Read სბს–2013 4 მეფეთა 4 Bible Online

4 მეფეთა 4 - სბს–2013 bible

4 მეფეთა 4

¹წინასწარმეტყველის ძეთაგან ერთის ცოლმა ტირილით შეჰღაღადა ელისეს: „მოკვდა ჩემი ქმარი, შენი მსახური; და შენ იცი, რომ უფლისმოშიში იყო შენი მსახური. ახლა მოდის მევახშე და ჩემს ორივე ბავშვს მონებად მართმევს.“

²და უთხრა ელისემ: „რა გიყო? მითხარი, რა გაბადია შინ?“ ქალმა მიუგო: „სახლში არაფერი აქვს შენს მხევალს, გარდა მცირეოდენი ზეთისა დოქში.“

³და უთხრა მას ელისემ: „წადი და ჭურჭელი ინათხოვრე მეზობლებისგან; ცარიელი ჭურჭელი ბევრი დააგროვე.

⁴მერე მიდი, შინ ჩაიკეტეთ შენ და შენი შვილები და დოქიდან გადმოასხით ჭურჭლებში ის ზეთი, ვიდრე ყველას გაავსებთ; სავსეები გვერდზე გადააწყვე.“

⁵წავიდა ქალი და შინ ჩაიკეტა თავის შვილებთან ერთად; ისინი აწვდიდნენ ცარიელ ჭურჭელს, ის კი ასხამდა.

⁶და როცა ჭურჭლები დაივსო, უთხრა ვაჟიშვილს: „კიდევ მომაწოდე ჭურჭელი.“ მან უთხრა: „ცარიელი ჭურჭელი აღარ არის.“ და ზეთიც შეწყდა.

⁷და მივიდა და უამბო ღვთისკაცს. და უთხრა მან: „წადი, გაყიდე ზეთი და ვალი გაისტუმრე; დანარჩენით თავი ირჩინეთ შენ და შენმა შვილებმა.“

⁸ერთ დღესაც შუნემში გაიარა ელისემ. იქ ერთი მდიდარი ქალი ცხოვრობდა, რომელმაც პურის საჭმელად მიიწვია იგი; და რამდენჯერაც ჩაივლიდა, მუდამ შეუხვევდა ხოლმე იქ პურის საჭმელად.

⁹და უთხრა ქალმა თავის ქმარს: „ნამდვილად ვიცი, რომ წმიდაა, აქეთ რომ ღვთისკაცი დადის.

¹⁰მოვუწყოთ მცირე კუთხე ზემოთვალში, დავუდგათ იქ საწოლი, ტაბლა, სკამი და ლამპარი; და, როცა ჩვენთან შემოივლის, იქ შევიდეს.“

¹¹ერთ დღესაც შეიარა მათთან; შევიდა ზემოთვალში და დაწვა.

¹²და უთხრა ელისემ გეხაზის, თავის მსახურ ბიჭს: დაუძახეო ამ შუნამელ ქალს. მანაც დაუძახა და ეახლა ქალი.

¹³და უთხრა ელისემ მსახურ ბიჭს: „უთხარი მას: აჰა, შენ რომ ასე ზრუნავ ჩვენზე, რა შეგვიძლია გაგიკეთოთ? ხომ არ დაველაპარაკოთ-თქო შენზე მეფეს ან მხედართმთავარს?“ და უთხრა ქალმა: „არაფერი მჭირდება, მე ჩემს ხალხში ვცხოვრობ.“

¹⁴და თქვა ელისემ: „მაინც რა უნდა გავუკეთო?“ და უთხრა გეხაზიმ: „მართლა, შვილი არა ჰყავს და მისი ქმარი კი მოხუცია.“

¹⁵და თქვა მან: „დაუძახე აქ.“ მანაც დაუძახა და კარებში გაჩერდა ქალი.

¹⁶და თქვა ელისემ: „გაის ამ დროს ჩახუტებული გეყოლება ვაჟიშვილი.“ და თქვა ქალმა: „არა, ჩემო ბატონო, ღვთისკაცო, ნუ მოატყუებ შენს მხევალს.“

¹⁷მართლაც დაორსულდა ქალი და წლის სწორზე შვა ძე, როგორც უთხრა მას ელისემ.

¹⁸გაიზარდა ბავშვი და ერთ დღესაც წავიდა მამამისთან სამკალში.

¹⁹უეცრივ უთხრა მამას: „ვაი, ვაი, თავი მტკივა!“ და უთხრა კაცმა მსახურ ბიჭს: „დედას წაუყვანე!“

²⁰და წაიყვანა და მიუყვანა დედას. დედას შუადღემდე კალთაში ეჯდა და მოკვდა.

²¹ავიდა ქალი ზემოთვალში და ღვთისკაცის საწოლზე დააწვინა ბავშვი, კარი გამოიკეტა და გარეთ გავიდა.

