Read სბს–სტოკჰოლმი 2001 რუთი 1 Bible Online

რუთი 1 - სბს–სტოკჰოლმი 2001 bible

რუთი 1

¹ეს მოხდა მსაჯულთა მსაჯულობის დღეებში, როცა ქვეყანაში შიმშილი იყო. იუდას ბეთლემიდან მოაბის ველებზე საცხოვრებლად წავიდა ერთი კაცი თავისი ცოლითა და ორი ვაჟით.

²იმ კაცს ელიმელექი ერქვა, მის ცოლს - ნაყომი, მის ორ ვაჟს ერქვა მახლონი და ქილიონი, და ისინი იყვნენ ეფრათელნი იუდას ბეთლემიდან. და მივიდნენ მოაბის ველებზე და იყვნენ იქ.

³და მოკვდა ელიმელექი, ნაყომის ქმარი, და დარჩა დედაკაცი თავისი ორი ვაჟით.

⁴და მოიყვანეს ცოლად მოაბელი ქალები. ერთის სახელი იყო ყორფა, ხოლო მეორისა რუთი. და ცხოვრობდნენ ისინი იქ ათიოდე წელი.

⁵დაიხოცნენ ეს ორნიც: მახლონი და ქილიონი, და დარჩა ის ქალი მარტო თავისი ქმრისა და ორი ვაჟის გარეშე.

⁶მერე ადგა იგი თავისი რძლებითურთ, და უკან დაბრუნდა მოაბის ველებიდან, რადგან შეიტყო მოაბის ველებზე, რომ უფალმა მოხედა თავის ხალხს და მისცა მათ პური.

⁷და გავიდა იგი თავის რძლებთან ერთად იმ ადგილიდან, სადაც ცხოვრობდა, და გაუდგნენ გზას, რომ იუდას ქვეყანაში დაბრუნებულიყვნენ.

⁸და უთხრა ნაყომიმ თავის ორ რძალს: “წადით, დაბრუნდით თქვენ-თქვენი დედის სახლში! და წყალობა გამოიჩინოს თქვენზე უფალმა, როგორც თქვენ გამოიჩინეთ მკვდრებზე და ჩემზე!

⁹უფალმა გაპოვნინოთ სიმშვიდე თქვენ-თქვენი ქმრის სახლში!” და გადაკოცნა ისინი, მათ კი ხმამაღალი ტირილი დაიწყეს,

¹⁰და უთხრეს ნაყომის: “ჩვენ წამოგყვებით შენს ხალხთან!”

¹¹უთხრა: ნაყომიმ: “გაბრუნდით, ჩემო ასულებო, რისთვის უნდა წამომყვეთ? განა კიდევ მყავს მუცელში ვაჟები, რომ ქმრებად გაგიხდნენ?

¹²დაბრუნდით, ჩემო ასულებო, წადით! რადგან საიმისოდ დავბერდი, რომ ქმარი ვიყოლიო; კიდევაც რომ მეთქვა, იმედი მაქვს-მეთქი, კიდევაც რომ ვიქნე ქმართან ამაღამ და ვშობო ვაჟები,

¹³ნუთუ დაელოდებით თქვენ მათ დაზრდას? ნუთუ გათხოვებაზე თავს შეიკავებთ? არა, ჩემო ასულებო, ეს ჩემთვის უფრო მწარეა, ვიდრე თქვენთვის, რადგან მომწვდა მე უფლის ხელი!”

¹⁴მაშინ აღიმაღლეს მათ ხმა და ატირდნენ კვლავ. შემდეგ გამოეთხოვა ყორფა თავის დედამთილს, რუთი კი მიეკრო მას.

¹⁵უთხრა “აჰა, შენი მაზლის ცოლი თავის ხალხს და თავის ღმერთებს უბრუნდება. მიჰყევი შენი მაზლის ცოლს!”

¹⁶და თქვა რუთმა: “ნუ მთხოვ შენს მიტოვებას და შენგან წასვლას, რადგან სადაც შენ წახვალ, მეც იქ უნდა წამოვიდე, და სადაც შენ დაიღამებ, მეც იქ უნდა დავიღამო. შენი ხალხი, ჩემი ხალხი იქნება და შენი ღმერთი - ჩემი ღმერთია.

¹⁷სადაც შენ მოკვდები, მეც იქ უნდა მოვკვდე და დავიმარხო. ასე და ასე მიყოს მე უფალმა და უარესიც მიყოს, თუ რამემ გაგვყაროს, სიკვდილის მეტმა.

¹⁸და რაკი დაინახა, რომ გადაწყვეტილი ჰქონდა მასთან წასვლა, მეტი აღარა უთხრა რა.

¹⁹და იარეს ამ ორთა, ვიდრე არ მიადგნენ ბეთლემს. და ბეთლემში მისვლისას შეიძრა მთელი ქალაქი მათ გამო, და კითხულობდნენ: “ნუთუ ესაა ნაყომი?”

²⁰მაგრამ ნაყომიმ უთხრა მათ: “ნუღარ დამიძახებთ მე ნაყომის, დამიძახეთ მარა, რადგან მეტისმეტად გამამწარა მე ყოვლადძლიერმა.

²¹მე სავსე წავედი და ცარიელი დამაბრუნა უფალმა. რად მეძახით მე ნაყომის, როცა უფალმა გამტანჯა, და ყოვლისმპყრობელი უბედურება დამათია?”

²²და დაბრუნდა ნაყომი თავის რძალთან, მოაბელ რუთთან ერთად, რომელიც მოაბის ველებიდან წამოჰყვა მას. ქერები იჭრებოდა, როცა ბეთლემში მივიდნენ ისინი.