Read სბს–სტოკჰოლმი 2001 ლუკას სახარება 23 Bible Online

ლუკას სახარება 23 - სბს–სტოკჰოლმი 2001 bible

ლუკას სახარება 23

¹და წამოიშალა მთელი ეს ხალხი და წაიყვანეს იგი პილატესთან.

²შეუდგნენ მის დადანაშაულებას და ამბობდნენ: “ჩვენ ვნახეთ, რომ ეს რყვნის ჩვენს ხალხს და კრძალავს კეისრისათვის ხარკის მიცემას, თავის თავზე კი ამბობს ქრისტე მეფე ვარო.”

³პილატემ ჰკითხა მას: “შენ ხარ იუდეველთა მეფე?” ხოლო მან მიუგო მას და თქვა: “შენ ამბობ.”

⁴პილატემ უთხრა მღვდელმთავრებს და ხალხს: “მე ვერავითარ დანაშაულს ვერ ვპოულობ ამ კაცში.”

⁵მაგრამ ისინი დაჟინებით ამბობდნენ: “ეგ აშფოთებს ხალხს, ასწავლის მთელ იუდეაში, გალილეიდან მოყოლებული აქამდე.”

⁶პილატემ ეს რომ გაიგონა, იკითხა: “განა გალილეველია ეს კაცი?”

⁷როცა შეიტყო, რომ ჰეროდეს სამფლობელოდან იყო, გაუგზავნა იგი ჰეროდეს, რადგან იმ დღეებში ისიც იერუსალიმში იმყოფებოდა.

⁸ჰეროდემ, იესო რომ დაინახა, ძალიან გაუხარდა, რადგან დიდი ხნიდან სურდა მისი ხილვა, რაკი გაგონილი ჰქონდა მასზე და იმედი ჰქონდა, რაიმე სასწაულს ნახავდა მისგან.

⁹ბევრს ეკითხებოდა, მაგრამ იგი არაფერს პასუხობდა.

¹⁰მღვდელმთავარნი და მწიგნობარნი კი იდგნენ და გაცხარებით ბრალს სდებდნენ მას.

¹¹ხოლო ჰეროდე თავის ჯარისკაცებითურთ ამცირებდა მას და დასცინოდა, ჩააცვა ბრწყინვალე სამოსელი და უკან გაუგზავნა პილატეს.

¹²იმ დღეს პილატე და ჰეროდე დამეგობრდნენ, თუმცა ადრე მტრობდნენ ერთიმეორეს.

¹³პილატემ მოუხმო მღვდელმთავრებს, მთავრებს და ხალხს.

¹⁴და უთხრა მათ: “თქვენ მოიყვანეთ ჩემთან ეს კაცი, როგორც ხალხის გამრყვნელი, და აჰა, მე თქვენს წინაშე გამოვიძიე და ვერავითარი დანაშაული ვერ ვპოვე ამ კაცში, რაშიც თქვენ ადანაშაულებთ მას,

¹⁵და ვერც ჰეროდემ, რადგან უკან გამოგვიგზავნა იგი. და აჰა, სიკვდილის ღირსი არაფერი ჩაუდენია მას.

¹⁶ამიტომ ჭკუას ვასწავლი და გავუშვებ.”

¹⁷მას კი სწორედ ერთი უნდა გაეშვა სადღესასწაულოდ.

¹⁸მაგრამ მთელი ხალხი აუყვირდა: მოაშორე ეგ და გაგვითავისუფლე ბარაბაო,

¹⁹რომელიც ჩაგდებული იყო საპყრობილეში ქალაქში მომხდარი რაღაც შფოთისა და მკვლელობისათვის.

²⁰პილატემ კვლავ მიმართა მათ, ვინაიდან სურდა იესოს გაშვება.

²¹მაგრამ ისინი გაჰყვიროდნენ: “ჯვარს აცვი, ჯვარს აცვი ეგ.”

²²მესამედ უთხრა მათ: “რა ბოროტება აქვს ჩადენილი? მე ვერაფერი სასიკვდილო ბრალი ვერ ვპოვე მასში. ამიტომ ჭკუას ვასწავლი და გავუშვებ.”

²³ისინი კი დაჟინებით ხმამაღლა მოითხოვდნენ, რომ ჯვარს ეცვათ იგი. და იმძლავრა მათმა ხმამ და მღვდელმთავრების ხმამ.

²⁴და პილატემ გადაწყვიტა, შეესრულებინა მათი მოთხოვნა:

²⁵გაუშვა შფოთისა და მკვლელობისათვის საპყრობილეში ჩაგდებული, რომელსაც ისინი მოითხოვდნენ, იესო კი მათ ნებას გადასცა.

²⁶როცა იგი მიჰყავდათ, გზაში დაიჭირეს მინდვრიდან მომავალი ვინმე სიმონ კვირინელი, და აჰკიდეს ჯვარი, რომ ეტარებინა იესოს კვალდაკვალ.

²⁷მისდევდნენ მას დიდძალი ხალხი და დედაკაცები, რომლებიც ტიროდნენ და მოთქვამდნენ მის გამო.

