Read სბს–სტოკჰოლმი 2001 ლუკას სახარება 7 Bible Online

ლუკას სახარება 7 - სბს–სტოკჰოლმი 2001 bible

ლუკას სახარება 7

¹როცა მან დაასრულა ყველა თავისი სიტყვა ხალხის სასმენელთა მიმართ, შევიდა კაპერნაუმში.

²ერთ ასისთავს ავად ჰყავდა და უკვდებოდა მონა, რომელიც მისთვის ძვირფასი იყო,

³იესოზე რომ მოისმინა, გაგზავნა მასთან იუდეველთა უხუცესები სათხოვნელად, რათა მოსულიყო და განეკურნა მისი მონა.

⁴ისინი მივიდნენ იესოსთან, სთხოვეს მხურვალედ და უთხრეს: “იგი ღირსია, რომ ეს გაუკეთო,

⁵ვინაიდან უყვარს ჩვენი ხალხი და სინაგოგა მან აგვიშენა.”

⁶იესო წაჰყვა მათ და უკვე იმ სახლის შორი-ახლოს იყვნენ, როცა ასისთავმა გამოუგზავნა მეგობრები მისთვის სათქმელად: “უფალო, ნუ გაირჯები, ვინაიდან ღირსი არა ვარ, რომ ჩემს ჭერქვეშ შემოხვიდე.

⁷ამიტომ ჩემი თავიც არ მივიჩნიე შენთან მოსვლის ღირსად. მხოლოდ სიტყვა თქვი და განიკურნება ჩემი მონა.

⁸რადგან მეც, ძალაუფლებას დამორჩილებულს, ჩემს ხელქვეით მყვანან ჯარისკაცები. ერთს ვეუბნები: ‘წადი!’ და მიდის. და სხვას: ‘მოდი!’ და მოდის. ჩემს მონას: ‘გააკეთე ეს!’ და აკეთებს.”

⁹ეს რომ გაიგონა, იესოს გაუკვირდა მისი, მიუბრუნდა თავის უკან მომავალ ხალხს და უთხრა: “გეუბნებით, რომ ისრაელშიც ვერ ვპოვე მე ასეთი რწმენა.”

¹⁰წარგზავნილებმა სახლში დაბრუნებისას გამოკეთებული ნახეს ის მონა.

¹¹ამის შემდეგ იესო წავიდა ქალაქში, რომელსაც ერქვა ნაინი, და თან მიჰყვებოდნენ მისი მოწაფენი და დიდძალი ხალხი.

¹²ქალაქის კარიბჭეს რომ მიუახლოვდა, აჰა, მოასვენებდნენ მიცვალებულს, დედისერთა ვაჟს, ხოლო დედა ქვრივი იყო. დიდძალი ხალხი მოსდევდა მას ქალაქიდან.

¹³ქვრივის დანახვისას უფალს შეეცოდა იგი და უთხრა: “ნუ სტირი.”

¹⁴მივიდა და შეეხო ცხედარს. გამსვენებლები შედგნენ და მან თქვა: “ჭაბუკო, შენ გეუბნები, ადექ!”

¹⁵მკვდარი წამოჯდა და იწყო ლაპარაკი, და იესომ ჩააბარა იგი თავის დედას.

¹⁶ყველანი შიშმა შეიპყრო, ღმერთს ადიდებდნენ და ამბობდნენ: “დიდი წინასწარმეტყველი აღმდგარა ჩვენს შორის და ღმერთმა მოხედა თავის ხალხს”.

¹⁷ეს სიტყვა მოედო მთელ იუდეას და მთელ შემოგარენს.

¹⁸აუწყეს იოანეს მისმა მოწაფეებმა ყოველივე ეს.

¹⁹იოანემ დაიბარა ორი თავისი მოწაფე და იესოსთან გაგზავნა შესაკითხავად: “შენა ხარ ის, ვინც უნდა მოსულიყო, თუ სხვას უნდა ველოდოთ?”

²⁰მივიდნენ ისინი მასთან და უთხრეს: “იოანე ნათლისმცემელმა გამოგვგზავნა შენთან საკითხავად: შენა ხარ ის, ვინც უნდა მოსულიყო, თუ სხვას უნდა ველოდოთ?”

²¹იმჟამად მან ბევრი განკურნა სნეულებათა და სატკივართაგან და ავი სულებისაგან, და მრავალ ბრმას უწყალობა მხედველობა.

²²მიუგო და უთხრა მათ: “წადით და უთხარით იოანეს, რაც ნახეთ და მოისმინეთ: ბრმებს მხედველობა უბრუნდებათ, ხეიბრები დადიან, კეთროვანები განიწმიდებიან, ყრუებს ესმით, მკვდრები დგებიან და ღატაკებს ეხარებათ.

²³ნეტარია ვინც არ შეცდება ჩემში.”

²⁴როცა იოანეს მოციქულები წავიდნენ, დაიწყო ლაპარაკი ხალხთან იოანეზე: “რის სანახავად გახვედით უდაბნოში? ქარისაგან შერხეული ლერწმისა?

²⁵მაშ, რის სანახავად გახვედით - კაცისა, რომელსაც ფაფუკი სამოსელი აცვია? აჰა, ისინი, ვინც მდიდრულად არიან შემოსილნი და ფუფუნებით ცხოვრობენ, სამეფო კარზე იმყოფებიან.

