Read სბს–სტოკჰოლმი 2001 ლუკას სახარება 22 Bible Online

ლუკას სახარება 22 - სბს–სტოკჰოლმი 2001 bible

ლუკას სახარება 22

¹ახლოვდებოდა პასექად წოდებული უფუარობის დღესასწაული.

²და დაეძებდნენ მას მღვდელმთავარნი და მწიგნობარნი, რომ როგორმე მოეკლათ იგი, მაგრამ ხალხისა ეშინოდათ.

³შევიდა სატანა იუდაში, ისკარიოტელად წოდებულში, რომელიც ერთი თორმეტთაგანი იყო.

⁴წავიდა, ელაპარაკა მღვედლმთავრებსა და მცველთა უფროსებს, როგორ მიეცა მათთვის იესო.

⁵მათ გაუხარდათ და დათანხმდნენ, მიეცათ მისთვის ვერცხლი.

⁶მანაც აღუთქვა და ეძებდა მარჯვე შემთხვევას, რომ ხალხის დაუსწრებლად მიეცა იგი მათთვის.

⁷დადგა უფუარობის დღე, როცა უნდა დაკლულიყო პასექი.

⁸მიავლინა პეტრე და იოანე და უთხრა: “წადით, მოამზადეთ ჩვენთვის პასექი, რომ ვჭამოთ.”

⁹მათ უთხრეს მას: “სად გინდა, რომ მოვამზადოთ?”

¹⁰მან უთხრა მათ: “აჰა, ქალაქში შესვლისას შემოგხვდებათ კაცი, რომელსაც წყალი მიაქვს კოკით. მიჰყევით მას იმ სახლამდე, სადაც შევა,

¹¹და უთხარით სახლის პატრონს: მოძღვარი გეუბნება: სად არის სასტუმრო ოთახი, რომ ჩემს მოწაფეებთან ერთად ვჭამოო პასექი?

¹²ის გიჩვენებთ დიდ მოფარდაგებულ ზემოთვალს. იქ მოამზადეთ.”

¹³წავიდნენ და იპოვეს, როგორც მან უთხრა, და მოამზადეს პასექი.

¹⁴როცა მოაღწია ჟამმა, დაჯდა იგი და მოციქულებიც მასთან ერთად.

¹⁵უთხრა მათ: “სურვილით მსურდა თქვენთან ერთად მეჭამა ეს პასექი ჩემი ტანჯვის წინ.

¹⁶რადგან გეუბნებით თქვენ, რომ აღარ ვჭამ მას, ვიდრე არ აღსრულდება ღვთის სასუფეველში.”

¹⁷აიღო სასმისი, მადლი შესწირა და უთხრა მათ: “მიიღეთ და გაიყავით ერთმანეთს შორის.

¹⁸რადგან გეტყვით თქვენ: ამიერიდან აღარ შევსვამ ვაზის ნაყოფისგან, ვიდრე არ მოვა ღვთის სასუფეველი.”

¹⁹აიღო პური, მადლი შესწირა, დატეხა, დაურიგა მათ და უთხრა: “ეს ჩემი სხეულია, რომელიც თქვენთვის მიეცემა. ეს გააკეთეთ ჩემს მოსაგონებლად.”

²⁰ასევე აიღო სასმისი სერობის შემდეგ და თქვა: “ეს სასმისი არის ახალი აღთქმა ჩემს სისხლში, თქვენთვის რომ იღვრება.

²¹და აჰა, ჩემი გამცემის ხელი ჩემთან ერთად არის ამ სუფრაზე;

²²რადგან ძე კაცისა მიდის განჩინებისამებრ, მაგრამ ვაი იმ კაცს, ვის მიერაც გაიცემა იგი.”

²³და მათ დაიწყეს ერთმანეთის გამოკითხვა: რომელი მათგანი გააკეთებდა ამას.

²⁴ასევე იყო დავა მათ შორის: რომელი მათგანი უნდა ჩათვლილიყო დიდად.

²⁵მან კი უთხრა მათ: “ხალხთა მეფეები ბატონობენ მათზე და მათი ხელმწიფენი მწყალობლებად იწოდებიან.

