Read სბს–სტოკჰოლმი 2001 მეორე რჯული 32 Bible Online

მეორე რჯული 32 - სბს–სტოკჰოლმი 2001 bible

მეორე რჯული 32

¹“ყურად იღე, ცაო, და ვილაპარაკებ, ისმინოს მიწამ სიტყვანი ჩემი პირისა.

²გადმოიღვაროს წვიმასავით ჩემი სწავლება, ნამივით დაეპკუროს ჩემი ნათქვამი, როგორც ჟუჟუნა წვიმა მოლზე და როგორც თქეში ბალახზე.

³რადგან ვახსენებ უფლის სახელს, ჩვენს ღმერთს მიაგეთ დიდება!

⁴კლდეა იგი, სრულყოფილია მისი საქმენი, რადგან სამართლიანია ყოველი მისი გზა. სარწმუნოა ღმერთი და არაა მასში უსამართლობა. მართალი და წრფელია იგი.

⁵გაერყვნენ მას, აღარ არიან ისინი მისი. გარყვნილი და გზასაცდენილი მოდგმაა.

⁶ასე მიუზღავ უფალს, ბრიყვო და უგუნურო ხალხო? ის ხომ შენი მამაა, შენი გამჩენი, ხომ მან შეგქმნა შენ და დაგამყარა!

⁷გაიხსენე გარდასული დღეები, გონებით გადახედეთ წინა თაობათა წლებს. ჰკითხე მამაშენს და გიამბობს,შენს უხუცესებს და ისინი გეტყვიან შენ.

⁸როცა უზენაესი სამკვიდროებს უნაწილებდა ხალხებს, როცა მან დააცალკევა ადამის ძენი, დაუდგინა საზღვრები ხალხებს ისრაელის ძეთა რიცხვისამებრ.

⁹რადგან უფლის წილი მისი ხალხია. იაკობი სამემკვიდრო ხვედრია მისი.

¹⁰მან იპოვა იგი უდაბურ ქვეყანაში. უსახურობაში და უდაბნოს ყმუილში. თავს ევლებოდა იგი, თავისი თვალისჩინივით უფრთხილდებოდა მას.

¹¹როგორც არწივი ფხიზლობს თავის ბუდეზე, დაჰბრუნავს თავის მართვეებს, შლის თავის ფრთებს, იყვანს და ატარებს მათ თავისი ფრთებით,

¹²უფალი მარტო დაატარებდა მას და გვერდში არ ჰყოლია მას უცხო ღმერთი.

¹³აიყვანა ქვეყნის მაღლობ ადგილზე, და ჭამდა ნაყოფს მინდვრისა. კლდიდან თაფლს აწოვებდა და ზეთს - სალი კლდიდან,

¹⁴ძროხის კარაქს და ცხვრის რძეს, ქონთან ერთად კრავებისა, ვერძებისა და ბაშანის ვაცებისა ნოყიერი ხორბლითურთ. და სვამდი შენ ღვინოს, ყურძნის სისხლს.

¹⁵და გასუქდა იეშურუნი და მოჰყვა ტლინკების ყრას. შენ გასუქდი, გასქელდი. გათქვირდი. და მან მიატოვა ღმერთი, თავისი შემოქმედი, მოიძულა თავისი ხსნის კლდე.

¹⁶შური აღუძრეს მას უცხო ღმერთებით, სისაძაგლეებით გააბრაზეს იგი.

¹⁷ეშმაკებს სწირავდნენ მსხვერპლს, და არა თავის ღმერთს, ღმერთებს, რომელთაც არ იცნობდნენ, ახლებს, ახალმოსულთ, ვისიც არ შინებიათ თქვენს მამებს.

¹⁸კლდე, შენ რომ გაგაჩინა, აღარ გახსოვს, და დაივიწყე ღმერთი, შენი შემოქმედი.

¹⁹და დაინახა უფალმა, და მოიძულა რისხვით თავისი ძენი და ასულნი.

²⁰და თქვა: ‘დავუმალავ ჩემს სახეს და ვნახავ, რა ბოლო ექნებათ, რადგან უკუღმართი თაობაა ისინი, ძენი, რომლებშიც არ არის ერთგულება.

²¹მათ შური აღმიძრეს არაღმერთით, განმარისხეს თავიანთი ამაოებით: და მეც შურს აღვუძრავ არახალხით, გავაშმაგებ უგუნური ხალხით.

²²რადგან ცეცხლი გაჩაღდა ჩემი მრისხანებით და გიზგიზებს ჯოჯოხეთის შავეთამდე და ნთქავს დედამიწას და მის მოსავალს, და ბუგავს მთათა საძირკვლებს.

²³თავზე დავატეხ მათ უბედურებას, მათზე გავხარჯავ ჩემს ისრებს.

²⁴დაძაბუნდებიან შიმშილით, შთაინთქმებიან ციებ-ცხელებითა და მომსვრელი სენით. და მხეცის კბილს მივუშვებ მათზე, მიწის ქვეწარმავალთა გესლით სავსეს.

²⁵გარეთ მახვილმა მოსრას, შინ - შიშმა ჭაბუკნი, ქალწულნი, ძუძუმწოვარნი, ჭაღარა მოხუცებთან ერთად.

