Read სბს–სტოკჰოლმი 2001 ლუკას სახარება 19 Bible Online

ლუკას სახარება 19 - სბს–სტოკჰოლმი 2001 bible

ლუკას სახარება 19

¹შევიდა და გაიარა იერიხოზე.

²და აჰა, იყო კაცი ვინმე, სახელად ზაქე - მებაჟეთა უფროსი და მდიდარი.

³სურდა მას იესოს ხილვა, რომ გაეგო, ვინ იყო იგი, მაგრამ ვერ შეძლო ხალხის სიმრავლის გამო, ვინაიდან ტანად დაბალი იყო.

⁴წინ გაიქცა და ლეღვის ხეზე ავიდა, რათა დაენახა, რადგან იესოს აქეთ უნდა გამოევლო.

⁵იმ ადგილას რომ მივიდა, იესომ აიხედა მაღლა და უთხრა: “ზაქე, ჩამოდი სწრაფად, დღეს შენს სახლში უნდა დავრჩე.”

⁶სწრაფად ჩამოვიდა და სიხარულით მიიღო იგი.

⁷ვინც კი დაინახა, ყველანი ბუზღუნს მოჰყვნენ და ამბობდნენ: ცოდვილ კაცთან შევიდაო.

⁸ზაქე წამოდგა და უთხრა უფალს: “აჰა, უფალო, ჩემი ქონების ნახევარს ღარიბებს მივცემ და, თუ ვინმესთვის რამე გამომიძალავს, ოთხმაგად მივაგებ.”

⁹უთხრა მას იესომ: “დღეს მოხდა ამ სახლის ხსნა, რაკი ისიც აბრაამის ძეა.

¹⁰რადგან ძე კაცისა მოვიდა დაკარგულის მოსაძებნად და სახსნელად.”

¹¹როცა ისინი ისმენდნენ ამას, მან დაურთო იგავი, რადგან ახლოს იყო იერუსალიმთან და მათ ეგონათ, უეცრივ გამოჩნდებოდა ღვთის სასუფეველი.

¹²ამის გამო თქვა: “ერთი დიდგვაროვანი კაცი წავიდა შორეულ ქვეყანაში, რომ მეფობა მიეღო და უკან დაბრუნებულიყო.

¹³დაუძახა თავის ათ მონას, მისცა ათი მნა და უთხრა: ვიდრე დავბრუნდებოდე, ივაჭრეთო.

¹⁴მაგრამ მის მოქალაქეებს სძულდათ იგი და უკან ელჩობა დაადევნეს და დააბარეს: ‘არა გვსურს, რომ მაგან იმეფოს ჩვენზე’.

¹⁵როცა მეფობა მიიღო და უკან დაბრუნდა, ბრძანა მისთვის მოეგვარათ ის მონები, რომლებსაც ვერცხლი მისცა, რათა გაეგო, ვინ რა ივაჭრა.

¹⁶მოვიდა პირველი და უთხრა: ‘ბატონო, შენმა მნამ ათი მნა მოიგო’.

¹⁷უთხრა მას: ‘კარგი, კეთილო მონავ, რაკი მცირედზე ერთგული იყავი, ათ ქალაქზე გქონდეს ხელმწიფება’.

¹⁸მოვიდა მეორე და უთხრა: ‘ბატონო, შენმა მნამ ხუთი მნა მოიტანა’.

¹⁹მასაც უთხრა: ‘შენც ხუთ ქალაქზე იყავ’.

²⁰მესამე მოვიდა და უთხრა: ‘ბატონო, აჰა, შენი მნა, რომელიც ხელსახოცში მქონდა გამოკრული,

²¹ვინაიდან შემეშინდა, რადგან სასტიკი ხარ: იღებ, რაც არ დაგიდია, და იმკი, რაც არ დაგითესავს’.

²²უთხრა მას: ‘შენივე პირით განგიკითხავ, ბოროტო მონავ. იცოდი, რომ სასტიკი კაცი ვარ: ვიღებ, რაც არ დამიდია, და ვიმკი, რაც არ დამითესია.

²³აბა, რაღატომ არ გაუშვი ჩემი ვერცხლი ბრუნვაში, რომ დაბრუნებულს სარგებლითურთ მიმეღო?’