²⁶რიღას სანახავად წახვედით? წინასწარმეტყველისა? დიახ, გეუბნებით თქვენ, წინასწარმეტყველზე მეტისაც.

²⁷ვინაიდან ეს არის ის, რომლის შესახებაც დაწერილია: ‘აჰა, მე ვგზავნი ჩემს ანგელოზს შენი სახის წინაშე, რომელიც განამზადებს შენს გზას შენს წინაშე.’

²⁸ვინაიდან გეუბნებით თქვენ: დედაკაცთა ნაშობთა შორის არავინ არის იოანეზე დიდი, მაგრამ ღვთის სასუფეველში უმცირესიც კი მასზე უფრო დიდია.”

²⁹მთელმა ხალხმა, რომელიც მას უსმენდა, და მებაჟეებმაც კი, განადიდეს ღმერთი და იოანეს ნათლობით მოინათლნენ.

³⁰ხოლო ფარისევლებმა და რჯულის მცოდნეებმა უარყვეს ღვთის რჩევა მათ მიმართ და არ ინათლებოდნენ მისგან.

³¹მაშინ უფალმა თქვა: “ვის ვამსგავსო ეს მოდგმა და ვისი მსგავსნი არიან ისინი?

³²ისინი ჰგვანან ყრმებს, რომლებიც მოედნებზე სხედან და ერთმანეთს გასძახიან: ‘სალამურს გიკრავდით და არ ცეკვავდით, გიგოდებდით და არ სტიროდით.’

³³ვინაიდან მოვიდა იოანე ნათლისმცემელი და არც პურს ჭამს, არც ღვინოს სვამს და თქვენ ამბობთ: ეშმაკი ჰყავსო.

³⁴მოვიდა კაცის ძე და ჭამს და სვამს და ამბობთ: აჰა კაცი, მჭამელი და ღვინის მსმელი, მებაჟეთა და ცოდვილთა მეგობარიო.

³⁵გამართლებულია სიბრძნე მისი ყველა შვილის მიერ.”

³⁶ვინმე ფარისეველთაგანი სთხოვდა მას, მასთან ეჭამა პური. შევიდა იმ ფარისევლის სახლში და მიუჯდა სუფრას.

³⁷იმ ქალაქში იყო ცოდვილი დედაკაცი. როგორც კი გაიგო, იგი ფარისევლის სახლში ზისო, მოიტანა ნელსაცხებელი ალებასტრონის ჭურჭლით.

³⁸და დადგა უკან, მის ფერხთით, ცრემლებით უსველებდა ფეხებს და თავისი თმებით უხოცავდა, ფეხებს უკოცნიდა და ნელსაცხებელს სცხებდა.

³⁹ფარისეველმა, რომელმაც იესო მიიწვია, ამის დანახვაზე თავისთვის თქვა: “ეს რომ წინასწარმეტყველი იყოს, შეიტყობდა ვინ და რანაირი დედაკაცი ეხება მას, რადგან ცოდვილია იგი.”

⁴⁰მიუგო იესომ და უთხრა მას: “სიმონ, რაღაც მაქვს შენთან სათქმელი,” მან კი უთხრა: “თქვი, მოძღვარო.”

⁴¹თქვა: “ერთ მევახშეს ორი მოვალე ჰყავდა: ერთს ხუთასი დინარი ემართა, მეორეს - ორმოცდაათი.

⁴²მაგრამ რაკი არაფერი ჰქონდათ, რომ გადაეხადათ, ორივეს მიუტევა. ახლა მითხარი, რომელს უფრო მეტად შეუყვარდება იგი?”

⁴³მიუგო სიმონმა და თქვა: “მე ვფიქრობ, რომელსაც უფრო მეტი მიუტევა.” ხოლო მან უთხრა მას: “სწორად განსაჯე.”

⁴⁴მიბრუნდა დედაკაცისაკენ და სიმონს უთხრა: “ხომ ხედავ ამ დედაკაცს? შენს სახლში შემოვედი და წყალი არ მომეცი ფერხთათვის, ამან კი ცრემლით დამისველა ფერხნი და თავისი თმებით შემიხოცა.

⁴⁵შენ არ გიკოცნია ჩემთვის, ამას კი, რაც აქ შემოვიდა, არ შეუწყვეტია ჩემს ფერხთა კოცნა.

⁴⁶შენ ზეთი არ გიცხია ჩემს თავზე, ამან კი ნელსაცხებელი სცხო ჩემს ფერხთ.

⁴⁷ამის გამო გეუბნები: მაგას მიეტევა მრავალი თავისი ცოდვა, რადგან ძლიერ შემიყვარა. ხოლო ვისაც ცოტა მიეტევა, ცოტათი უყვარს.”

⁴⁸და უთხრა მას: “მიგეტევა შენი ცოდვანი.”

⁴⁹მასთან მსხდომებმა იწყეს ლაპარაკი თავისთვის: “ვინ არის ეს, ცოდვებსაც რომ მიუტევებს?”

⁵⁰მან კი უთხრა დედაკაცს: “შენმა რწმენამ გიხსნა შენ. წადი მშვიდობით.”