²⁶და ვთქვი: გავფანტავ მათ, წავშლი-მეთქი კაცთა მოდგმიდან მათ სახსენებელს,

²⁷მტრის ღვარძლს რომ არ ვერიდებოდე, რომ მისმა მოწინააღმდეგეებმა მცდარად არ საჯონ და არ თქვან: მაღალია ჩვენი ხელი, უფალს არ გაუკეთებია ეს ყველაფერი.

²⁸რადგან ჭკუადაკარგული ხალხია ისინი, არ არის მათში გონიერება.

²⁹სიბრძნე რომ ჰქონოდათ, მიხვდებოდნენ ამას, განჭვრეტდნენ თავიანთ ბოლოს.

³⁰ერთი როგორ დაედევნება ათასს და ორნი როგორ განდევნიან ათი ათასს? თუ კლდემ არ გაყიდა, თუ უფალმა არ ჩაუგდო ხელში?

³¹რადგან ჩვენს კლდეს არ ჰგავს მათი კლდე. და თავად ჩვენი მტრები განსჯიან ამას.

³²რადგან სოდომის ვენახიდანაა მათი ყურძენი და გომორას ველებიდან. მისი მარცვლები შხამის მარცვლებია, მწარეა მათი მტევნები.

³³გველების შხამია მათი ღვინო და ასპიტთა გესლია განუქარვებელი.

³⁴ის ხომ ჩემთანაა დამალული, ჩემს საუნჯეშია დაბეჭდილი.

³⁵შურისძიებაც ჩემია და საზღაურის მიგებაც, როცა წაიბორძიკებს მათი ფეხი. რადგან ახლოა მათი დაღუპვის დღე, და ისწრაფვის მათი წერა.

³⁶რადგან თავად უფალი განიკითხავს თავის ერს და გული მოულბება თავის მსახურებზე, როცა დაინახავს, რომ ღონე მიხდილი აქვთ და აღარ არის არც მონა, არც აზატი.

³⁷და იტყვის იგი: ‘სად არიან მათი ღმერთები, კლდე, რომელსაც ისინი თავს აფარებდნენ?

³⁸რომელნიც ჭამდნენ მათ მსხვერპლთა ქონს და სვამდნენ მათ საღვრელ ღვინოს? აბა, ადგნენ და მოგეშველონ, საფარველად გაგიხდნენ!

³⁹იხილეთ ახლა, რომ მე, მე ვარ ის, და არ არის სხვა ღმერთი, ჩემს გარდა! მე ვკლავ და ვაცოცხლებ, ვგმირავ და ვკურნავ. და ვერავინ დაიხსნის ჩემი ხელიდან.

⁴⁰რადგან ჩემს ხელს შევმართავ ცისკენ და ვამბობ: მე ცოცხალი ვარ უკუნისამდე!

⁴¹თუ გავლესე ჩემი ელვარე მახვილი და ხელი მივყავი განკითხვას, ჩემს მტრებს შურს მივაგებ და ჩემს მოძულეებს მივუზღავ.

⁴²სისხლით დავათრობ ჩემს ისრებს, ჩემი მახვილი ხორცს შეჭამს მოკლულთა და ტყვეთა სისხლითურთ, მტრის მთავართა თავებითურთ.

⁴³ადიდეთ, ხალხებო, მისი ერი, რადგან თავის მსახურთა სისხლს მოჰკითხავს, და შურს მიაგებს თავის მტრებს, და შეუნდობს თავის მიწას და თავის ერს.”

⁴⁴და მივიდა მოსე და წარმოთქვა ამ გალობის ყოველი სიტყვა მათ გასაგონად. და მასთან იყო იესო, ნავეს ძე.

⁴⁵და დაასრულა მოსემ ყოველი ამ სიტყვის წარმოთქმა მთელი ისრაელის მიმართ,

⁴⁶და უთხრა მათ: “ჩაიბეჭდეთ თქვენს გულში ყოველი სიტყვა, რომელსაც მე გიმოწმებთ დღეს, რათა უბრძანოთ თქვენს ძეებს, რომ დაიცვან და შეასრულონ ამ რჯულის ყოველი სიტყვა.

⁴⁷რადგან ეს არ არის ფუჭი თქვენთვის, არამედ ეს არის თქვენი სიცოცხლე და ამით იდღეგრძელებთ იმ მიწაზე, რომლის დასამკვიდრებლადაც გადადიხართ იორდანეს.”

⁴⁸და ელაპარაკა უფალი მოსეს იმავე დღეს და უთხრა:

⁴⁹“ადი ამ ყაბარიმის მთაზე, ნებოს მთაზე, რომელიც მოაბის ქვეყანაშია, იერიხოს პირდაპირ, და გადახედე ქანაანის ქვეყანას, რომელსაც მე ვაძლევ ისრაელის ძეთ სამფლობელოდ.

⁵⁰და მოკვდი მთაზე, რომელზეც ახვალ, და შეეძინე შენს ერს, როგორც მოკვდა აარონი, შენი ძმა, ჰორის მთაზე, და შეეძინა თავის ერს,

⁵¹იმის გამო, რომ მიმტყუნეთ ისრაელის ძეთა შორის, მერიბათ-კადეშის წყლებთან, ცინის უდაბნოში, იმის გამო, რომ არ მომეპყარით, როგორც წმიდას ისრაელის ძეთა შორის.

⁵²რადგან შორიდან დაინახავ ქვეყანას, იქ კი ვერ შეხვალ, იმ ქვეყანაში, რომელსაც მე ვაძლევ ისრაელის ძეთ.”