Read სბს–2013 3 მეფეთა 2 Bible Online

3 მეფეთა 2 - სბს–2013 bible

3 მეფეთა 2

¹და როცა მოახლოვდა დავითის სიკვდილის დღეები, ეს უანდერძა მან თავის ძეს, სოლომონს:

²„მე მივდივარ მთელი ქვეყნიერების გზით, განმტკიცდი და მამაცად იყავი;

³და ემსახურე უფალს, შენს ღმერთს, იარე მის გზებზე, დაიცავი მისი წესები, მისი მცნებანი, მისი სამართალი, მისი მოწმობანი, როგორც წერია მოსეს რჯულში, რათა ხელი მოგემართოს ყველაფერში, რასაც გააკეთებ, და ყველგან, საითკენაც პირს იზამ;

⁴რათა აღასრულოს უფალმა ჩემზე ნათქვამი თავისი ყოველი სიტყვა, რომ თუ შენი ძენი დაიცავენო თავიანთ გზას და ჭეშმარიტებით და მთელი გულითა და სულით ივლიან ჩემს წინაშე, არ დაილევაო შენიანი კაცი ისრაელის ტახტზე.

⁵შენც იცი, რა გამიკეთა იოაბმა, ცერუიას ძემ; რა გაუკეთა ისრაელის ლაშქრის ორ სარდალს: აბნერ ნერის ძესა და ყამასა იეთერის ძეს; როგორ დახოცა ისინი და მშვიდობის დროს ბრძოლის სისხლი დაღვარა, და უბრალო სისხლით დაისვარა თავისი სარტყელი და ხამლნი.

⁶სიბრძნით მოიქეცი და მშვიდობით ნუ ჩაუშვებ მის სიბერეს შავეთში.

⁷ხოლო ბარზილაი გალაადელის შვილებს წყალობა მიაგე, თანამეინახეებად გყავდეს, რადგან ახლობლობა ჰქონდათ ჩემთან, როცა შენს ძმას, აბესალომს გავურბოდი.

⁸აჰა, შენთან არის შიმეყი, გერას ძე, ბახურიმელი ბენიამინის ძეთაგანი; ის იყო, მწარედ რომ მწყევლიდა, როცა მახანაიმში მივდიოდი; მაგრამ ის იორდანეზე ჩამოვიდა ჩემს შესაგებებლად, და მეც უფლის სახელით შევფიცე და ვუთხარი, მახვილით არ მოგკლავ-მეთქი.

⁹შენ კი ნუ დატოვებ დაუსჯელს, რადგან ბრძენი კაცი ხარ და იცი, როგორ უნდა მოექცე, რათა სისხლიანი ჭაღარით ჩაიყვანო შავეთში.“

¹⁰და განისვენა დავითმა თავის მამებთან და დაიმარხა დავითის ქალაქში.

¹¹დავითის მეფობის ხანგრძლივობა ისრაელზე 40 წელი იყო – ხებრონში შვიდ წელიწადს მეფობდა, იერუსალიმში – ოცდაცამეტს.

¹²და დაჯდა სოლომონი მამამისის, დავითის ტახტზე და ძლიერ განიმტკიცა მეფობა.

¹³და მივიდა ადონია, ხაგითის ძე, ბათშებაყთან, სოლომონის დედასთან; და უთხრა ბათშებაყმა: „ხომ სამშვიდობოდ მოსულხარ?“ და მიუგო ადონიამ: „სამშვიდობოდ.“

¹⁴და დასძინა: „საქმე მაქვს შენთან.“ და უთხრა: „თქვი.“

¹⁵და თქვა: „შენ იცი, რომ მე მეკუთვნოდა მეფობა, და მე შემომყურებდა მთელი ისრაელი, რომ მეფე გავმხდარიყავი, მაგრამ მეფობამ ჩამიარა და ჩემს ძმას ერგო, რადგან უფლისგან ჰქონდა მიცემული.

