენ, უთხრა ეს იგავი:

¹⁰“ორი კაცი შევიდა ტაძარში სალოცავად - ერთი ფარისეველი და მეორე მებაჟე.

¹¹ფარისეველი იდგა და თავისთვის ლოცულობდა: ‘გმადლობ, შენ, ღმერთო, რომ არა ვარ, როგორც სხვა ადამიანები არიან - მძარცველები, უსამართლონი, მრუშნი, ან როგორც ეს მებაჟეა.

¹²კვირაში ორჯერ ვმარხულობ და მეათედს ვიძლევი ყოველი ჩემი შენაძენიდან.’

¹³ხოლო მებაჟე მოშორებით იდგა და ვერც კი ბედავდა, რომ ცისკენ აღეპყრო თვალი. მკერდში მჯიღს იცემდა და ამბობდა: ‘ღმერთო, შემიწყალე მე, ცოდვილი.’

¹⁴თქვენ გეუბნებით: ეს უფრო გამართლებული წავიდა შინ, ვიდრე იგი, ვინაიდან ყველა, ვინც თავს აიმაღლებს, დამდაბლდება, და ვინც თავს დაიმდაბლებს, ამაღლდება.”

¹⁵მოუყვანეს მას ყრმებიც, რომ შეხებოდა მათ. ეს რომ მოწაფეებმა დაინახეს, აჩერებდნენ მათ.

¹⁶იესომ დაუძახა მათ და თქვა: “გამოუშვით ბავშვები და ხელს ნუ უშლით ჩემთან მოსასვლელად, ვინაიდან მაგათნაირებისაა ღვთის სასუფეველი.

¹⁷ჭეშმარიტად გეუბნებით თქვენ: ვინც ისე არ მიიღებს ღვთის სასუფეველს, როგორც ბავშვი, ვერ შევა შიგ.”

¹⁸ჰკითხა მას ერთმა მთავართაგანმა და უთხრა: “კეთილო მოძღვარო, რა ვქნა, რომ საუკუნო სიცოცხლე დავიმკვიდრო?”

¹⁹უთხრა მას იესომ: “რატომ მიწოდებ მე კეთილს? არავინ არის კეთილი, გარდა ერთი ღვთისა.

²⁰იცი მცნებანი: არ იმრუშო, არ მოკლა, არ მოიპარო, არ იყო ცრუმოწმე, პატივი ეცი შენს მამას და დედას.”

²¹მან თქვა: “ყოველივე ამას ჩემი სიჭაბუკიდანვე ვიცავდი.”

²²ეს რომ მოისმინა, იესომ უთხრა: “ერთიღა გაკლია: რაც გაქვს, ყველაფერი გაყიდე და მიეცი ღარიბებს, და გექნება საუნჯე ზეცაში. მოდი და გამომყევი.”

²³ამის გაგონებაზე იგი დაღონდა, რადგან ძალიან მდიდარი იყო.

²⁴შეხედა მას იესომ და თქვა: “რაოდენ ძნელია სიმდიდრის მქონეთა შესვლა ღვთის სასუფეველში!

²⁵ვინაიდან უმალ აქლემი გაძვრება ნემსის ყუნწში, ვიდრე მდიდარი შევა ღვთის სასუფეველში.”

²⁶მსმენელებმა თქვეს: “ვიღას შეუძლია გადარჩენა?”

²⁷მან თქვა: “კაცთათვის შეუძლებელი ღვთისთვის შესაძლებელია.”

²⁸თქვა პეტრემ: “აჰა, ჩვენ ყველაფერი მივატოვეთ და შენ გამოგყევით.”

²⁹მან უთხრა მათ: “ჭეშმარიტად გეუბნებით თქვენ: არავინ არის, რომ ღვთის სასუფევლის გულისათვის დატოვოს სახლი ან ცოლი, ან მშობლები, ან ძმები, ან შვილები,

³⁰და ახლავე არ მიიღოს მრავალგზის მეტი, ხოლო მომავალში - საუკუნო სიცოცხლე.”

³¹წაიყვანა თავისი თორმეტი მოწაფე და უთხრა მათ: “აჰა, ავდივართ იერუსალიმს და აღსრულდება წინასწარმეტყველთა ყოველი დაწერილი კაცის ძეზე.

³²რადგან წარმართებს გადაეცემა, შეაგინებენ, შეურაცხყოფენ, შეაფურთხებენ,

³³გაშოლტავენ, მოკლავენ და მესამე დღეს აღდგება.”

³⁴მათ კი აქედან ვერაფერი გაიგეს და ეს სიტყვა დაფარული იყო მათთვის და ვერ ხვდებოდნენ ნათქვამს.

³⁵იერიხოს რომ მიუახლოვდნენ, ვიღაც ბრმა იჯდა გზაზე და მოწყალებას ითხოვდა.

³⁶გამვლელი ხალხის ხმა გაიგონა და იკითხა: “რა ამბავია?”

³⁷უთხრეს: იესო ნაზარეველი მოდისო.

³⁸მაშინ მან დაიყვირა: “იესო, დავითის ძეო, შემიწყალე!”

³⁹წინ მიმავალნი გაუწყრნენ, რომ გაეჩუმებინათ, მაგრამ ის კიდევ უფრო აყვირდა: “დავითის ძეო, შემიწყალე!”

⁴⁰შეჩერდა იესო და ბრძანა, მასთან მოეყვანათ. როცა იგი მიუახლოვდა, ჰკითხა:

⁴¹“რა გინდა, რომ გაგიკეთო?” უთხრა: “უფალო, რომ თვალი ამეხილოს.”

⁴²იესომ უთხრა მას: “აახილე! შენმა რწმენამ გიხსნა შენ.”

⁴³და იმწამსვე აეხილა. მიჰყვებოდა მას და ადიდებდა ღმერთს. მთელი ხალხი ხედავდა ამას და აქებდა ღმერთს.