Read სბს–2013 ფსალმუნები 17 Bible Online

ფსალმუნები 17 - სბს–2013 bible

ფსალმუნები 17

¹გუნდის ლოტბარს. ფსალმუნი უფლის მსახურის, დავითისა, რომელმაც წარმოთქვა უფლის მიმართ ეს სიტყვები, როდესაც უფალმა იხსნა იგი ყველა თავისი მტრებისა და საულის ხელთაგან. და თქვა:

²შეგიყვარებ შენ, უფალო, სიმტკიცევ ჩემო.

³უფალი არის ჩემი კლდე და სიმაგრე ჩემი, მხსნელი ჩემი, ღმერთი ჩემი, – ჩემი კლდე, თავშესაფარი, ფარი ჩემი და ჩემი ხსნის რქა, საყრდენი ჩემი.

⁴ქებით მოვუხმობ უფალს, მტრებისგან მიხსნის ის.

⁵გარს შემომერტყა სიკვდილის ხვია და შემაძრწუნეს უკუღმართმა ნაკადებმა.

⁶ჯოჯოხეთის ბორკილებში მოვექეც და წინ სიკვდილის ხაფანგები გადამეღობა.

⁷გაჭირვებაში ვუხმობდი უფალს და მოვუწოდებდი ჩემს ღმერთს. ისმინა ჩემი ხმა თავისი ტაძრიდან და მის ყურს მისწვდა ჩემი ღაღადი.

⁸შეძრწუნდა და შეირყა დედამიწა, შეკრთნენ მთათა საფუძვლები; შეძრწუნდნენ, რადგან განრისხდა იგი.

⁹აღმოხდა კვამლი მისი რისხვისა, მომსვრელი ცეცხლი მის ბაგეთაგან, ნაკვერცხლები აღმოენთნენ მისგან.

¹⁰დახარა ცანი და გადმოვიდა, მის ფერხთა ქვეშ – ნისლია უკუნი.

¹¹ქერუბიმებზე ამხედრდა და გამოფრინდა, გამოეშურა ქარის ფრთებით.

¹²წყვდიადი თავის საფარველად აქცია; ქუფრ მძიმე ღრუბლებში გამოეხვია.

¹³მისი პირის ბრწყინვალებით გაიფანტნენ ღრუბლები, სეტყვა და ნაკვერცხლები.

¹⁴დაიგრგვინა უფალმა ზეცაში, უზენაესმა გამოსცა ხმა თავისი სეტყვით და ნაკვერცხლებით.

¹⁵გაუშვა ისრები და მიმოფანტა და განაბნია ელვა მრავალი.

¹⁶გამოჩნდნენ წყარონი წყალთა, გაშიშვლდნენ სამყაროს საფუძვლები შენს მრისხანე დაძახილზე, უფალო, შენი პირის ქარის ქროლაზე.

¹⁷გამომიწოდა ხელი სიმაღლიდან, ამომიყვანა; მრავალ წყალთაგან გამომიხსნა.

¹⁸დამიხსნა ძლიერი მტრისაგან, ჩემს მოძულეთაგან, ჩემზე ძლიერნი რომ იყვნენ.

¹⁹აღდგნენ ჩემს წინააღმდეგ ჩემი გაჭირვების ჟამს, მაგრამ უფალი იყო ჩემი საყრდენი.

²⁰გამომიყვანა გაშლილ სივრცეზე, მიხსნა, რადგან ვუყვარვარ მე.

²¹მომიზღო უფალმა ჩემი სიმართლით, ჩემს ხელთა სიწმიდის კვალობაზე დამაჯილდოვა.

²²ვინაიდან მივყვებოდი უფლის გზებს და არ ვცოდავდი ღმერთის წინაშე;

²³ვინაიდან ჩემს თვალწინაა ყველა მისი მცნება და მისი კანონებიდან არ გადამიხვევია.

²⁴უცოდველი ვიყავი მის წინაშე და თავს ვიცავდი შეცოდებისგან.