²⁴და იქ მდგომთ უთხრა: ‘წაართვით ამას ის ერთი მნა და მიეცით ათი მნის მქონეს’.

²⁵მათ უთხრეს: ‘უფალო, მას ათი მნა აქვს’.

²⁶‘გეუბნებით თქვენ, რომ ყოველ მქონეს მიეცემა, ხოლო უქონელს ისიც წაერთმევა, რაცა აქვს.

²⁷ხოლო ჩემი მტრები, რომლებსაც არ სურდათ, რომ მათზე მემეფა, მომგვარეთ აქ და დახოცეთ ჩემს წინაშე.’”

²⁸თქვა ეს და წინ წავიდა იერუსალიმში ასასვლელად.

²⁹როცა მიუახლოვდა ბეთბაგეს და ბეთანიას, მთას, რომელსაც ზეთისხილის მთა ეწოდება, მიავლინა ორი მოწაფე.

³⁰უთხრა მათ: “წადით მეზობელ სოფელში. რომ შეხვალთ, იპოვით დაბმულ ჩოჩორს, რომელზეც ჯერ კაცი არ მჯდარა. აუშვით და მოიყვანეთ.

³¹თუ ვინმემ გკითხოთ, რატომ უშვებთო, ასე უთხარით: უფალს სჭირდება-თქო.”

³²წავიდნენ წარგზავნილები და იპოვეს, როგორც მან უთხრა.

³³და როცა ჩოჩორს უშვებდნენ, მისმა პატრონებმა უთხრეს: “რატომ უშვებთ ამ ჩოჩორს?”

³⁴მათ თქვეს: “იმიტომ, რომ უფალს სჭირდება.”

³⁵მიჰგვარეს იგი იესოს, ტანისამოსი დააფინეს ჩოჩორს და ზედ შესვეს იესო.

³⁶როცა იგი მიდიოდა, ხალხი თავის ტანისამოსს გზაზე უფენდა.

³⁷როცა ზეთისხილის მთის დაღმართს მიუახლოვდა, მოწაფეთა მთელმა სიმრავლემ სიხარულით იწყო ხმამაღლა ღვთის ქება-დიდება ყველა სასწაულისათვის, რაც მათ იხილეს.

³⁸ამბობდნენ: “კურთხეულია უფლის სახელით მომავალი მეფე! მშვიდობა ცაზე და დიდება მაღალთა შინა!”

³⁹ხალხიდან ზოგიერთმა ფარისეველმა უთხრა მას: “მოძღვარო, გაუწყერი შენს მოწაფეებს.”

⁴⁰მან მიუგო და უთხრა: “თქვენ გეუბნებით, ესენი რომ დადუმდნენ, ქვები იღაღადებენ.”

⁴¹როცა მიუახლოვდა და დაინახა ქალაქი, ატირდა მის გამო.

⁴²და თქვა: “ნეტავ ამ დღეს მაინც გცოდნოდა, რაც სამშვიდობოა შენთვის, მაგრამ ახლა ეს დაფარულია შენს თვალთაგან.

⁴³რადგან დაგიდგება დღეები, როცა მტრები შენს წინააღმდეგ აღმართავენ ზვინულს, შემოგერტყმიან და შეგავიწროებენ ყოველი მხრიდან.

⁴⁴მიწასთან გაგასწორებენ შენ და შენს შვილებს შენში. ქვას ქვაზე აღარ დატოვებენ შენში, რადგან ვერ გაიგე შენი მოხედვის ჟამი.”

⁴⁵შევიდა ტაძარში და დაიწყო მოვაჭრეთა გამორეკვა.

⁴⁶უთხრა მათ: “დაწერილია: ‘ჩემი სახლი სამლოცველო სახლი უნდა იყოს.’ თქვენ კი ავაზაკთა ბუნაგად აქციეთ იგი.”

⁴⁷და ასწავლიდა ყოველდღე ტაძარში. ხოლო მღვდელმთავარნი, მწიგნობარნი და ერისმთავარნი ცდილობდნენ მის დაღუპვას.

⁴⁸მაგრამ ვერაფერი მოიგონეს, რა უნდა ექნათ, რადგან მთელი ხალხი მოუშორებლად უსმენდა მას.