Read სბს–2013 2 მეფეთა 19 Bible Online

2 მეფეთა 19 - სბს–2013 bible

2 მეფეთა 19

¹და მოახსენეს იოაბს, მეფე ტირის, აბესალომს იგლოვსო.

²გლოვად გადაექცა იმ დღეს გამარჯვების სიხარული მთელ ხალხს, რადგან შეიტყვეს, რომ მეფე შვილს გლოვობდა.

³ხალხი იმ დღეს ფარულად მოიპარებოდა ქალაქში, როგორც მოიპარებიან ხოლმე ბრძოლის ველიდან უკუქცეული, შერცხვენილი მებრძოლები.

⁴სახე დაეფარა მეფეს და ხმამაღლა მოთქვამდა: „შვილო, აბესალომ! აბესალომ, შვილო, შვილო!“

⁵და მივიდა იოაბი მეფესთან სახლში და უთხრა: „სირცხვილში ჩაყარე დღეს შენი მსახურნი, რომელთაც გადაგირჩინეს დღეს შენი ძენი, შენი ასულები, შენი ცოლები და ხარჭები.

⁶შენი მოძულენი შეგყვარებია და შენი მოყვარულნი შეგძულებია, რადგან დღეს გვაჩვენე, რომ არაფრად აგდებ სარდლებსა და მსახურთ. დღეს გავიგე, რომ გერჩივნა აბესალომი ცოცხალი გყოლოდა, ჩვენ კი ყველანი დავხოცილიყავით.

⁷ახლა ადექი და გადი, გაამხნევე შენი მსახურნი, რადგან, თუ არ გახვედი, უფალს ვფიცავ, ერთი კაციც არ შეგრჩება ამ ღამეს, და ეს უარესი იქნება იმ უბედურებათაგან, რაც სიყმაწვილიდან დღემდე შეგმთხვევია.“

⁸და ადგა მეფე და კარიბჭესთან დაჯდა. და აუწყეს მთელს ხალხს: აჰა, კარიბჭესთან ზისო მეფე. და მოდიოდა ხალხი მეფის წინაშე, ხოლო ისრაელიანები თავ-თავის კარვებში გაიქცნენ.

⁹ასე განსჯიდა მთელი ხალხი ისრაელის ყველა ტომში: „მეფემ გვიხსნა მტრების ხელიდან და გაგვათავისუფლა ფილისტიმელთაგან, ახლა კი თავად გაექცა ქვეყნიდან აბესალომს.

¹⁰ხომ მოკვდა ბრძოლაში აბესალომი, რომელიც ვცხეთ ჩვენს მეფედ, ახლა რატომ არაფერს ამბობთ მეფის დასაბრუნებლად?“

¹¹დავით მეფემ შეუთვალა ცადოკსა და აბიათარ მღვდლებს: „ასე უთხარით იუდას უხუცესებს: ‘რატომ აყოვნებთ მეფის დაბრუნებას მის სახლში, რადგან მთელი ისრაელის სიტყვა უკვე მიუვიდაო მეფეს შინ?

¹²ჩემი ძმები ხართ თქვენ, ჩემი სისხლი და ხორცი, და რატომღა აყოვნებთ მეფის დაბრუნებას თავის სახლში?’

¹³ყამასას უთხარით: ‘განა ჩემი სისხლი და ხორცი არა ხარ? ასე და ასე მიყოს ღმერთმა, და უარესიც დამმართოს, თუ იოაბის ნაცვლად შენ არ გახდე ჩემი მხედართმთავარი სამუდამოდ.’“

¹⁴ერთი კაცივით გადაიბირა მან მთელი იუდა და მათაც შეუთვალეს მეფეს: „დაბრუნდი მთელი შენი მსახურებიანად.“

¹⁵და დაბრუნდა მეფე და მიადგა იორდანეს, ხოლო იუდაელნი მივიდნენ გილგალს, რომ მიგებებოდნენ მეფეს და იორდანეს გაღმიდან გადმოეყვანათ იგი.

¹⁶შიმეყი, გერას ძე, ბენიამინელი, რომელიც ბახურიმიდან იყო, სასწრაფოდ ჩამოვიდა იუდაელებთან ერთად მეფე დავითის მისაგებებლად;

¹⁷მას თან ახლდა ათასი ბენიამინიელი კაცი. ჩამოვიდა ციბაც, საულის სახლის მსახური, თავის 15 შვილითა და 20 მსახურითურთ, და გადმოლახეს იორდანე მეფის თვალწინ.

¹⁸და გავიდა გაღმა ტივი, რომ გადმოეყვანა მეფის სახლეული და კეთილი სამსახური გაეწიათ მეფისთვის. და როცა გადმოლახა მეფემ იორდანე, შიმეყი, გერას ძე განერთხა მის წინაშე.

¹⁹და უთხრა მეფეს: „ნუ ჩამითვლის ჩემი ბატონი დანაშაულად, ნუ გაიხსენებს, რომ დააშავა შენმა მსახურმა იმ დღეს, როცა იერუსალიმს ტოვებდა მეფე-ბატონი, და გულში ნუ ჩაიდებ ამას, მეფევ,

²⁰რადგან იცის შენმა მსახურმა, რომ შესცოდა. აჰა, პირველი მოვედი დღეს იოსების მთელი სახლიდან, რათა მივგებებოდი ჩემს მეფე-ბატონს.“

²¹და მიუგო აბიშაიმ, ცერუიას ძემ, და თქვა: „ნუთუ არ უნდა მოკვდეს შიმეყი უფლის ცხებულის დაწყევლისათვის?“

²²და თქვა დავითმა: „რა გვაქვს ჩვენ საერთო, ცერუიას ძენო, რომ კრიჭაში მიდგახართ დღეს? განა ვინმე შეიძლება მოიკლას დღეს ისრაელში? განა მე არ ვიცი, რომ დღეს ისრაელის მეფე ვარ?“

²³და უთხრა მეფემ შიმეყის: „არ მოკვდები.“ და შეჰფიცა მას მეფემ.