²⁵ამიტომ მომიზღო უფალმა ჩემი სიმართლით, ჩემს ხელთა სიწმიდის კვალობაზე მის თვალთა წინაშე.

²⁶გულმოწყალეს წყალობით ექცევი, გულმართალს – გულმართლად;

²⁷ჭეშმარიტს ჭეშმარიტად ექცევი, უკუღმართს – უკუღმართად;

²⁸რადგან საწყალ ხალხს იხსნი და მედიდურ თვალებს ამდაბლებ.

²⁹ანთებს ჩემს ლამპარს უფალი; ჩემი ღმერთი სინათლედ მიქცევს სიბნელეს.

³⁰აჰა, შენით ვამარცხებ ლაშქარს და ჩემი ღმერთის შეწევნით გადავევლები გალავანს.

³¹უმწიკვლოა გზა ღვთისა, ხალასია სიტყვა უფლისა; ფარია იგი ყველასთვის, ვინც მას მიენდობა.

³²რადგან ვინ არის ღმერთი, გარდა უფლისა? ანდა ვინ არის ბურჯი, გარდა ჩვენი ღმერთისა?

³³ღმერთი შემომსარტყლავს ძალით და სწორ გზას მიბოძებს.

³⁴ჩემს ფეხებს ირმისას ამსგავსებს და სიმაღლეებზე მაყენებს მტკიცედ.

³⁵ომს ასწავლის ჩემს ხელებს, და რვალის მშვილდს ადრეკინებს ჩემს მკლავებს.

³⁶შენ მომეცი ფარი შენი ხსნისა, შემეწიე შენი მარჯვენით; შენ განმადიდე შენი წყალობით;

³⁷გამიფართოვე ნაბიჯი ჩემს ქვეშ, და ჩემი ფეხი აღარ წაბორძიკებულა.

³⁸დავედევნები ჩემს მტრებს, წამოვეწევი და არ დავბრუნდები, ვიდრე არ მოვსპობ.

³⁹დავამარცხებ და წამოდგომას ვეღარ შეძლებენ, ჩემს ფერხთა ქვეშ განერთხმებიან.

⁴⁰რადგან შენ შემომსარტყლე ძალით საომრად, მოდრიკე ჩემზე აღმდგარნი ჩემს ფეხქვეშ.

⁴¹ჩემს მტრებს ზურგი აბრუნებინე ჩემგან და მე ამოვწყვიტე ჩემი მოძულენი.

⁴²აღაღადნენ, მაგრამ მშველელი არ ჰყავთ; უფლის მიმართ, – და არ პასუხობს.

⁴³გავაცამტვერებ, როგორც ქარი მტვერს, გავთელავ, როგორც ტალახს ქუჩაში.

⁴⁴შენ მიხსენი ხალხთა დავისგან, დამაყენე ერთა უფროსად, ხალხი, რომელსაც არ ვიცნობდი, მემსახურება.

⁴⁵ყურის მოკვრითაც მმორჩილებენ, უცხო ტომები პირფერობენ ჩემთან.

⁴⁶უცხო ტომები დაფნენხნენ და თრთიან თავიანთ სიმაგრეებში.

⁴⁷უკვდავია უფალი! დიდებულია სიმაგრე ჩემი! ამაღლდეს ღმერთი – ჩემი მშველელი,

⁴⁸ღმერთი, რომელმაც შური იძია ჩემთვის და მიმორჩილებს ერებს.

⁴⁹ჩემი მხსნელია მტრებისაგან, შენ ამამაღლე მათზე, ვინც აღსდგა ჩემს წინააღმდეგ; შენ მიხსენი უკეთურ კაცთაგან.

⁵⁰ამისთვის გადიდებ ერებს შორის, უფალო, და შენს სახელს ვუგალობებ. ამრავლებს ის შველას მეფისათვის და წყალობას თავისი ცხებულისათვის, დავითისა და მისი მოდგმისათვის – საუკუნოდ.