Read სბს–2013 2 მეფეთა 13 Bible Online

2 მეფეთა 13 - სბს–2013 bible

2 მეფეთა 13

¹ამის შემდეგ მოხდა ეს: დავითის ძეს, აბესალომს, ლამაზი და ჰყავდა, სახელად თამარი. და შეუყვარდა იგი ამნონს, დავითის ძეს.

²ისე გაუჭირდა ამნონს, რომ დასნეულდა თავისი დის – თამარის გამო, რადგან ქალწული იყო იგი და შეუძლებლად მიაჩნდა ამნონს, რომ რაიმეს გაკეთებას მოახერხებდა მასთან.

³ჰყავდა მეგობარი ამნონს, სახელად იონადაბი, შიმეყას ძე, დავითის ძმისწული. და ძალზე ცბიერი კაცი იყო იონადაბი.

⁴და უთხრა მას: „რა მოგდის, დღითი დღე რომ ხმები, უფლისწულო, არ მეტყვი?“ და უთხრა ამნონმა: „თამარი მიყვარს, აბესალომის, ჩემი ძმის და.“

⁵და უთხრა მას იონადაბმა: „ჩაწექი ლოგინში და თავი მოიავადმყოფე; როცა მამაშენი მოვა შენს სანახავად, უთხარი: ჩემი და თამარი მოვიდეს ჩემთან და პური მაჭამოს; ჩემს თვალწინ მოამზადოს საჭმელი, რომ ჩემი თვალით დავინახო და მისი ხელით ვჭამო-თქო.“

⁶და ჩაწვა ამნონი და თავი მოიავადმყოფა. მოვიდა მეფე მის სანახავად და უთხრა ამნონმა მეფეს: „მოვიდეს ჩემი და თამარი, ჩემს თვალწინ გამოაცხოს ორიოდე კვერი, რომ მისი ხელით ვჭამო.“

⁷და გააგზავნა კაცი დავითმა თამართან სახლში და შეუთვალა: „მოდი შენი ძმის, ამნონის სახლში და საჭმელი მოუმზადე.“

⁸წავიდა თამარი თავისი ძმის, ამნონის სახლში. და იწვა ამნონი, როცა აიღო ქალმა ფქვილი, მოზილა, ააგუნდავა მის თვალწინ და გამოაცხო კვერები.

⁹და აიღო ტაფა და დაუდგა წინ, მაგრამ არ შეჭამა. და თქვა ამნონმა: „გაიყვანეთ ყველანი!“ და გავიდა ყველა.

¹⁰მაშინ უთხრა ამნონმა თამარს: „უკანა ოთახში წაიღე საჭმელი და შევჭამ შენი ხელით.“ და აიღო თამარმა თავისი გამომცხვარი კვერები და უკანა ოთახში გაუტანა თავის ძმას, ამნონს.

¹¹და როცა მიაწოდა, რომ ეჭამა, ხელი სტაცა ამნონმა ქალს და უთხრა: „მოდი, დაწექი ჩემთან, ჩემო დაო!“

¹²და უთხრა ქალმა: „ნუ, ჩემო ძმაო! ნუ შეურაცხმყოფ! ასე არ იქცევიან ისრაელში! ნუ იზამ ამ სისაძაგლეს!

¹³სადღა გამოვჩნდე შერცხვენილი? შენც ერთი საძაგელი კაცის სახელს დაიგდებ ისრაელში. სთხოვე მეფეს, არ დაგიჭერს ჩემს თავს.“

¹⁴არ უნდოდა მისი სიტყვის გაგონება ამნონს. და დაიმორჩილა იგი და პატივი აჰხადა მას.

¹⁵ძლიერ შესძულდა იგი ამნონს, იმ სიყვარულზე ძლიერი იყო ეს სიძულვილი. და უთხრა ამნონმა: „ადექი, წადი აქედან.“

¹⁶მან კი უთხრა: „რასაც შენ ახლა მიკეთებ, უფრო დიდი უსამართლობაა, ვიდრე ის, რაც ადრე მიყავ.“ მაგრამ არ უნდოდა მას მისი მოსმენა.

¹⁷დაუძახა ჭაბუკს, რომელიც მისი მსახური იყო და უთხრა: „გაიყვანე ეს დიაცი აქედან და მიუხურე კარი.“

¹⁸(ჭრელი სამოსელი ეცვა მას, რადგან ასეთი მოსასხამით იმოსებოდნენ მეფის გაუთხოვარი ასულები.) და გაიყვანა იგი მსახურმა და მიუხურა კარი.

¹⁹და დაიყარა თამარმა ნაცარი თავზე, შემოიხია ტანზე ჭრელი სამოსელი, თავზე დაიდო ხელი და მოთქმა-გოდებით წავიდა.