²⁶თქვენ კი ასე როდი ხართ. თქვენს შორის უფროსი უმცროსივით იყოს, ხოლო ვინც უფროსობს - მსახურივით.

²⁷ვინაიდან ვინ არის უფრო დიდი: მეინახე თუ მსახური? განა მეინახე არა? მე კი თქვენ შორის ვარ, როგორც მსახური,

²⁸თქვენ კი ისინი ხართ, რომელნიც ჩემთან დარჩით ჩემს განსაცდელში.

²⁹მეც ისევე აღგითქვით, როგორც მე აღმითქვა ჩემმა მამამ სასუფეველი,

³⁰რომ ჭამოთ და სვათ ჩემს სუფრაზე ჩემს სასუფეველში და დასხდეთ ტახტებზე ისრაელის თორმეტი ტომის განსაკითხავად.”

³¹თქვა უფალმა: “სიმონ, სიმონ! აჰა, სატანამ გამოგითხოვათ თქვენ, რომ ხორბალივით გაგცხრილოთ.

³²მაგრამ მე ვილოცე შენთვის, რომ არ დაილიოს შენი რწმენა და, როცა კვლავ მოიქცევი, გაამხნევე შენი ძმები.”

³³მან კი უთხრა მას: “უფალო, შენთან მე მზად ვარ საპყრობილეშიც წამოვიდე და სასიკვდილოდაც,”

³⁴ხოლო მან თქვა: “შენ გეუბნები, პეტრე, მამალი არ იყივლებს დღეს, სანამ სამჯერ არ უარყოფ, რომ მიცნობ.”

³⁵უთხრა მათ: “როცა ქისის, გუდის და ფეხსაცმლის გარეშე გგზავნიდით, რაიმე გაკლდათ?” თქვეს: არაფერიო.

³⁶უთხრა მათ: “ახლა კი, ვისაც ქისა აქვს, აიღოს, ასევე გუდა. ხოლო ვისაც არა აქვს, თავისი ტანსაცმელი გაყიდოს და მახვილი იყიდოს.

³⁷თქვენ გეუბნებით, რომ ეს დაწერილი ჩემზე უნდა აღსრულდეს: ‘ბოროტმოქმედებთან შეირაცხა.’ რადგან მას, რაც ჩემს შესახებაა, დასასრული აქვს.”

³⁸მათ თქვეს: “უფალო, აჰა, აქ ორი მახვილია.” მან კი უთხრა მათ: “კმარა.”

³⁹გამოვიდა იქიდან და, ჩვეულებისამებრ, წავიდა ზეთისხილის მთაზე. მოწაფეებიც გაჰყვნენ მას.

⁴⁰ადგილზე მისვლისთანავე უთხრა მათ: “ილოცეთ, რომ არ ჩაცვივდეთ განსაცდელში.”

⁴¹თვითონ განშორდა მათ ქვის სასროლ მანძილზე, მუხლი მოიყარა და ლოცულობდა.

⁴²ამბობდა: “მამაო! თუ გსურს, ამაცდინე ეს სასმისი, მაგრამ ჩემი ნება კი არა, შენი იყოს.”

⁴³ეჩვენა მას ციდან ანგელოზი და აძლიერებდა.

⁴⁴ამ აგონიაში მყოფი უმხურვალესად ლოცულობდა. და გახდა მისი ოფლი, როგორც სისხლის მსხვილი წვეთები, რომლებიც მიწაზე ცვიოდა.

⁴⁵ლოცვის შემდეგ წამოდგა, მივიდა მოწაფეებთან და ნახა ისინი მწუხარებისაგან ჩაძინებულები.

⁴⁶უთხრა მათ: “რას გძინავთ? ადექით, ილოცეთ, რომ არ ჩაცვივდეთ განსაცდელში.”

⁴⁷ჯერ სიტყვა არ დაემთავრებინა, რომ აჰა, მოვიდა ხალხი და მათ წინ მოუძღვის ერთი თორმეტთაგანი, სახელად იუდა, და მივიდა იესოსთან საამბორებლად.

⁴⁸იესომ უთხრა მას: “იუდა, ამბორით გასცემ კაცის ძეს?”

