Read სბს–2013 ესაია 42 Bible Online

ესაია 42 - სბს–2013 bible

ესაია 42

¹აი ჩემი მონა, რომელიც ხელით მიჭირავს, ჩემი რჩეული, რომელიც მოიწონა ჩემმა სულმა. დავდებ მე მასზე ჩემს სულს და სამართალს გაუჩენს იგი ხალხებს.

²არ იყვირებს და არ აღიმაღლებს ხმას, ქუჩაში ვერავინ მოისმენს მის ხმას.

³დაბზარულ ლერწამს არ დალეწავს და მბჟუტავ პატრუქს არ ჩააქრობს; სწორ სამართალს გააჩენს.

⁴არ დაცხრება და არ გატყდება, ვიდრე არ დაამყარებს ქვეყნად სამართალს. მის განგებულებას მოელიან კუნძულები.

⁵ასე ამბობს უფალი ღმერთი, რომელმაც შექმნა ზეცა და განფინა იგი; შექმნა დედამიწა მისი აღმონაცენითურთ; მისცა სუნთქვა ხალხს და სული – ქვეყნად მოარულთ.

⁶მე, უფალმა, მოგიწოდე სიმართლით, ხელში გწვდები და დაგიცავ, დაგადგენ აღთქმად ხალხისთვის და წარმართთა სინათლედ,

⁷რათა აუხილო ბრმებს თვალები, რათა პატიმარნი ამოიყვანო საპყრობილიდან, და წყვდიადიდან – ბნელში მსხდომნი.

⁸მე ვარ უფალი, ეს არის ჩემი სახელი. არ მივცემ ჩემს დიდებას სხვას და ჩემს ქებას – კერპებს.

⁹აჰა, ახდა უწინ ნაუწყები, ახალსაც გაუწყებთ; ვიდრე ის მოხდებოდეს, მე გაუწყებთ.

¹⁰უგალობეთ უფალს ახალი გალობა, ქება შეასხით მას ქვეყნის კიდეებიდან, თქვენ, ზღვაზე მავალთ და მთელმა მისმა სისავსემ, კუნძულებმა და მათმა მობინადრეებმა.

¹¹დაე, აღავლინონ ხმა უდაბნომა და მისმა ქალაქებმა, დაბა-სოფლებმა, სადაც კედარელნი მკვიდრობენ; იგალობონ კლდეებში მცხოვრებთ, და მთათა მწვერვალებიდან დასჭექონ!

¹²დიდება მიაგებონ უფალს და მისი ქება კუნძულებზე აუწყონ.

¹³უფალი მამაცი მეომარივით გამოვა; მებრძოლივით შურით აღივსება; შემოსძახებს და დასცემს საბრძოლო ყიჟინას, და ძალას გამოიჩენს თავისი მტრების წინააღმდეგ.

¹⁴დიდხანს ვდუმდი, ჩუმად ვიყავი, ვითმენდი; ახლა მშობიარესავით ავკივლდები, დავამსხვრევ და ვშთანთქავ ყოველივეს.

¹⁵გავაუდაბურებ მთებსა და ბორცვებს და გადავახმობ მთელ მათ სიმწვანეს, მდინარეებს კუნძულებად ვაქცევ, ტბებს ამოვაშრობ.

¹⁶ვატარებ ბრმებს იმ გზით, რომელიც მათ არ იცოდნენ, მათთვის უცნობი ბილიკებით წავიყვან, მათ წინაშე სიბნელეს სინათლედ ვაქცევ და ოღრო-ჩოღროებს – ვაკეებად. ეს არის საქმეები, რომელთაც გავაკეთებ და არ მივატოვებ.

¹⁷უკან დაიხევენ და დიდი სირცხვილით შერცხვებიან კერპებით მოიმედენი, რომლებიც ეუბნებიან კერპებს: „თქვენა ხართ ჩვენი ღმერთები.“

¹⁸ყრუებო, ისმინეთ! ბრმებო, უყურეთ, რომ დაინახოთ.

¹⁹ვინ არის ისე ბრმა, როგორც ჩემი მონა? და ყრუ, როგორც ჩემი გაგზავნილი მაცნე? ვინ არის ისე ბრმა, როგორც მახლობელი ჩემი, ისე ბრმა, როგორც უფლის მონა?

²⁰იყურები, მაგრამ ვერ ამჩნევ, აყურადებ, მაგრამ ვერ ისმენ.

²¹უფალმა ინება თავისი სიმართლისათვის განედიდებინა და დიდებულ-ეყო რჯული;

²²მაგრამ ეს გაძარცული და დარბეული ხალხია, გამოქვაბულებში არიან შეყრილნი და საპყრობილეებში ჩაკეტილნი; აყაჩაღებდნენ და არ იყო მშველელი, ძარცვავდნენ და არავინ იყო მთქმელი: დაუბრუნეთო!

²³რომელმა თქვენგანმა გაიგონა ეს? ყური ვინ მიაპყრო და ვინ მოისმინა მომავალი?

²⁴ვინ მისცა იაკობი დასარბევად, და ისრაელი – გასაძარცვად? განა უფალმა არა, რომელსაც შევცოდეთ? მათ არ ისურვეს მისი გზით სიარული, და მისი რჯული არ ისმინეს.

²⁵და გადმოღვარა უფალმა მათზე თავისი რისხვა – ომის მრისხანება! ცეცხლი შემოუნთო მათ ირგვლივ, მაგრამ მათ ვერაფერი გაიგეს, იწვოდნენ, მაგრამ გონთ ვერ მოეგნენ.