²⁰და უთხრა მისმა ძმამ – აბესალომმა: „შენი ძმა ამნონი ხომ არ იყო შენთან? ახლა ჩუმად იყავი, დაო. შენი ძმა არის ის, გულთან ნუ მიიტან ამ ამბავს.“ და დარჩა თამარი თავისი ძმის, აბესალომის სახლში მიტოვებული.

²¹როდესაც გაიგო დავით მეფემ ეს ამბავი, ძლიერ განრისხდა.

²²ხოლო აბესალომს არც ცუდი უთქვამს ამნონისთვის, არც კარგი, რადგან შეიძულა აბესალომმა ამნონი მისი საქციელის გამო, დის, თამარის შეურაცხყოფისათვის.

²³გავიდა ორი წელი და ცხვრის პარსვა ჰქონდა აბესალომს ბაყალ-ხაცორში, ეფრემის მახლობლად რომ არის, და ყველა უფლისწული მიიწვია აბესალომმა.

²⁴და მივიდა აბესალომი მეფესთან და უთხრა: „მპარსველები ჰყავს შენს მსახურს. თუ მეფეს სურს, მსახურებთან ერთად ეწვიოს მას.“

²⁵მაგრამ მეფემ უთხრა აბესალომს: „არა, შვილო, ყველანი არ წამოვალთ შენთან, არ დაგამძიმებთ.“ ჩააცივდა, მაგრამ არ ინება მან წასვლა, კურთხევით კი აკურთხა.

²⁶და თქვა აბესალომმა: „თუ ასეა, მაშინ ჩემი ძმა ამნონი წამოვიდეს.“ და უთხრა მეფემ: „რისთვის წამოვიდეს?“

²⁷და ჩააცივდა აბესალომი და მეფემაც გაუშვა ამნონი და სხვა უფლისწულები.

²⁸და უბრძანა აბესალომმა თავის მსახურთ: „ყური უგდეთ, როცა ღვინისგან გამხიარულდება ამნონი და მე გეტყვით: დაჰკარით-მეთქი ამნონს, თქვენც მოკალით იგი. ნუ შეგეშინდებათ, რადგან მე გიბრძანებთ ამას! აბა, გამაგრდით და მამაცურად მოიქეცით.“

²⁹და აბესალომის ბრძანებისამებრ მოექცნენ მისი მსახურნი ამნონს. წამოიშალნენ უფლისწულები, შესხდნენ თავიანთ ჯორებზე და გაქუსლეს.

³⁰ჯერ კიდევ გზაში იყვნენ ისინი, როცა ამბავი მიუვიდა დავითს, რომ დახოცაო აბესალომმა უფლისწულები და ერთიც არ გადარჩენილაო.

³¹და ადგა მეფე, ტანზე დაიპო სამოსელი და დაჯდა მიწაზე. მისი მსახურნიც სამოსელშემოგლეჯილნი დადგნენ მის ირგვლივ.

³²და თქვა იონადაბ შიმეყას ძემ, დავითის ძმისწულმა: „ნუ ფიქრობს ჩემი ბატონი, რომ ყველა ჭაბუკი, მეფის ძე მოკლეს, რადგან მხოლოდ ამნონია მკვდარი. აბესალომის პირით გადაწყდა ეს იმ დღიდან, როცა შეურაცხჰყო ამნონმა მისი და – თამარი.

³³ნუ მიაქვს გულთან ჩემს მეფე-ბატონს ეს ხმა, თითქოს ყველა უფლისწულია მკვდარი, რადგან მხოლოდ ამნონია მოკლული.“

³⁴და გაიქცა აბესალომი. და გაიხედა მოთვალთვალე მსახურმა ბიჭმა და ხედავს, უამრავი ხალხი მოდის გზაზე, მთის ფერდობით.

³⁵და უთხრა იონადაბმა მეფეს: „აჰა, მოდიან უფლისწულები. როგორც გეუბნებოდა შენი მსახური, ისეც მოხდა.“

³⁶და როცა დაასრულა სათქმელი, აჰა, უფლისწულებიც მოვიდნენ; ხმა აღიმაღლეს და ატირდნენ. და დიდი ტირილით ტიროდნენ მეფეცა და მისი მსახურებიც.

³⁷და გაიქცა აბესალომი და მივიდა თალმაისთან, ყამიჰუდის ძესთან, გეშურის მეფესთან. დღენიადაგ იგლოვდა დავითი თავის შვილს.

³⁸აბესალომი გაიქცა გეშურს და დაჰყო იქ სამი წელი.

³⁹და შეწყვიტა აბესალომის დევნა დავითმა, რადგან გაუქარდა მწუხარება ამნონის სიკვდილის გამო.