Read სბს–2013 2 მეფეთა 3 Bible Online

2 მეფეთა 3 - სბს–2013 bible

2 მეფეთა 3

¹და იყო ხანგრძლივი განხეთქილება საულის სახლსა და დავითის სახლს შორის. დავითი უფრო და უფრო ძლიერდებოდა, ხოლო საულის სახლი უფრო და უფრო სუსტდებოდა.

²და შეეძინა დავითს ხებრონში ვაჟები: მისი პირმშო იყო ამნონი, იზრეყელელი ახინოყამისგან;

³მეორე – ქილეაბი, აბიგაილისგან, ქარმელელი ნაბალის ქვრივისაგან; მესამე – აბესალომი, ძე მაყაქასი, გეშურის მეფის, თალმაის ასულისა;

⁴მეოთხე – ადონია, ხაგითის შვილი; მეხუთე – შეფატია, აბიტალის შვილი;

⁵მეექვსე – ითრეყამი, ყეგლასაგან, დავითის ცოლისაგან. ყველა ესენი ხებრონში შეეძინა დავითს.

⁶საულის სახლსა და დავითის სახლს შორის განხეთქილებისას აბნერს საულის სახლის მხარე ეჭირა.

⁷და ჰყავდა ხარჭა საულს, სახელად რიცფა, აიას ასული. და უთხრა იშ-ბოშეთმა აბნერს: „რატომ შეხვედი მამაჩემის ხარჭასთან?“

⁸ძლიერ განარისხეს იშ-ბოშეთის ამ სიტყვებმა აბნერი და თქვა: „განა მე ძაღლის თავი ვარ, იუდას რომ ვეწინააღმდეგები დღეს, სიკეთეს რომ ვუკეთებ მამაშენის, საულის სახლს, მის ძმებსა და მოყვასთ, და არ ჩამიგდიხარ დავითის ხელში? და ახლა ამ ქალზე მდებ ბრალს?

⁹ასე და ასე უყოს ღმერთმა აბნერს, და კიდევ უარესიც დამართოს, თუ ისე არ მოვიქცე, როგორც შეჰფიცა დავითს უფალმა:

¹⁰მეფობას წავართმევ საულის სახლს და დავითის ტახტს დავადგენო ისრაელსა და იუდაზე, დანიდან ბეერ-შებაყამდე.“

¹¹და სიტყვა ვეღარ შეუბრუნა მან აბნერს, რადგან ეშინოდა მისი.

¹²და გაუგზავნა აბნერმა მოციქულები დავითს, და დააბარა ეთქვათ: „ვის ეკუთვნის ეს ქვეყანა? შეკარი კავშირი ჩემთან, და, აჰა, ჩემი ხელი შენთან იქნება, რათა მოგემხროს მთელი ისრაელი.“

¹³და თქვა: „კეთილი, შევკრავ შენთან კავშირს, ოღონდ ერთი პირობით, ჩემს სახეს ვერ იხილავ, თუ მიქალი, საულის ასული არ მოგიყვანია ჩემთან, როცა ჩემს სანახავად მოხვალ.“

¹⁴მოციქულები დავითმაც გაუგზავნა იშ-ბოშეთს, საულის ძეს, და შეუთვალა: „მომეცი ჩემი ცოლი – მიქალი, რომელიც 100 წინადაუცვეთელი ფილისტიმელის ჩუჩების ფასად დავწინდე.“

¹⁵და გაგზავნა კაცი იშ-ბოშეთმა მის წამოსაყვანად ქმრისგან, ფალტიელ ლაიშის ძისაგან.

¹⁶და წამოჰყვა მას ქმარი და ტირილით მოაცილებდა ბახურიმამდე. აქ კი უთხრა აბნერმა: „წადი, გაბრუნდი.“ და ისიც გაბრუნდა.

¹⁷დაელაპარაკა აბნერი ისრაელის უხუცესებს და უთხრა: „უწინაც გინდოდათ, რომ დავითი თქვენი მეფე ყოფილიყო.

¹⁸ახლა იმოქმედეთ, რადგან უთხრა უფალმა დავითს: ‘ჩემი მსახურის, დავითის ხელით უნდა ვიხსნა ჩემი ერი, ისრაელი, ფილისტიმელთა ხელიდან და ყველა მტრის ხელიდან.’“

¹⁹ამასვე ელაპარაკა აბნერი ბენიამინელთაც. და მერე წავიდა დავითთან ხებრონში, იმის სათქმელად, რაც სურდა ისრაელს და ბენიამინის მთელ სახლს.

²⁰და მივიდა აბნერი დავითთან ხებრონში, თან 20 კაცი ახლდა. ნადიმი გაუმართა დავითმა აბნერს და იმ კაცებს, რომლებიც მას ახლდნენ.