²⁴და ჩამოვიდა მეფიბოშეთიც, საულის ძე, მეფის მისაგებებლად. არც ფეხი დაუბანია, არც წვერ-ულვაშზე უზრუნავს და არც ტანისამოსი გაურეცხავს მეფის წასვლის დღიდან მისი მშვიდობით დაბრუნებამდე.

²⁵და როცა გავიდა იერუსალიმიდან მეფის მისაგებებლად, უთხრა მას მეფემ: „რატომ არ წამომყევი, მეფიბოშეთ?“

²⁶და თქვა: „მეფე-ბატონო, ჩემმა მსახურმა მომატყუა. ეუბნებოდა მას შენი მსახური: ‘სახედარი შემიკაზმე, რომ შევჯდე და მეფეს გავყვე-მეთქი, რადგან კოჭლია შენი მსახური.’

²⁷და ცილი დასწამა შენს მსახურს მეფე-ბატონთან. მაგრამ ღვთის ანგელოზივითაა მეფე-ბატონი. მიყავი, რაც გენებოს!

²⁸განა სიკვდილის ღირსი არ იყო მეფე-ბატონის წინაშე მამაჩემის მთელი სახლი? შენ კი მაინც შენს თანამეინახეებთან დასვი სუფრაზე შენი მსახური. ახლა რაღა უფლება მაქვს, მეფესთან ვჩიოდე?“

²⁹და უთხრა მეფემ: რატომღა ლაპარაკობ ამას? ხომ ვბრძანე, შენ და ციბამ გაიყავით-მეთქი მიწები.

³⁰და უთხრა მეფეს მეფიბოშეთმა: „ყველაფერი წაიღოს, რაკიღა მშვიდობით დაბრუნდა მეფე-ბატონი თავის სახლში.“

³¹ბარზილაი გალაადელიც ჩამოვიდა როგელიმიდან და მეფესთან ერთად გადალახა იორდანე, რათა გაეცილებინა მეფე იორდანეს გაღმა.

³²ძალზე მოხუცი იყო ბარზილაი, ოთხმოცი წლის. ის არჩენდა მეფეს მახანაიმში ყოფნისას, რადგან ძალზე მდიდარი კაცი იყო.

³³და უთხრა მეფემ ბარზილაის: „წამომყევი და გარჩენ იერუსალიმში.“

³⁴და უთხრა ბარზილაიმ მეფეს: „კიდევ რამდენია ჩემი სიცოცხლის დღენი, რომ იერუსალიმში წავყვე მეფეს?

³⁵ოთხმოცი წლისა ვარ ახლა; განა შემიძლია ავისა და კარგის გარჩევა? რა გემო უნდა გაუგოს შენმა მსახურმა სასმელ-საჭმელს? განა კიდევ შემიძლია მგალობელთა მოსმენა? რატომ უნდა დააწვეს შენი მსახური ტვირთად ჩემს მეფე-ბატონს?

³⁶კიდევ ცოტაზე გაჰყვება მეფეს შენი მსახური იორდანეს გაღმა. ასერიგად რისთვის მწყალობს მეფე?

³⁷ნება დართე შენს მსახურს, უკან დაბრუნდეს, რათა ჩემს ქალაქში, ჩემი დედ-მამის საფლავთან მოვკვდე. აჰა, შენი მსახური ქიმჰამი წამოჰყვება ჩემს მეფე-ბატონს და მოექეცი, როგორც გენებოს.“

³⁸უთხრა მეფემ: „წამომყვეს ქიმჰამი, და ისე მოვექცევი, როგორც შენ გაგიხარდება, და რასაც კი მომთხოვ, ყველაფერს აგისრულებ.“

³⁹და გავიდა მთელი ხალხი იორდანეს გაღმა, და გადავიდა მეფეც. და გადაკოცნა მეფემ ბარზილაი, დალოცა და ისიც დაბრუნდა თავის მხარეში.

⁴⁰და გაემართა მეფე გილგალისკენ და თან წაჰყვა ქიმჰამიც. მთელი იუდა და ისრაელის ნახევარი აცილებდა მეფეს.

⁴¹და აჰა, მოვიდა მთელი ისრაელი მეფესთან და უთხრა მეფეს: „რატომ დაგისაკუთრეს ჩვენმა ძმებმა, იუდაელებმა, და გადაიყვანეს მეფე, მისი სახლი და დავითის მთელი ხალხი იორდანეს გაღმა?“

⁴²მიუგო მთელმა იუდამ ისრაელიანთ: „იმიტომ, რომ ჩვენი ახლობელია მეფე. რად გაბრაზებთ ეს ამბავი? განა მეფე გვარჩენს ჩვენ, განა მოუცია ჩვენთვის საჩუქრები?“

⁴³და მიუგეს ისრაელიანებმა იუდას კაცებს და უთხრეს: „ჩვენა ვართ მეფის ათი წილი, დავითიც უფრო მეტად ჩვენ გვეკუთვნის, ვიდრე თქვენ. რატომ დაგვამცირეთ? განა პირველმა ჩვენ არა ვთქვით სიტყვა ჩვენი მეფის დასაბრუნებლად?“ მაგრამ ისრაელიანებზე უფრო მტკიცედ ლაპარაკობდნენ იუდას კაცები.