Read სბს–2013 ესაია 41 Bible Online

ესაია 41 - სბს–2013 bible

ესაია 41

¹დადუმდით ჩემს წინაშე, კუნძულებო! ხალხებმა ძალი განიახლონ; ახლოს მოდგნენ და თქვან: ერთად მივიდეთო სამსჯავროზე.

²ვინ აღძრა აღმოსავლეთიდან სიმართლის კაცი, ვინ მოუხმო, რომ მას მიჰყოლოდა, მის წინაშე მიიყვანა ხალხები და დაუმონა მეფენი? თავისი მახვილით გააცამტვერა ისინი, თავისი მშვილდით მიმოფანტა, როგორც ქარი ანიავებს ბზეს.

³ის მიერეკება მათ, მშვიდობით მიდის გზაზე, რომელზედაც არასოდეს დაუდგამს ფეხი.

⁴ვინ მოიმოქმედა და აღასრულა ეს? თაობათა გამომხმობმა დასაბამით. მე ვარ უფალი, – პირველი და უკანასკნელ თაობასთანაც მე ვიქნები.

⁵დაინახეს კუნძულებმა და შეშინდნენ, ქვეყნის კიდეები შეძრწუნდნენ, მოახლოვდნენ და მოდგნენ.

⁶თითოეული თავის მოყვასს ეხმარება და თავის ძმას განამტკიცებს: „ნუ შედრკები!“

⁷მჭედელი ჩამომსხმელს ამხნევებს, უროთი მბეგველი – გრდემლზე კვერის დამკვრელს, ნაწიბურზე ამბობს: კარგიაო! და კერპს ამაგრებს ლურსმნებით, რომ არ დაიშალოს.

⁸ხოლო შენ, ისრაელ, ჩემო მსახურო იაკობ, რომელიც მე ამოგირჩიე, თესლო ჩემი საყვარელი აბრაამისა,

⁹შენ, რომელიც აგიყვანე ქვეყნის კიდეებიდან და მისი კუთხეებიდან მოგიხმე, გითხარი: „ჩემი მსახური ხარ შენ!“ მე ამოგარჩიე შენ და უკუ არ გაგდე,

¹⁰ნუ გეშინია, რადგან მე შენთანა ვარ; ნუ ფრთხი, რადგან შენი ღმერთი ვარ მე. გაგამაგრებ და შეგეწევი და მხარს დაგიჭერ ჩემი სიმართლის მარჯვენით.

¹¹აჰა, შერცხვებიან და გაწბილდებიან შენი მოძულენი; არარაობად იქცევიან და დაიღუპებიან შენი მოშუღარნი.

¹²ძებნას დაუწყებ და ვერ ჰპოვებ მათ, შენს შეურაცხმყოფელთ; არაფრად და არარაობად იქცევიან შენთან მებრძოლნი.

¹³რადგან მე, შენი უფალი ღმერთი, შენი მარჯვენის განმამტკიცებელი გეუბნები: ნუ კრთი, მე შეგეწევი!

¹⁴ნუ გეშინია, მატლო იაკობ, ციცქნა ისრაელო, მე შეგეწევი შენ! – ამბობს უფალი, და შენი გამომსყიდველი, ისრაელის წმიდა ღმერთი!

¹⁵აჰა, შენა ხარ ჩემი ახლად მოკოხილი კევრი; შენ გალეწავ მთებს და დაფშვნი, ბორცვებს ბზესავით აქცევ.

¹⁶გაანიავებ და ქარი წაიღებს მათ, ქარიშხალი მიმოფანტავს, შენ კი გაიხარებ უფალში, ისრაელის წმიდა ღმერთი იქნება შენი დიდება.

¹⁷ღარიბ-ღატაკნი წყალს ეძებენ და არ არის, ენა გაუშრათ წყურვილისაგან. მაგრამ მე, უფალი, ღმერთი ისრაელისა ვუპასუხებ მათ, არ მივატოვებ.

¹⁸ხრიოკ გორაკებზე წყლის ნაკადებს გადმოვადენ და ველ-მინდვრებზე – ნაკადულები ამოხეთქს, უდაბნოს ტბები დაფარავს და გამოგოლვილი მიწა წყლით გაძღება.

¹⁹უდაბნოში კედარს ვახარებ, აკაციას, მირტსა და ზეთისხილს; კვიპაროსთან ერთად ჭადარსა და ფიჭვს გავაშენებ ტრამალებზე,

²⁰რათა ნახონ და გაიგონ, და მიხვდნენ და დაიჯერონ, რომ უფლის ხელმა გააკეთა ეს, და ისრაელის წმიდა ღმერთმა შექმნა ეს ყოველივე.

²¹გაგვაცანით თქვენი სარჩელი, – ამბობს უფალი, – მოიტანეთ თქვენი მტკიცებულებანი, – ამბობს იაკობის მეფე.

²²მოვიდნენ და გვითხრან, რა მოხდება; წინასწარ გვითხრან რაიმე, ვიდრე ის არ მომხდარა, და გულისხმავყოფთ და გავიგებთ მის დასასრულს. ან მომავალზე გვასმინონ რამე წინასწარ,

²³წინასწარ გვაუწყეთ, რა მოხდება, და გვეცოდინება, რომ ღმერთები ხართ; ქმენით სიკეთე, ან ბოროტება, რათა გაოცებით შევხედოთ და ერთად ვნახოთ.

²⁴მაგრამ ფუჭნი ხართ თქვენ, და თქვენი საქმეებიც არარაობაა; სისაძაგლეს ირჩევენ თქვენით.

²⁵აღვძარი იგი ჩრდილოეთიდან და მოვიდა; მან აღმოსავლეთიდან მოუხმო ჩემს სახელს! ტალახივით ჩაზელს ის ხელმწიფეთ, როგორც მეთუნე თიხას.

²⁶ვინ გამოაცხადა თავდაპირველად ეს, რომ გვცოდნოდა, და ადრიდანვე რომ მანამდე დიდი ხნით ადრე გვეთქვა: „ის მართალი იყო?“ მაგრამ არავის გამოუცხადებია, არავის გაუგებინებია, არავის გაუგია თქვენი ნათქვამი.

²⁷მე პირველმა ვაუწყე სიონს: „აჰა, ისინი!“ მახარობელი გავუგზავნე იერუსალიმს.

²⁸გავიხედე და არავინ იყო; არავინ იყო მათგან მრჩეველი, რომ მეკითხა და გაეცა პასუხი.

²⁹აჰა, არარანი არიან ისინი, ფუჭია მათი საქმეები; ქარია და სიცარიელე მათი ჩამოსხმული კერპები.