¹⁶ახლა ერთი სათხოვარი მაქვს შენთან და ნუ გამაწბილებ.“ მიუგო ქალმა: „თქვი.“

¹⁷და თქვა: „უთხარი სოლომონ მეფეს, შენ უარს არ გეტყვის, რომ არ გამაწბილოს და ცოლად მომცეს შუნამელი აბიშაგი.“

¹⁸და თქვა ბათშებაყმა: „კარგი, დაველაპარაკები მეფეს.“

¹⁹და მივიდა ბათშებაყი სოლომონთან, რომ ადონიაზე დალაპარაკებოდა. და წამოდგა მეფე მის წინაშე და თაყვანი სცა მას, და დაჯდა თავის ტახტზე. მეფის დედასაც დაუდგეს ტახტი, და მის მხარმარჯვნივ დაჯდა იგი.

²⁰და უთხრა: „ერთი მცირე სათხოვარი მაქვს შენთან, ნუ გამაწბილებ.“ უთხრა მეფემ: „მთხოვე, დედაჩემო, არ გაგაწბილებ.“

²¹და უთხრა: „მიეცი ცოლად შუნამელი აბიშაგი შენს ძმას, ადონიას.“

²²უთხრა მეფემ: „რატომ მთხოვ ადონიასთვის აბიშაგ შუნამელს? ბარემ სამეფოც მოითხოვე მისთვის, რაკი ჩემი უფროსი ძმაა, და თავის მხარეზე ჰყავს აბიათარ მღვდელი და იოაბ ცერუიას ძე.“

²³და დაიფიცა მეფე სოლომონმა უფალი, და თქვა: „ასე და ასე მიყოს ღმერთმა და უარესიც დამმართოს, თუ თავის საუბედუროდ არ ეთქვას ეს სიტყვა ადონიას!

²⁴ახლა კი, – ვფიცავ უფალს, რომელმაც განმამტკიცა და დამსვა დავითის, მამაჩემის ტახტზე, რომელმაც სახლი ამიშენა დაპირებისამებრ, რომ დღესვე მოკვდება ადონია.“

²⁵და გაგზავნა მეფე სოლომონმა ბენაია, იეჰოიადაყის ძე. და დაჰკრა მან, და მოკვდა იგი.

²⁶აბიათარ მღვდელს კი უთხრა მეფემ: ყანათოთს წადი, შენს მამულში. სიკვდილის ღირსი ხარ, მაგრამ დღეს არ მოგკლავ, რადგან შენ გიტარებია უფლის კიდობანი დავითის, მამაჩემის წინაშე და ყველაფერს იტანდი, რასაც მამაჩემი იტანდა.

²⁷და მოკვეთა სოლომონმა აბიათარი უფლის მღვდლობიდან, რათა აღსრულებულიყო უფლის სიტყვა, რომელიც თქვა მან ყელის სახლზე შილოში.

²⁸და მიუვიდა ხმა იოაბს (და რაკი იოაბი ადონიას მიემხრო და აბესალომს არ მიმხრობია), გაიქცა იოაბი უფლის კარვისკენ და სამსხვერპლოს რქებს მოეჭიდა.

²⁹და შეატყობინეს მეფე სოლომონს, უფლის კარვისკენ გაიქცა იოაბი და, აჰა, სამსხვერპლოსთან დგასო. გაგზავნა სოლომონმა ბენაია, იეჰოიადაყის ძე, და უთხრა: „მიდი და მოკალი.“

³⁰და მივიდა ბენაია უფლის კარავთან და უთხრა: „გამოდი, რადგან ასეთია მეფის ბრძანება.“ და თქვა იოაბმა: „არა, აქ უნდა მოვკვდე.“ და მიუტანა ბენაიამ მეფეს ამბავი: ასე და ასე თქვა იოაბმა, და ასე და ასე მიპასუხაო.