²⁸იესო მიუბრუნდა მათ და უთხრა: “იერუსალიმის ასულნო, ნუ სტირით ჩემზე, არამედ თქვენ თავზე და თქვენს შვილებზე იტირეთ.

²⁹რადგან, აჰა, მოდის დღეები, როცა იტყვიან: ‘ნეტარ არიან უნაყოფონი და საშონი, რომელთაც არ უშვიათ, და ძუძუნი, რომელთაც არ უწოვებიათ!’

³⁰მაშინ ეტყვიან მთებს: ‘დაგვემხეთ ზედ!’ და ბორცვებს: ‘დაგვფარეთ ჩვენ!’

³¹ვინაიდან თუ ნედლ ხეს ასე ექცევიან, ხმელს რაღას უზამენ?”

³²მასთან ერთად სასიკვდილოდ მიჰყავდათ სხვებიც - ორი ავაზაკი.

³³როცა იმ ადგილას მივიდნენ, რომელსაც თხემის ადგილი ჰქვია, იქ ჯვარს აცვეს ისიც და ბოროტმოქმედნიც - ერთი მის მარჯვნივ და ერთი მის მარცხნივ.

³⁴იესო ამბობდა: “მამაო, მიუტევე ამათ, რადგან არ იციან, რას აკეთებენ.” და გაიყვეს მისი სამოსელი წილისყრით.

³⁵იდგა ხალხი და შეჰყურებდა. მთავრებიც დასცინოდნენ და ამბობდნენ: “სხვებს იხსნიდა, ახლა თავისი თავი იხსნას, თუ ეგ ქრისტეა, ღვთის რჩეული.”

³⁶ასევე ჯარისკაცებიც დასცინოდნენ მას, მიდიოდნენ და ძმარი მიჰქონდათ მასთან,

³⁷ეუბნებოდნენ: “თუ იუდეველთა მეფე ხარ, იხსენი შენი თავი.”

³⁸მის ზემოთ იყო წარწერა ბერძნული, რომაული და ებრაული სიტყვებით დაწერილი: “ეს არის იუდეველთა მეფე.”

³⁹ერთი ჩამოკიდებული ბოროტმოქმედი გმობდა მას: “განა შენ ქრისტე არა ხარ? იხსენი შენი თავი და ჩვენც.”

⁴⁰მიუგო მეორემ, გაუწყრა და თქვა: “ნუთუ ღვთისა არ გეშინია, როცა შენც იმავე სასჯელში ხარ?

⁴¹ჩვენ სამართლიანად დავიმსახურეთ, ვინაიდან ჩვენ რაც გავაკეთეთ, იმისი საკადრისი მივიღეთ, მაგას კი არაფერი უჯერო არ ჩაუდენია.”

⁴²და თქვა: “იესო, გამიხსენე, როცა შენს სასუფეველში მიხვალ.”

⁴³და უთხრა მას: “ჭეშმარიტად გეუბნები შენ: დღესვე ჩემთან ერთად იქნები სამოთხეში.”

⁴⁴დღის ექვსი საათი იქნებოდა და მთელი მიწა ბნელმა მოიცვა ცხრა საათამდე.

⁴⁵დაბნელდა მზე და ტაძრის ფარდა შუაზე გაიპო.

⁴⁶და შესძახა იესომ დიდი ხმით და თქვა: “მამაო, შენს ხელთ გაბარებ ჩემს სულს.” ეს თქვა და სული განუტევა.

⁴⁷ასისთავმა რომ იხილა მომხდარი, ღმერთი ადიდა და თქვა: “ჭეშმარიტად, ეს კაცი მართალი იყო.”

⁴⁸ამ სანახაობაზე შეკრებილი მთელი ხალხი, რომ ხედავდა, რაც ხდებოდა, გულში მჯიღის ცემით ბრუნდებოდა უკან.

⁴⁹ყველა, ვინც მას იცნობდა, და დედაკაცები, გალილეიდან რომ მოჰყვნენ, მოშორებით იდგნენ და უყურებდნენ ამას.

⁵⁰აჰა, ერთი კაცი, სახელად იოსები, საბჭოს წევრი, კეთილი და მართალი კაცი,

⁵¹რომელიც არ დაეთანხმა მათ თათბირსა და საქმიანობას, იუდეველთა ქალაქ არიმათიიდან, რომელიც მოელოდა ღვთის სასუფეველს,

⁵²მივიდა პილატესთან და გამოითხოვა იესოს გვამი.

⁵³გარდამოხსნა იგი, გაახვია ტილოში და დაასვენა კლდეში გამოკვეთილ სამარხში, სადაც ჯერ კიდევ არავინ დაესვენებინათ.

⁵⁴ის დღე პარასკევი იყო და შაბათი დგებოდა.

⁵⁵უკან გაჰყვნენ დედაკაცებიც, რომელნიც იესოსთან ერთად მოვიდნენ გალილეიდან, და უყურებდნენ სამარხს, როგორ დაიდო მისი გვამი.

⁵⁶ამის შემდეგ დაბრუნდნენ, მოამზადეს სურნელებანი და ნელსაცხებელი. შაბათს კი მოისვენეს მცნებისამებრ.