²²და დაუძახა ქმარს და უთხრა: „გამომიგზავნე ერთი ვინმე მსახური და ერთი ვირი, ღვთისკაცთან წავალ და ისევ დავბრუნდები.“

²³და უთხრა: „რისთვის მიდიხარ მასთან? დღეს ხომ არც ახალმთვარობაა და არც შაბათი.“ მაგრამ მან უთხრა: „შენ დადუმდი, მშვიდობა არის.“

²⁴და შეკაზმა ქალმა ვირი და უთხრა მსახურ ბიჭს: „წინ წაუძეხი და იარე; და გზაზე ნუ გამაჩერებ, თუ მე არ გიბრძანო.“

²⁵წავიდნენ და მივიდნენ ღვთისკაცთან, ქარმელის მთაზე. და როცა შორიდან მოჰკრა თვალი ქალს ღვთისკაცმა, უთხრა გეხაზის, თავის მსახურს: აგერ, ის შუნამელი ქალი.

²⁶აბა გაიქეცი, მიეგებე და ჰკითხე: ხომ მშვიდობით არის-თქო შენი ქმარი და ხომ მშვიდობით არის-თქო შენი შვილი. და მიუგო ქალმა: მშვიდობით არიანო.

²⁷და როცა ავიდა ქალი ღვთისკაცთან მთაზე, მუხლებზე მოეხვია. მივარდა გეხაზი, რომ მოეშორებინა ის, მაგრამ ღვთისკაცმა უთხრა: „თავი დაანებე, რადგან სული აქვს გამწარებული, უფალმა კი დამიმალა ეს და არ გამოუცხადებია ჩემთვის.“

²⁸და თქვა ქალმა: „განა მე ვთხოვდი შვილს ჩემს ბატონს? შენ ხომ გეუბნებოდი: ნუ მომატყუებ-მეთქი?“

²⁹და უთხრა გეხაზის: „სარტყელი შემოირტყი წელზე, ჩემი არგანი დაიჭირე ხელში და წადი. შემხვედრს არავის მიესალმო; თუ ვინმე მოგესალმა, პასუხი არ გასცე, და სახეზე დაადე ბავშვს ეს ჩემი არგანი.“

³⁰და თქვა ყმაწვილის დედამ: „უფლისა და შენმა სიცოცხლემ, რომ არ დაგეხსნები!“ და ადგა ელისე და გაჰყვა ქალს.

³¹მათზე ადრე მივიდა გეხაზი და სახეზე არგანი დაადო ბავშვს, მაგრამ არ ისმოდა ხმა და ჩამიჩუმი. და უკან გაბრუნდა მის შესახვედრად და მოახსენა: არ იღვიძებს ბავშვი.

³²და შევიდა სახლში ელისე, და, აჰა, მკვდარი წევს ბავშვი მის საწოლზე.

³³და შევიდა, მიიკეტა კარი და ილოცა უფლისადმი.

³⁴ზედ დააწვა ბავშვს, პირი პირზე დაადო, თვალი – თვალზე, ხელის მტევნები – ხელის მტევნებზე და გადაერთხა ზემოდან. და გათბა ბავშვის სხეული.

³⁵ერთი გაიარ-გამოიარა ოთახში და კვლავ განერთხა ბავშვს ზემოდან. შვიდჯერ დააცემინა ბავშვმა, და გაახილა თვალი.

³⁶და დაუძახა მან გეხაზის და უთხრა: „მოუხმე იმ შუნამელს!“ და მოუხმო. და მივიდა მასთან ქალი და უთხრა ელისემ: „წაიყვანე შენი შვილი.“

³⁷და მივარდა, ფეხებში ჩაუვარდა და მდაბლად თაყვანი სცა; და აიყვანა თავისი შვილი და გავიდა.

³⁸და დაბრუნდა ელისე გილგალში. შიმშილობა იყო იმ ქვეყანაში. და წინ დაუსხდნენ მას წინასწარმეტყველთა ძენი. და უთხრა მან მსახურ ბიჭს: „დადგი დიდი ქვაბი და კერძი მოუხარშე წინასწარმეტყველთა ძეთ.“

³⁹და გავიდა ერთი მათგანი ველზე საკმაზის მოსაკრეფად, იპოვა ველური ვაზი და დაკრიფა მთელი კალთა ისრიმი; მოვიდა და ჩააჭრა შეჭამადის ქვაბში – მათ კი არ იცოდნენ, რა იყო.

⁴⁰და დაუსხეს კაცებს საჭმელად. და როცა ჭამდნენ შეჭამადს, იყვირეს და თქვეს: „სიკვდილია ქვაბში, ღვთისკაცო!“ და ვეღარ შეჭამეს.

⁴¹და თქვა მან: „მომეცით ფქვილი.“ ჩაყარა ქვაბში და უთხრა გეხაზს: „დაუსხი ხალხს, ჭამონ.“ ცუდი აღარაფერი იყო ქვაბში.

⁴²და მოვიდა ვიღაც კაცი ბაყალ-შალიშადან და მოუტანა ღვთისკაცს პირველნაყოფი: ქერის 20 პური და ნედლი თავთავი გუდით. და თქვა ელისემ: „მიეცი ხალხს, ჭამონ.“

⁴³და თქვა მისმა მსახურმა: „ეს რა უნდა გაუხდეს ამ ას კაცს?“ და უთხრა: „მიეცი ხალხს, ჭამონ, რადგან ასე ამბობს უფალი: ჭამენ და კიდეც მორჩებათო.“

⁴⁴და დაუსხა. გაძღნენ და კიდეც მორჩათ, უფლის სიტყვისამებრ.