Read სბს–2013 ფსალმუნები 77 Bible Online

ფსალმუნები 77 - სბს–2013 bible

ფსალმუნები 77

¹მოძღვრება; ასაფისა. ისმინე, ჩემო ხალხო, რჯული ჩემი; ყური მოაპყარ ჩემს ბაგეთა სიტყვებს.

²მისმინეთ, იგავების საუწყებლად გავხსნი ბაგეებს, ავამეტყველებ ბნელ გამოცანებს უძველეს დროთა,

³რაც გვსმენია და გაგვიგია, რაც უამბიათ ჩვენთვის ჩვენს მამებს,

⁴არ დავუმალავთ ამას მათ შვილებს, ვაუწყებთ მომავალ თაობას ჩვენი უფლის დიდებულ საქმეებს, მის ძლიერებას და სასწაულებს, რომელნიც მან ქმნა.

⁵რადგან დაუდგინა წესდება იაკობს და დაუდო რჯული ისრაელს, დაუწესა იგი ჩვენს მამებს მათ შვილთათვის საუწყებლად;

⁶რათა შეიტყოს მომავლმა თაობამ, შვილებმა, რომელნიც დაიბადებიან და გაუცხადონ თავიანთ შვილებს,

⁷რომ ღმერთზე უნდა დაამყარონ იმედი, არ დაივიწყონ საქმენი ღმრთისა და დაიცვან მისი მცნებანი;

⁸არ დაემსგავსონ თავიანთ მამებს, გულარძნილსა და ურჩ თაობას, თაობას, რომელმაც არ მოამზადა გული თავისი და არ უერთგულა ღმერთს სულით.

⁹ძენი ეფრემისა, მშვილდით აღჭურვილნი, უკუიქცნენ ბრძოლის დღეს,

¹⁰რადგან არ დაიცვეს აღთქმა უფლისა და მის მცნებაზე სიარული აღარ ისურვეს.

¹¹დაივიწყეს მისი საქმენი და სასწაულნი, მათ რომ მოუვლინა.

¹²მათი მამების თვალწინ მოიმოქმედა მან სასწაული ეგვიპტის ქვეყანაში, ცოყანის ველზე.

¹³გააპო ზღვა და შიგ გაატარა, კედლად წამომართა წყლები,

¹⁴დღისით ღრუბელით მიუძღოდა მათ, და მთელი ღამე – ცეცხლის შუქით.

¹⁵გააპო კლდენი უდაბნოში და მისცა მათ წყალი ვით უფსკრულის წყალსატევიდან.

¹⁶გადმოადინა კლდის ნაკადები, მდინარესავით წარმოადინა წყლები.

¹⁷ისინი კი განაგრძობდნენ შეცოდებას მის მიმართ, ეურჩებოდნენ უზენაესს უდაბნოში.

¹⁸სცდიდნენ ღმერთს თავიანთ გულში, მოითხოვდნენ საკვებს თავიანთი სულისათვის.

¹⁹ლაპარაკობდნენ ღმერთის წინააღმდეგ, ამბობდნენ: განა შეძლებს ღმერთი უდაბნოში ტაბლის გამართვას?

²⁰აჰა, კლდეს დაჰკრა და გადმოსკდა წყალი და გადმოდინდა ნაკადები. პურის მოცემაც თუ ძალუძს? ხორცითაც მოამარაგებს თავის ხალხს?

²¹ესმა უფალს და განრისხდა, მოედო ცეცხლი იაკობს, რისხვა აღიმართა ისრაელზე,

²²რადგან არ ერწმუნენ ღმერთს და მისი ხსნის იმედი არ ჰქონდათ.

²³და მაინც უბრძანა ღრუბლებს მაღლიდან, და გახსნა ცათა ბჭენი;

²⁴გადმოაწვიმა მათზე მანანა საზრდოდ, და ციური პური მისცა მათ.

²⁵ანგელოზთა პურს ჭამდა კაცი; საზრდოს უგზავნიდა მათ მაძღრისად.

²⁶აღძრა აღმოსავლეთის ქარი ზეცაზე და წარმართა თავისი ძალით სამხრეთის ქარი,

²⁷აწვიმა მათზე ხორცი, ვითარცა მტვერი, და ვითარცა ზღვის ქვიშა – ფრთოსანი ფრინველი.

²⁸ჩამოყარა მათ ბანაკთან, მათი საცხოვრისების გარშემო.

²⁹ჭამეს და გაძღნენ, შეუსრულა სურვილი მათი.

³⁰მაგრამ ჯერ კიდევ არ გამძღარიყვნენ, საჭმელი ჯერ კიდევ პირში ჰქონდათ,

³¹რომ ღვთის რისხვა აღიძრა მათზე და ამოხოცა სხვებზე მსუქნები, და ჩააჩოქა რჩეულები ისრაელისა.

³²და მაინც შესცოდეს კიდევ, და არ ირწმუნეს მისი სასწაულები.

³³მაშინ დაასრულა მათი დღეები ფუჭად და მათი წლები – ძრწოლით.

³⁴როდესაც ხოცავდა, მაშინ ეძიებდნენ მას და კვლავ ბრუნდებოდნენ ღმერთისაკენ.

³⁵იხსენებდნენ, რომ ღმერთია მათი სიმაგრე, და უზენაესი ღმერთია მათი მხსნელი.