³¹და უთხრა მეფემ: „ისე გააკეთე, როგორც თავად თქვა: მოკალი და დამარხე, და ჩამოგვრეცხე მეცა და მამაჩემის სახლსაც უბრალო სისხლი, იოაბმა რომ დაღვარა.

³²უფალმა მის თავზევე მიაქციოს მისი სისხლი იმისათვის, რომ მიუხდა ორ მასზე მართალ და კეთილ კაცს და მახვილით დახოცა მამაჩემის, დავითის უჩუმრად: აბნერ ნერის ძე, ისრაელის მხედართმთავარი და ყამასა იეთერის ძე, იუდას ჯარის სარდალი.

³³და იყოს მათი სისხლი იოაბისა და მისი შთამომავლების თავზე საუკუნოდ, ხოლო დავითს და მის შთამომავლობას, და მის სახლს და მის ტახტს მშვიდობა ჰქონდეს უფლისგან უკუნისამდე.“

³⁴და წავიდა ბენაია, იეჰოიადაყის ძე, თავს დაესხა იოაბს და მოკლა. და დამარხეს იგი თავის სახლში, უდაბნოში.

³⁵და დანიშნა მეფე სოლომონმა ბენაია იეჰოიადაყის ძე მის ნაცვლად ჯარის სარდლად, ხოლო აბიათარის ნაცვლად ცადოკ მღვდელი დაადგინა მეფემ.

³⁶და გაგზავნა მეფემ და მოიხმო შიმეყი და უთხრა: „აიშენე სახლი იერუსალიმში და იცხოვრე აქ, და ნურსად ნუ გახვალ აქედან.

³⁷რომელ დღესაც გახვალ და კიდრონის ხევს გასცდები, იცოდე, სიკვდილი არ აგცდება. შენს თავზე იქნება შენი სისხლი.“

³⁸და უთხრა შიმეყიმ მეფეს: „კეთილი, როგორც ბრძანა მეფე-ბატონმა, ისე მოიქცევა შენი მსახური.“ და დიდხანს ცხოვრობდა შიმეყი იერუსალიმში.

³⁹სამი წლის შემდეგ გაექცა შიმეყის ორი მსახური აქიშთან, მაყაქას ძესთან, გათის მეფესთან. შეატყობინეს შიმეყის და უთხრეს: გათში არიანო შენი მსახურნი.

⁴⁰ადგა შიმეყი, სახედარი შეკაზმა, და წავიდა გათისკენ აქიშთან, თავის მსახურთა საძებრად. დაბრუნდა შიმეყი და თან მოიყვანა გათიდან თავისი მსახურნი.

⁴¹და შეატყობინეს სოლომონს, რომ იერუსალიმიდან გათში წავიდა შიმეყი და უკან მობრუნდაო.

⁴²და გააგზავნა კაცები მეფემ, მოიხმო შიმეყი და უთხრა: „ხომ დაგაფიცე უფლის სახელით და გაგაფრთხილე: თუ გასულხარ და სადმე წასულხარ, იცოდე, სიკვდილი არ აგცდება-მეთქი. შენ მიპასუხე: კეთილი, მესმისო.

⁴³რატომ არ შეინახე ჩემი ბრძანება, რაც უფლის წინაშე გიბრძანე ფიცით?“

⁴⁴და უთხრა მეფემ შიმეყის: „შენც კარგად იცი და შენმა გულმაც, რა ავკაცობაც გაგიკეთებია დავითისთვის, მამაჩემისთვის. ახლა შენს თავზე მოაქცევს უფალი შენს ავკაცობას!

⁴⁵ხოლო კურთხეულ იყოს მეფე სოლომონი, და მტკიცე იყოს დავითის ტახტი უფლის წინაშე უკუნისამდე!“

⁴⁶და უბრძანა მეფემ ბენაიას, იეჰოიადაყის ძეს, ისიც წავიდა და დაჰკრა შიმეყის, და მოკვდა იგი. და განმტკიცდა სამეფო სოლომონის ხელში.