⁴⁹მასთან მყოფებმა რომ დაინახეს, რაც ხდებოდა, უთხრეს: “უფალო, დავკრათ მახვილი?”

⁵⁰ერთმა მათგანმა დასცა მღვდელმთავრის მონას და მარჯვენა ყური ჩამოათალა.

⁵¹მიუგო იესომ და თქვა: “თავი დაანებეთ, საკმარისია!” და შეეხო ყურს და გაუმრთელა იგი.

⁵²უთხრა იესომ მის წინააღმდეგ მოსულ მღვდელმთავრებს, ტაძრის მცველთა უფროსებს და უხუცესებს: “როგორც ავაზაკის წინააღმდეგ, მახვილებით და კეტებით გამოხვედით ჩემს შესაპყრობად?

⁵³ყოველდღე თქვენთან ერთად ვიყავი ტაძარში და ჩემზე ხელი არ აგიმართავთ. მაგრამ ეს თქვენი ჟამია და სიბნელის ხელმწიფება.”

⁵⁴და შეიპყრეს იგი, წაიყვანეს და მღვდელმთავრის სახლში შეიყვანეს. პეტრე კი მოშორებით მიჰყვებოდა.

⁵⁵როცა შუა ეზოში ცეცხლი დაანთეს და გარს შემოუსხდნენ, პეტრეც მათ შორის დაჯდა.

⁵⁶ერთმა მხევალმა იგი ცეცხლთან მჯდომარე რომ დაინახა, დააკვირდა და თქვა: “ესეც იმასთან იყო.”

⁵⁷მაგრამ მან უარყო და თქვა: “დედაკაცო, არ ვიცნობ იმას.”

⁵⁸ცოტა მოგვიანებით სხვამ დაინახა იგი და თქვა: “შენც იმათგანი ხარ.” მაგრამ პეტრემ უთხრა: “ადამიანო, არა ვარ.”

⁵⁹თითქმის ერთი საათი იყო გასული, რომ ვიღაც სხვამ დაიწყო მტკიცება და ამბობდა: “ჭეშმარიტად, ესეც იმასთან იყო, ვინაიდან გალილეველია.”

⁶⁰თქვა პეტრემ: “ადამიანო, არ ვიცი, რას ამბობ.” და უცებ, როცა ამას ამბობდა, მამალმა იყივლა.

⁶¹და მობრუნდა უფალი და შეხედა პეტრეს. და გაახსენდა პეტრეს უფლის სიტყვა, რომ უთხრა: დღეს სანამ მამალი იყივლებდეს, სამჯერ უარმყოფო,

⁶²და გავიდა გარეთ და მწარედ ატირდა.

⁶³ხოლო კაცები, რომლებსაც შეპყრობილი ჰყავდათ იესო, აგინებდნენ და სცემდნენ მას.

⁶⁴თავი დაუფარეს, სახეში სცემდნენ და ეკითხებოდნენ: “აბა, იწინასწარმეტყველე, ვინ დაგარტყა”?

⁶⁵და კიდევ მრავალ სხვა გმობას ამბობდნენ მის წინააღმდეგ.

⁶⁶როცა გათენდა, შეიკრიბნენ ხალხის უხუცესთა საბჭო, მღვდელმთავარნი და მწიგნობარნი, და მიიყვანეს იგი თავიანთ სინედრიონში

⁶⁷და უთხრეს: “თუ ქრისტე ხარ, გვითხარი.” უთხრა მათ: “რომ გითხრათ, არ დამიჯერებთ,

⁶⁸და თუ შეგეკითხებით, არ მიპასუხებთ.

⁶⁹ამიერიდან ძე კაცისა იქნება ღვთის ძალის მარჯვნივ მჯდომარე.”

⁷⁰თქვა ყველამ: “მაშ, შენა ხარ ძე ღვთისა?” მან უთხრა მათ: “თქვენ ამბობთ, რომ მე ვარ.”

⁷¹მათ თქვეს: “მეტი რაღა მოწმობა გვჭირდება? ვინაიდან ჩვენ თვითონ მოვისმინეთ მისი პირიდან.”