³⁶მაგრამ ელაქუცებოდნენ პირით, და ცრუ იყო მათი ენის სიტყვები;

³⁷რადგან არ იყო მათი გული წრფელი მის მიმართ და არ იყვნენ ერთგულნი მისი აღთქმისა.

³⁸მაგრამ მან, გულმოწყალემ, შეუნდო მათ ცოდვა და არ მოსპო, მრავალჯერ უკუაგდო თავისი რისხვა და არ აღაგზნო მთელი თავისი გულისწყრომა.

³⁹რადგან ახსოვდა, რომ ხორციელნი არიან ისინი, ქარი, რომელიც ჩაიქროლებს და აღარ დაბრუნდება.

⁴⁰რამდენჯერ გაჯიუტდნენ უდაბნოში, განარისხეს იგი უკაცრიელ ადგილას.

⁴¹და სცდიდნენ ღმერთს ისევ და ისევ, შეურაცხყოფდნენ ისრაელის სიწმიდეს.

⁴²არ ახსოვდათ ხელი მისი, დღეები, როცა დაიხსნა მტრისგან;

⁴³როცა მოიმოქმედა ეგვიპტეში სასწაულები, და საოცრებანი ცოყანის ველზე;

⁴⁴როცა გადააქცია სისხლად მდინარენი და ნაკადები მათი, რომ ვეღარ ესვათ.

⁴⁵მიუსია ბუზანკალი მათ დასაკბენად და – ბაყაყი მათ დასაღუპად.

⁴⁶და მისცა მუხლუხოს მათი მოსავალი, და მათი ნაჯაფი – კალიას;

⁴⁷სეტყვით მოსრა ვენახი მათი, და სიკომორო მათი – თრთვილით;

⁴⁸მისცა სეტყვას მათი პირუტყვი, და ხორშაკ ქარებს – ჯოგები მათი;

⁴⁹მოუვლინა მათ თავისი რისხვის ალი, მრისხანება, მძვინვარება და გასაჭირი, როს წარუგზავნა უკეთური ანგელოზები;

⁵⁰გზა გაუკვალა თავის მრისხანებას, არ დაინდო სიკვდილისაგან მათი სული და მათი სიცოცხლე ჭირს მისცა;

⁵¹განგმირა ყოველი პირმშო ეგვიპტეში, პირველშობილნი – ქამის კარვებში.

⁵²ცხვარივით გაირეკა თავისი ხალხი, და უდაბნოში, როგორც ფარას, ისე წარუძღვა.

⁵³ფხიზლად უძღოდა მათ და შიში არ ჰქონდათ, მათი მტრები კი ზღვამ ჩაიტანა.

⁵⁴მოიყვანა თავის წმიდა საზღვარზე, მთაზე, რომელიც მოიპოვა მისმა მარჯვენამ.

⁵⁵განდევნა მათ წინ ხალხები, გაუნაწილა მათ მიწები სამკვიდრებლად, დაასახლა მათ კარვებში ისრაელის ტომები.

⁵⁶კვლავ გამოსცადეს და გაუჯიუტდნენ უზენაეს ღმერთს, და მისი მცნებანი არ დაიცვეს.

⁵⁷უკან იხევდნენ და ღალატობდნენ თავიანთი მამების მსგავსად, უკან ბრუნდებოდნენ ყალბი მშვილდივით.

⁵⁸განარისხეს თავიანთი სამსხვერპლოებით და თავიანთი კერპებით გამოაღვიძეს მისი შური.

⁵⁹ისმინა ღმერთმა და განრისხდა და სრულიად მოიძულა ისრაელი.

⁶⁰მიატოვა შილოს სავანე, კარავი, სადაც ადამიანებთან ერთად იყო დამკვიდრებული.

⁶¹და ტყვედ გასწირა სიმაგრე თვისი და დიდება თვისი მტერს ჩაუგდო ხელთ.

⁶²გასწირა მახვილისათვის თავისი ხალხი, თავის მემკვიდრეობაზე განრისხდა.

⁶³მისი ჭაბუკები ცეცხლმა შეჭამა, და მისმა ქალწულებმა ვერ ისმინეს საქორწილო სიმღერა.

⁶⁴მისი მღვდლები ხმლით დაეცნენ, მათმა ქვრივებმა ვერ დაიტირეს.

⁶⁵მაგრამ გაიღვიძა უფალმა, ვითარცა მძინარემ, როგორც დევგმირმა, ღვინისაგან გამოფხიზლებულმა;

⁶⁶და განგმირა მისი მტრები ზურგში, სამუდამო სირცხვილი მიაგო მათ.

⁶⁷უარყო იოსების კარავი და ეფრემის ტომი არ გამოირჩია.

⁶⁸გამოირჩია ტომი იუდასი, მთა სიონისა, რომელიც უყვარს.

⁶⁹მოაწყო თავისი ტაძარი ცასავით, და დედამიწასავით სამუდამოდ დააფუძნა იგი.

⁷⁰ამოირჩია დავითი, თავისი მონა და წამოიყვანა ცხვრის ფარეხებიდან.

⁷¹ცხვრის მწველავთაგან წამოიყვანა ის, რათა ემწყემსა იაკობი – ერი თავისი – და ისრაელი, თავისი წილხვედრი.

⁷²და მწყემსა ისინი წრფელი გულით და მარჯვე ხელით უძღოდა მათ.