Read სბს–2013 იობი 31 Bible Online

იობი 31 - სბს–2013 bible

იობი 31

¹აღთქმა დავუდე ჩემს თვალებს, რომ ქალწულს არ შევხედავდი.

²და რა არის ჩემი წილხვედრი მაღლიდან ღმერთისაგან, ან სამკვიდრო ყოვლადძლიერისაგან ზესკნელიდან?

³განა დაღუპვა უკეთურისათვის არ არის, და ავბედობა ბოროტმოქმედთათვის?

⁴განა არ ხედავს ის ჩემს გზებს, და არ ითვლის ჩემს ყოველ ნაბიჯს?

⁵თუ სიცრუით მევლოს და სამზაკვროდ ამჩქარებოდეს ფეხი,

⁶ამწონოს მე მართალ სასწორზე და გაიგოს ღმერთმა ჩემი უმწიკვლობა.

⁷თუ გზიდან გადაეხვიოს ჩემს ტერფს, ან თვალებს აჰყოლოდეს ჩემი გული, და ბიწი მოსცხებოდეს ჩემს ხელებს,

⁸მაშინ, დაე, მე ვთესო და სხვამ ჭამოს, და ამოიძირკვოს ჩემი მონაგარი.

⁹თუ ჩემი გული ოდესმე ცდუნებულიყოს დედაკაცისაგან, და ჩემი მოყვასის კართან მეთვალთვალოს,

¹⁰მაშინ სხვას უფქვას ჩემმა ცოლმა, და სხვებმა ჩაიმუხლონ მასზე.

¹¹რადგან ეს მრუშობაა და დასასჯელი დანაშაული.

¹²რადგან ეს ცეცხლი იქნებოდა აბადონამდე შთამნთქმელი, და ძირამდე დასწვავდა მთელ ჩემს მოსავალს.

¹³თუ ოდესმე ჩემი მსახურისა და მხევლისთვის სამართალზე უარი მეთქვას, როცა დავა ჰქონიათ ჩემთან,

¹⁴მაშინ რას ვიზამ, როცა ღმერთი აღდგება? როცა მომკითხავს, რა პასუხს გავცემ?

¹⁵განა მან, ვინც დედის მუცელში შემქმნა, მანვე არ შექმნა ისინი? განა ჩვენ ერთმა ღმერთმა არ გამოგვსახა საშოში?

¹⁶თუ ოდესმე უარი მეთქვას ღატაკთა სათხოვარზე, ან ქვრივის თვალები გამეწბილებინოს,

¹⁷ან თუ ჩემი პურის ლუკმა მარტოს მეჭამოს და ობლისათვის არ გამეყოს, –

¹⁸მისი ყრმობიდანვე ისე იზრდებოდა ის ჩემთან, როგორც მამასთან, და დედის მუცლიდანვე ვიცავდი ქვრივს;

¹⁹თუ მენახოს უსამოსლობით სიკვდილის პირას, ან გლახაკი უმოსასხამოდ,

²⁰და მის საზარდულს არ დაველოცე და არ გამთბარიყო ჩემი ცხვრის მატყლით,

²¹თუ ობოლზე ხელი აღმემართოს, როცა კარიბჭესთან მცველებს ვხედავდი,

²²მაშინ ზურგს მოსწყდეს ჩემი მხარი და მკლავი იდაყვში გადამიტყდეს!

²³რადგან მაშინებს ღვთის რისხვა და მის სიმძიმეს ვერ გავუძლებ.

²⁴განა მიმიჩნევია ოქრო საიმედოდ, ან ბაჯაღლო ოქრო ხსნად დამისახავს?

²⁵განა გამიხარია იმით, რომ დიდძალი სიმდიდრე მაქვს? რომ ჩემმა ხელმა ბევრი მოიხვეჭა?

²⁶რომ დამენახა მზე ან მთვარე დიდებულად მოარული,

²⁷და იდუმალ ცდუნებულიყო ჩემი გული და ჩემს ბაგეებს ჩემი ხელისთვის ეკოცნათ,

²⁸ესეც განსასჯელი დანაშაული იქნებოდა, რადგანაც მაღალი ღმერთის უარმყოფელი ვიქნებოდი.

²⁹განა გამხარებია ჩემი მოძულის უბედურება? ან მიზეიმია მის ცუდ ამბავზე?

³⁰არ ჩამიდენინებია ცოდვა ჩემი სასისთვის, და წყევლით არ მითხოვია დაღუპვა მისი სულისა.

³¹განა არ უთქვამთ ჩემი კარვის კაცებს: ‘ვინ არ გამძღარა მისი ხორცით?’

³²მწირს გარეთ არ გაუთევია, კარი ღია მქონდა მგზავრისთვის.

³³განა დამიფარავს ჩემი დანაშაული ადამივით, უბეში შემემალა ჩემი შეცოდება?

³⁴მაშინ შემაკრთობდა ხალხის სიმრავლე და საგვარეულოს გაკიცხვა შემაშინებდა, დავდუმდებოდი და გარეთ არ გავიდოდი.

³⁵ნეტავ ვინმე მომისმენდეს! აჰა, ესაა ჩემი ნიშანი! ყოვლადძლიერმა პასუხი გამცეს! ნეტავ საჩივრის წიგნი მომცა, ჩემი მოშუღლის ხელით ნაწერი!

³⁶მაშინ მე ზურგით ვატარებდი მას, გვირგვინივით შემოვიხვევდი,

³⁷მოვახსენებდი ჩემს ყოველ ნაბიჯს, და როგორც მთავარს, ისე ვეახლებოდი.

³⁸თუ ჩემზე ჩემს მიწას დაუჩივლია და ხნულები ატირებულიყვნენ,

³⁹თუ მუქთად მიაჭამი მისი მოსავალი ან მის მეპატრონეთა სული შემიწუხებია,

⁴⁰მაშინ ნაცვლად ხორბლისა ძეძვი ამოვიდეს, და ნაცვლად ქერისა – ღვარძლი!“ ამით დასრულდა იობის სიტყვები.