²¹და უთხრა აბნერმა დავითს: „ავდგები და წავალ და შევუკრებ ჩემს მეფე-ბატონს მთელს ისრაელს, რათა აღთქმა დაგიდონ და ყველაზე იმეფო შენი გულისწადილისამებრ.“ და გაისტუმრა დავითმა აბნერი და ისიც წავიდა მშვიდობით.

²²და აჰა, დაბრუნდნენ სათარეშოდ გასული დავითის მსახურნი და იოაბი და დიდძალი ნადავლი მოიტანეს თან. აბნერი უკვე აღარ იყო დავითთან ხებრონში, რადგან დავითმა გაუშვა ის, და ისიც წავიდა მშვიდობით.

²³როცა მოვიდა იოაბი და მასთან მყოფი მთელი ლაშქარი, აცნობეს იოაბს: „მოვიდა აბნერი, ნერის ძე მეფესთან, და მან გაუშვა იგი, და ისიც წავიდა მშვიდობით.“

²⁴მივიდა იოაბი მეფესთან და უთხრა: „ეს რა ჰქენი? აჰა, მოსულა შენთან აბნერი! რატომ გაუშვი და დაანებე, რომ წასულიყო?

²⁵შენ ხომ იცნობ აბნერს, ნერის ძეს, შენს მოსატყუებლად მოვიდა, რათა გაიგოს შენი გამოსვლა და შენი შესვლა და ყველაფერი გამოიძიოს, რასაც აკეთებ.“

²⁶და როგორც კი გამოვიდა იოაბი დავითისგან, კაცები დაადევნა აბნერს. სირას ჭიდან გამოაბრუნეს მათ იგი. დავითმა კი არაფერი იცოდა ამის შესახებ.

²⁷და როცა დაბრუნდა აბნერი ხებრონს, გაიხმო იგი იოაბმა კარიბჭის შიგნით, ვითომც განმარტოებით საუბარი სურდა მასთან, და მუცელში ჰკრა მახვილი. და მოკვდა ის ყასაელის, იოაბის ძმის სისხლის საზღაურად.

²⁸და როცა შემდეგ ეს გაიგო დავითმა, თქვა: „უბრალონი ვართ მე და ჩემი სამეფო უფლის წინაშე უკუნისამდე აბნერის, ნერის ძის სისხლში;

²⁹დაატყდეს იგი იოაბის თავს და მამამისის მთელ სახლს! ნუმც გამოლეულა იოაბის სახლში სისხლმდინარი, კეთროვანი, ხელჯოხიანი, მახვილით განგმირული, პურს დანატრებული!“

³⁰ხოლო იოაბმა და აბიშაიმ, მისმა ძმამ, იმის გამო მოუსწრაფეს სიცოცხლე აბნერს, რომ მან მოკლა ყასაელი, მათი ძმა გიბეონთან ბრძოლაში.

³¹და უთხრა დავითმა იოაბს და მასთან მყოფ მთელ ხალხს: „შემოიხიეთ სამოსელი, შემოირტყით ჯვალო და დაიტირეთ აბნერი.“ მეფე დავითი თავად მიჰყვებოდა კუბოს.

³²და როცა მათ დამარხეს აბნერი ხებრონში, ხმამაღლა ტიროდა მეფე აბნერის საფლავზე და ტიროდა მთელი ხალხი.

³³და წარმოთქვა მეფემ თავისი საგოდებელი და თქვა: „განა უგუნურის სიკვდილით უნდა მომკვდარიყო აბნერი?

³⁴ხელები შეკრული არა გქონია, არც ფეხებზე გდებია ხუნდები; და შენ დაეცი, როგორც ეცემიან ავაზაკთა ხელით!“ – და კიდევ უფრო მეტად ატირდა ხალხი.

³⁵ჯერ ისევ დღე იყო, რომ მოდიოდა ხალხი და პურს სთავაზობდა დავითს. იფიცავდა დავითი და ამბობდა: „ასე და ასე მიყოს ღმერთმა და უარესიც დამმართოს, თუ მზის ჩასვლამდე ვიგემო პური ან სხვა რამ.“

³⁶და მაშინ ყველაფერს მიხვდა მთელი ხალხი და მოეწონათ ეს ისევე, როგორც ყველაფერი მოსწონდათ, რასაც მეფე აკეთებდა.

³⁷და გაიგო მთელმა ხალხმა და მთელმა ისრაელმა იმ დღეს, რომ მეფისგან არ მოდიოდა აბნერის, ნერის ძის მკვლელობა.

³⁸და უთხრა მეფემ თავის მსახურთ: „იცით, რამხელა სარდალი და რა დიდი ვაჟკაცი დაეცა დღეს ისრაელში?

³⁹მე დღეს ჯერაც სუსტი ვარ, თუმცა ცხებული ვარ მეფედ. ეს ხალხი კი, ცერუიას ძენი, ჩემზე ძლიერნი არიან. უფალმა მიუზღოს ბოროტმოქმედს მისი ბოროტების სანაცვლო!“