Read სბს–2013 ნეემია 4 Bible Online

ნეემია 4 - სბს–2013 bible

ნეემია 4

¹როცა სანბალატმა გაიგო, რომ კედელს ვაშენებთ, ძალიან გაცხარდა, ბევრი იჯავრა და მასხრად აიგდო იუდაელები.

²თავისი მოძმეებისა და სამარიის ლაშქრის წინაშე თქვა: „რასა შვრებიან ეს საცოდავი იუდაელები? ნუთუ მისცემენ მათ ამის უფლებას? ნუთუ მსხვერპლს შესწირავენ? ნუთუ ოდესმე მოათავებენ სამუშაოს? ნუთუ ქვებს გააცოცხლებენ დანაცრებული ნანგრევებიდან?“

³და ტობია ყამონელმა, რომელიც მის გვერდით იყო, თქვა: „როგორც არ უნდა აშენონ, ერთი მელაც კი რომ მიადგეს მათ ქვის კედელს, ისიც კი დააქცევს.“

⁴ისმინე, ღმერთო ჩვენო, რადგან დასაცინი და შეურაცხნი გავხდით! მათი ლანძღვა მათვე მიუბრუნე, და მიეცი ისინი საკიცხელად თავიანთი ტყვეობის ქვეყანაში!

⁵და ნუ დაფარავ მათ დანაშაულს; და შენს წინაშე ნუ წაიშლება მათი ცოდვა, რადგან შეურაცხჰყოფდნენ ისინი მშენებლებს.

⁶და ავაშენეთ ქალაქის კედელი, და შეიკრა მთელი კედელი მისი სიმაღლის ნახევრამდე. და ჰქონდა ხალხს საქმის გულმოდგინება.

⁷და როცა გაიგეს სანბალატმა, ტობიამ და არაბებმა, ყამონელებმა და აშდოდელებმა, რომ გრძელდებოდა იერუსალიმის კედლების აღდგენა და მისი ბზარების გამთელება, ძალიან გაცხარდნენ.

⁸და ყველანი შეითქვნენ, რათა საომრად მოსულიყვნენ იერუსალიმში და არეულობა ჩამოეგდოთ იქ.

⁹და ჩვენ ვევედრებოდით ჩვენს ღმერთს, და დაცვა გვეყენა მათ წინააღმდეგ დღედაღამ.

¹⁰და თქვეს იუდაელებმა: „წელში გაწყდნენ მზიდავები, ნაგავი კი ბევრია; ჩვენ ვეღარ ავაშენებთ კედელს.“

¹¹ხოლო ჩვენი მტრები კი ამბობდნენ: „ვერც გაიგებენ და ვერც შეამჩნევენ, ისე გავჩნდებით მათ შორის და ისე გავავლებთ მუსრს და სამუშაოებს შევაწყვეტინებთ.“

¹²და როცა მათ ახლოს მცხოვრები იუდაელები მოდიოდნენ და დღეში ცხრაჯერ მაინც გვიმეორებდნენ: ყოველი მხრიდან დაგვესხმიანო თავს, –

¹³მაშინ ჩავაყენე ხალხი დაბლობებში, კედლის გარეთ ღია ადგილებში, და დავაყენე ხალხი საგვარეულოთა მიხედვით, თავიანთი მახვილებით, შუბებითა და მშვილდებით.

¹⁴და შევხედე, წამოვდექი და ვუთხარი დიდებულებს და მოხელეებს და დანარჩენ ხალხს: „ნუ გეშინიათ მათი; გაიხსენეთ უფალი, დიდი და შიშის მომგვრელი, და იბრძოლეთ თქვენი ძმების, თქვენი ძეების და ასულების, თქვენი ცოლებისა და სახლ-კარისათვის.“

¹⁵და როგორც კი ჩვენმა მტრებმა გაიგეს, რომ ჩვენ ვიცით მათი ამბავი და, რომ ღმერთმა ჩაშალა მათი განზრახვა, ყველანი დავბრუნდით კედელთან, თითოეული თავის საქმეზე.

¹⁶და იმ დღიდან მოყოლებული, ჩემი ჭაბუკების ნახევარი მუშაობდა, მეორე ნახევარს კი ტანზე აბჯარი ეცვა, ხელში შუბები, ფარები და მშვილდები ეჭირათ. მთავრები კი მთელი იუდას სახლის უკან იდგნენ.

¹⁷კედლის მშენებლები აშენებდნენ, მზიდავები ტვირთს ეზიდებოდნენ; ცალი ხელით საქმეს აკეთებდნენ და ცალით იარაღი ეჭირათ.

¹⁸და თითოეულ მშენებელს წელზე მახვილი ერტყა და ისე აშენებდა. გვერდით კი მებუკე მყავდა.

¹⁹და ვუთხარი დიდებულებს, მოხელეებს და დანარჩენ ხალხს: „საქმე დიდი და ვრცელია, ჩვენ კი კედელზე ვართ შემოფანტულნი და ერთმანეთსა ვართ მოშორებულნი,

²⁰ამიტომ საიდანაც ბუკისცემის ხმას გაიგონებთ, იქ მოგროვდით ჩვენთან; ჩვენი ღმერთი იბრძოლებს ჩვენთვის.“

²¹ასე ვაკეთებდით საქმეს; ნახევარს კი ალიონის დაძვრიდან ვარსკვლავების გამოჩენამდე შუბი ეჭირა.

²²მაშინ იყო, რომ ვუთხარი ხალხს: თითოეულმა თავის მსახურთან ერთად ღამე გაათიოს იერუსალიმში. ასე რომ ღამით ჩვენთან ერთად იყარაულებდნენ, დღისით კი იმუშვებდნენ.

²³და არც მე და არც ჩემი ძმები, არც ჩემი მსახურნი, არც მცველები, თან რომ დამყვებოდნენ, ტანსაცმელს არ ვიხდიდით; თითოეულს ხელში თავისი მახვილი გვეჭირა, მაშინაც კი, როდესაც წყალზე მივდიოდით.