Read სბს–2013 იერემია 14 Bible Online

იერემია 14 - სბს–2013 bible

იერემია 14

¹აი, უფლის სიტყვა იერემიას მიმართ გვალვების წლებზე:

²დამგლოვიარდა იუდა, გაცუდდა მისი კარიბჭენი, მიწაზე ყრია, ჩაშავდა, კივილი ისმის იერუსალიმში.

³დიდებულები მსახურებს აგზავნიან წყალზე; მიდიან ჭებთან და წყალი არ არის; ცარიელი ჭურჭლებით ბრუნდებიან უკან. გაწბილებულნი არიან, დამცირებულნი, სახეს მალავენ.

⁴მიწა დასკდა უწვიმრობით, შერცხვნენ მხვნელ-მთესველნი, სახეს მალავენ.

⁵შველმაც შობა ველზე და იქვე დატოვა ნუკრი, რადგან ბალახი არაა.

⁶კანჯრებიც შემდგარან ხრიოკ ბორცვებზე და ტურებივით იყნოსავენ ჰაერს, თვალები დაებინდათ, რადგან არ არის ბალახი.

⁷თუმცა ჩვენი ურჯულოებანი გვამხილებენ, მაგრამ გამოგვესარჩლე, უფალო, შენი სახელის გულისათვის მაინც, რადგან დიდია ჩვენი განდგომილება, ჩვენ ვცოდეთ შენს წინაშე.

⁸ისრაელის იმედო და მხსნელო მისი უბედურების ჟამს! რატომ ხარ მწირივით ამ ქვეყანაში და ღამის გასათევად შეჩერებული მოგზაურივით?

⁹რატომ ხარ გაოგნებული კაცივით, გმირივით, რომელსაც ხსნის ძალი არ შესწევს? შენ ხომ ჩვენს შორის ხარ, უფალო, და ჩვენ ხომ შენი სახელით ვიწოდებით; ნუ მიგვატოვებ, უფალო!

¹⁰ასე ამბობს უფალი ამ ხალხზე: რადგან მათ უყვარდათ ხეტიალი და ფეხს ვერ აჩერებდნენ, ამიტომ არ სურს ისინი უფალს. ახლა გაიხსენებს მათ ურჯულოებას და ცოდვებს მოჰკითხავს მათ.

¹¹და მითხრა მე უფალმა: ნუ ილოცებ ამ ხალხის სასიკეთოდ.

¹²თუ იმარხულებენ ისინი, არ მოვუსმენ მე მათ ვედრებას; თუ აღმივლენენ სრულადდასაწველსა და ძღვენს, არ მივიღებ. მახვილით და შიმშილით და შავი ჭირით შევმუსრავ მათ.

¹³და ვთქვი მე: ჰოი, უფალო ღმერთო! აჰა, წინასწარმეტყველნი ეუბნებიან მათ: არ იხილავთო მახვილსა და შიმშილს, რადგან ჭეშმარიტებასა და მშვიდობას მოგცემთო ამ ადგილას.

¹⁴და მითხრა მე უფალმა: სიცრუეს წინასწარმეტყველებენ წინასწარმეტყველნი ჩემი სახელით; მე არ გამომიგზავნია ისინი და არც ბრძანება მიმიცია მათთვის, და არც მილაპარაკია მათთან; ცრუ ხილვებსა და ამაო მისნობას, და თავიანთი გულის ნებებს გიქადაგებენ ისინი.

¹⁵ამიტომ ასე ამბობს უფალი წინასწარმეტყველებზე: ჩემი სახელით წინასწარმეტყველებენ ისინი, მე კი არ გამომიგზავნია ისინი; თუმცა კი ამბობენ, მახვილი და შიმშილი არ იქნებაო ამ ქვეყანაში, მაგრამ მახვილითა და შიმშილით მოისპობიან ის წინასწარმეტყველნი,

¹⁶და ხალხი, რომელსაც ისინი უწინასწარმეტყველებენ, შიმშილითა და მახვილით დაეცემა იერუსალიმის ქუჩებში, და არავინ იქნება მათი ცოლების, მათ ძეთა და ასულთა დამმარხავი. და მე გადმოვანთხევ მათზე მათ ბოროტებას.

¹⁷და უთხარი შენ მათ ეს სიტყვები: დაე, დღისით და ღამით იდინოს ცრემლმა ჩემს თვალთაგან, და ნუ შეწყვეტენ ტირილს, რადგან დიდი შემუსვრით შეიმუსრა ქალწული, ასული ჩემი ერისა – განუკურნებელი ჭრილობებით.

¹⁸ველად გავდივარ, და, აჰა, ვხედავ მახვილით დახოცილთ; ქალაქში შევდივარ და ვხედავ შიმშილით დაწერტილთ; თვით წინასწარმეტყველიც და მღვდელიც უაზროდ დაეხეტებიან ქვეყანაში.

¹⁹ნუთუ სრულიად მოიძულე, უფალო, იუდა? თუ სიონი შეიძულა შენმა სულმა? ისე რატომ გვგვემე, რომ აღარ არის ჩვენი განკურნება? ვესავთ მშვიდობას და არ ჩანს სიკეთე; ველოდით განკურნების ჟამს და, აჰა – საშინელება.

²⁰ვიცით, უფალო, ჩვენი ცოდვები და ურჯულოებანი ჩვენი მამებისა, რადგან შეგცოდეთ შენ.

²¹ნუ უარგვყოფ, შენი სახელის გულისათვის, ნუ დაამცრობ შენი დიდების ტახტს; გაიხსენე ჩვენთვის მოცემული აღთქმა და ნუ დაარღვევ მას.

²²განა არის წარმართთა ამაო ღმერთებს შორის ისეთი, წვიმის მოყვანა რომ შეეძლოს? ან იქნებ ცას შეუძლია თავისით თავსხმა გადმოუშვას? ეს ხომ მხოლოდ შენ ძალგიძს, უფალო, ჩვენო ღმერთო? შენ გესავთ, რადგან შენ ქმნი ყოველივე ამას.